Vegetarisch - voor iedereen > Dieren, natuur & milieu
Fulltime werken en toch een hond?
ilonkaneut:
ik kies ook niet voor een pup of getraumatiseerd hondje.
daar moet je hele dagen voor thuis zijn, maar gewoon een leuk maatje.
ik zit in de zelfde situatie als lelle. en haar is het ook gelukt.
als het echt zielig is doe ik het echt niet, maar als iemand met veel verstand van honden zegt dat het wel kan twijfel ik geen moment en kan er evt ook twee nemen als het dan wel gaat.
ik zoek gewoon naar een adres waar ik terecht kan en advies krijg of het wel of niet kan in mijn situatie. of evt alternatieven voor mijn situatie. ik weet wel dat zon dier bij mij en mijn vriend genoeg aandacht en liefde krijgt.
Lelle:
Ik heb dus wel gekozen voor een zgn "zielig" hondje. Zielig omdat ze uit een asiel in Spanje komt en het daar niet goed had. Maar er is nu niks zieligs meer aan haar hoor!
De socialisatie naar honden toe kon idd beter, maar naar mensen toe is ze perfect gesocialiseert, ze is kerngezond en ze was al zindelijk toen ik dr kreeg.
Nou heb ik natuurlijk enorm geboft, alleen al omdat ik het leukste hondje ter wereld heb...
Maar wat ik wil zeggen is DZG ( dierenhulpzondergrenzen.com )
plaatst niet zomaar een hond in een gezin.
Ze kijken echt of je geschikt bent om een hondje op te vangen en of jullie bij elkaar passen.
DZG zet zich in voor het welzijn van huisdieren dus ik zou gewoon afgaan op hun advies.
jeroenhawaii:
hoi lelle,
he moe je horen, ik lees nu je posts en zie je dat je toch een hond hebt aangeschaft... mijn vraag is, na een jaar te hebben gewerkt en gehond, bevalt het? Is het meegevallen, werken en en hond hebben, of denk je achteraf dat, hoe leuk het ook is, het verstandiger was geweest als je toch nog een paar jaar langer had gewacht?
Groetjes jeroen
PS. ik overweeg ook een aanschaf en zit met hetzelfde dilemma: werk/tijd/hond....
LL de Ling:
Ik weet niet wie Lelle precies is, maar de status "gast" impliceert dat ze (hij?) geen forumlid meer is, dus ik weet niet of je een antwoord krijgt.
elleke024:
Hé, ik weet nu niet of ik hier te laat mee ben of niet, maar hier is het volgende:
Dit is gewoon wat er gebeurd is, maar ik zeg niet dat het ook echt zál gebeuren..!
Onze hond kon altijd heel moeilijk alleen zijn, want ik moest gewoon naar school en mijn moeder werkt ook, dus zat onze hond vaak alleen thuis. Daar kon hij niet tegen, en we hebben alles geprobeerd om hem eraan te laten wennen (écht alles), maar niks hielp. Nu hebben we hem moeten wegdoen, naar een lief vrouwtje, weliswaar, maar we hadden hem vier jaar, dus is het toch flink wennen als je hond opeens weg is.
Het is nu bijna een jaar geleden maar nog elke dag mis ik hem...
Ik zeg niet dat dit jou zal overkomen, maar dit is gewoon wat mij overkwam, en dat doet pijn...
xxEllen
Navigatie
[0] Berichtenindex
[#] Volgende pagina
[*] Vorige pagina
Naar de volledige versie