Vegetarisch - voor iedereen > Lekker gezond
Prikkelbare darm
Sascha90:
@Hausfrau: ik snap je probleem niet geheel. Ben je zelf heel bang voor dat er iets ernstigs aan de hand is en wil je daarom aanvullende onderzoeken? Of iets het meer in het algemeen dat de diagnose PDS met bijbehorende adviezen in jouw ogen nutteloos is?
Want in het eerste geval zou ik aanraden eens met je huisarts over die gevoelens te praten (dat klinkt zweverig en alsof ik het niet serieus neem maar dat is niet zo) . Wie weet weet je arts niet eens dat je daar bang voor bent of wat jouw wensen zijn. Een goede arts die kan ofwel je angst wegnemen door te beargumenteren waarom je echt geen gevaar loopt, ofwel je angst wegnemen door een aanvullend onderzoek te doen. Het belangrijkste is, dat jij tevreden bent met de arts-patiëntrelatie en dat je geen angst meer hebt. Misschien heb je inderdaad wel zo'n rot-arts die het allemaal niet zo belangrijk lijkt te vinden. Toch heb ik het idee dat je mondig genoeg bent om voor jezelf en je eigen belangen op te komen.
Als dat niet het geval is en je je wellicht afvraagt wat het nut is van de diagnose PDS (evt in een vroeg stadium van het onderzoek) dan kan ik je daar wellicht iets meer helderheid over geven. Veel mensen hebben last van 'overgevoelige' darmen die ofwel reageren op stress, ongezonde leefstijlgewoontes of bepaalde voedingsmiddelen. Wat deze overgevoeligheid precies is verschilt van persoon tot persoon. De kunst is niet alleen om uit te zoeken of er iets ernstigs aan de hand is (in de zin van kanker of een inflammatoire darmziekte als M. Crohn of colitis ulcerosa bijvoorbeeld) maar ook om ervoor te zorgen dat de patiënt van zijn klachten afkomt. Van de groep mensen die dus aan het syndroom PDS lijdt heeft een groot aantal patiënten overeenkomstige prikkels. Zo zijn er een aantal voedingsmiddelen die veel mensen maar beter kunnen vermijden, die veel mensen juist wat vaker moeten eten, enzovoorts. Als je dus al snel de ernstige ziektebeelden kunt uitsluiten geef je de groep mensen die dan de 'onschuldige' ziektebeelden hebben deze adviezen die voor de meeste mensen perfect werken. Werkt het voor een patiënt niet, dan gaat die patiënt terug naar de dokter zodat de dokter dit nog verder uit kan zoeken. Want het moet natuurlijk niet zo zijn dat de patiënt, omdat hij/zij nu eenmaal met PDS is 'gediagnosticeerd' niet verder geholpen hoeft te worden in het geval dat de klachten niet overgaan. Het doel is dat de patiënt tevreden is, en uiteraard dat waar mogelijk de klachten beperkt of verholpen worden. Maar daarnaast is gebleken dat veel mensen die diagnose (uiteraard plus de verbetering van klachten) door veel mensen op prijs wordt gesteld. 'Ziet u, ik stel me niet alleen maar aan. Ik heb echt iets. Namelijk PDS.'
Maar misschien heb ik je bezwaren wel verkeerd begrepen. Ik zie zelf erg veel nut in deze syndroom-diagnose. Natuurlijk zou een arts graag meer zien over hoe het daadwerkelijk ontstaat, waarom de een er wel last van heeft en de ander niet. Hoe het te behandelen is, etc. etc. Maar dat is helaas niet zo. Verder moet er wel ook gekeken worden naar het totaalplaatje. Een arts heeft niet uren de tijd voor 1 patiënt. Een huisarts heeft gemiddeld 10 min per patiënt, een specialist iets meer juist doordat niet iedereen doorverwezen hoeft te worden. In het zorgsysteem dat wij in Nederland hanteren is denk ik de manier waarop er wordt omgegaan met PDS niet alleen onvermijdelijk, maar ook praktisch en nuttig voor de patiënt. De kunst voor de arts om in deze korte tijd dus niet alleen de patiënt zo goed mogelijk te helpen, maar ook vertrouwen te winnen en goede uitleg geven. En natuurlijk altijd de klachten serieus nemen!
fem fatale:
Hausfrau heeft iets ernstigers, namelijk flinke voedselallergieën, en dan is het stom als een arts roept dat het PDS is zonder verder onderzoek.
Sascha90:
--- Citaat van: fem fatale op 02 november 2010, 14:37:25 ---Hausfrau heeft iets ernstigers, namelijk flinke voedselallergieën, en dan is het stom als een arts roept dat het PDS is zonder verder onderzoek.
--- Einde van citaat ---
Dat is uiteraard zeer vervelend, maar bewijst niet dat het stompzinnig is om de diagnose PDS te stellen zonder verder onderzoek. De diagnose kan dan later toch bijgesteld worden wanneer blijkt dat de adviezen tegen PDS niet werken...
fem fatale:
Maar PDS mag toch alleen gediagnosticeerd worden als aantoonbare dingen zijn uitgesloten? Het is gewoon niet correct om het maar te roepen. Afgezien van dat je iemand die al ziek is, verder laat lijden door geen onderzoek te doen, dat lijkt me al helemaal niet ethisch.
Sascha90:
--- Citaat van: fem fatale op 02 november 2010, 20:22:47 ---Maar PDS mag toch alleen gediagnosticeerd worden als aantoonbare dingen zijn uitgesloten? Het is gewoon niet correct om het maar te roepen. Afgezien van dat je iemand die al ziek is, verder laat lijden door geen onderzoek te doen, dat lijkt me al helemaal niet ethisch.
--- Einde van citaat ---
Zo werkt het niet helemaal. PDS mag worden gediagnosticeerd als zeer ernstige aandoeningen (en dan bedoel ik niet in de zin van ernstige klachten, maar in de zin van een ernstig beloop) uitgesloten of verwaarloosbaar zijn. Anders zouden we iedere patiënt met buikpijn aan onnodig dure, vervelende en schadelijke onderzoeken moeten blootstellen. Je gaat niet bij iedereen een colonoscopie doen. Je gaat niet bij iedereen een CT doen. Dat is voor de meeste patiënten onnodig en schadelijk. Maar de mensen bij wie je dat wel moet doen, die probeer je door middel van anamnese en lichamelijk onderzoek eruit te halen. Dan heb je een grote groep over waarvan je weet dat ze veel klachten hebben en dat het allergrootste deel daarvan goed reageert op de 'behandeling' van PDS. De enkeling die daar niet op reageert houd (hevige) klachten terwijl bij het grootste deel de klachten verminderen. Bij die mensen waarbij de klachten blijven bestaan ga je verder onderzoek doen. Misschien is het niet goed om deze mensen wat later te laten onderzoeken, maar het is ook helemaal niet ethisch om duizenden mensen aan onderzoeken te onderwerpen die vervelend zijn alleen maar om een enkele patiënt eruit te vissen waarbij dit onderzoek nu eens wel echt nodig was. Tevens zijn onderzoeken vaak niet zo betrouwbaar dat je met 100% zekerheid een ziekte kunt aantonen of uitsluiten. Dat betekent dat als je iedereen gaat onderzoeken er inderdaad een aantal mensen terecht onderzocht lijken te zijn. Maar een deel daarvan heeft die aandoening helemaal niet maar zal zo wel behandeld worden. Terwijl er ook nog een deel van de mensen met die aandoening gemist wordt, waarbij het dus lijkt of deze de aandoening niet hebben. Het is dus een stukje ingewikkelder dan je je realiseert.
Navigatie
[0] Berichtenindex
[#] Volgende pagina
[*] Vorige pagina
Naar de volledige versie