Vegetarisch - voor iedereen > Dieren, natuur & milieu

Mens en dier, en onze vreemde relatie

(1/10) > >>

lieve lijn:
Al in mijn vakantie in augustus las ik het boek; we aaien ze, we haten ze, we eten ze van hal herzog. Omdat die relatie tussen mens en dier mij enorm boeit. Want waarom vinden een heleboel mensen het normaal om een huisdier in een klein kooitje te stoppen (terwijl ze zeggen dat ze oneindig veel om dieren geven) maar eten ze wel elke dag vlees. Of waarom wordt er voor een muis (of cavia) in een hokje goed gezorgd. Maar willen we diezelfde muis als hij rondtloopt zo snel mogelijk vermoorden?

Door een en ander wat de laatste tijd gebeurd is (schoonfamilie gaat anders om met bepaalde dingen dat blijkt maar) ben ik hier opnieuw mee geconfronteerd. Zo zijn we laats als familieuitje naar circus renz geweest (nooit meer) en kreeg schoonzusje voor haar verjaardag dat er 8 'tamme' uilen kwamen, waar ze mee mocht kroelen, die ze mocht aaien en waarover ze alles mocht vragen.

Tijdens dit "uilenuitje" knaagde t in mijn hart. Een uiltje was zo tam dat het enige wat hij wou, op schoot zitten was en dan t liefst zo dicht mogelijk tegen je aan, en hij wou ook continue geaaid worden. Toen de uilenmeneer ook nog durfde te zeggen dat schoonzusje (een leuke niet t mormel) toch echt wel de grootste dierenvriend in t gezelschap was werd ik lichtelijk pissig.

voor mijn gevoel is er namelijk een groot verschil tussen van dieren houden en dieren houden voor jezelf. Op dit moment heeft schoonzusje oa een lovebird die 90% van de tijd in zijn kooitje boven zit waar niemand anders komt dan schoonzusje. Op haar kamer zit daarnaast ook een caafje alleen.
Dit vind ik allebei hoe lief ze de beestjes ook vind, toch echt niet kunnen. Die caaf moet volgens mij echt een vriendje, en die vogel hoort natuurlijk niet in zo'n klein kooitje. Die moet gewoon rondvliegen. Waarmee ik dus niet wil zeggen dat ik vind dat ze ze mishandeld ofzo, ze geeft wel degelijk heel veel om deze beestjes. Laten we t er maar ophouden dat ik de uitvoering iets minder geweldig vind. Daarnaast roept ze altijd dat ze best vega zou kunnen eten maar eet t vervolgens altijd ... Hou je dan van dieren of stiekem van levende knuffels?

Daar ligt dus mijn dubio, dieren in gevangenschap fout of niet? En wanneer wel en wanneer niet? en hoe gaan we vervolgens om met deze dieren. En waar ligt de grens? wat is een huisdier wat niet? En waar leg jij die grens. Ik ga niet meer naar dierenparken waar ze aan dierenshows doen bv. Wat vind jij dierenliefde en vind je jezelf een dierenvriend?

haantje:
Van vogels heb ik weinig verstand, maar één cavia alleen in een kooitje vind ik wel degelijk dierenmishandeling.

greet:
Ik snap waar je frustratie vandaan komt, Lijn, echt waar.
Sommige dingen zijn vreselijk onrechtvaardig, soms heb ik zin om te huilen daardoor. (en als ik heel moe ben of emotioneel doe ik dat zelfs)

Maar ik vind dierenparken eigenlijk de laatste tijd heel leuk aan het worden, die die ik gezien heb, hebben goede kweekprogramma's, vernieuwen hun habitat(s)(ten?wat is meervoud?) om het de dieren leuker te maken enzo.

Ah, ja, en je verhaal doet mij denken aan een vriendin van mij. Voor een trouw had ze een konijn een dag moeten bijhouden. Dit was oorspronkelijk gekweekt voor de pot, maar we gaven het aan mensen bij een trouw. Die het in de pot zouden stoppen, dat wisten we op voorhand, want ze leven in een appartement.
Nu was ze helemaal verontwaardigd, ze kende dat beest, dan at je het toch niet op? En dan vond ze het raar dat ik daar geen probleem mee had, want dat dat konijn een veel beter leven had gehad dan alle dieren die zij opat. (En ik deed er nogal cool over, om de hypocrisie een beetje te benadrukken)
En toen heeft ze dat beestje ongelooflijk veel geknuffeld en vertroeteld enzo, hoewel het niet echt een tam konijn was, en dat heel verontrustend vond. Ach ja.

Amarillo:
Ik hou ook niet van het opsluiten van dieren. Daarom heb ik al jaren terug besloten niet meer naar dierentuinen te gaan, meestal vind ik het deprimerende toestanden (we hadden lang geleden een schoolreisje naar Artis en moesten toen vragen beantwoorden over apathisch gedrag enzo) en het idee dat zo'n instelling o.m. door mijn entreegeld in stand wordt gehouden... liever niet. Ik kan me wel een dierentuin herinneren (Rhenen?) met een berenbos oid dat vrij groot was, maar toch. Ik denk dan, wat zou zo'n dier in vrijheid aan ruimte gebruiken en wat krijgt hij hier? (Ja, ik ben opgevoed met een hoop van die katholiek aandoende spreuken... wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet, enzo.)
Als we familiedag hebben o.i.d. vraag ik ook altijd vantevoren of we iets gaan doen ('iets' is per definitie een verrassing, natuurlijk) waarbij dieren betrokken zijn, en zo ja, dan sla ik dat onderdeel over.
Soms vind ik het wel moeilijk de grens te trekken hoor. Ik heb niet meegedaan met bijenwassen kaarsen maken in het Archeon, misschien eerder omdat ik negatief verrast was over dat er daar ook paarden rondliepen op het terrein (voor een riddergevecht ofzo) dan dat ik het  zo schokkend vond iets met bijenwas te doen. En ik heb bij een werk-uitje het onderdeel overgeslagen waarbij mensen een of ander net moesten voortslepen door de zee ('iedereen komt aan de beurt!') en waar dan allerlei zeeleven werd gevangen en in een emmer gegoten zodat we het konden bekijken en zo'n mevrouw ging vertellen en laten zien wat er in de zee leefde. Bij het kijken en vertellen was ik wel, ik wilde alleen niet meewerken aan het vangen van de dieren omdat ik nu eenmaal geen dieren vang als dat niet nodig is. (Is het dan soms wél nodig, cal¡mero? Jazeker, als ik een mug op m'n kamer heb vang ik die in een glaasje en zet ik 'm buiten, en dat vind ik nodig ja, want anders slaap ik niet.) Maar dit vond ik een beetje op het randje.

Huisdieren heb en hoef ik ook niet (alhoewel ik honden heel leuk kan vinden en soms denk dat ik misschien ooit een hond in mijn leven wil). We hebben vroeger wel dieren in kooitjes gehad thuis, en terugkijkend vind ik dat wel erg, maar kan me er wel enigszins van distantiëren (toen was ik klein). Een paar jaar terug heeft mijn zus eens vrolijk over de telefoon gemeld dat ze goudvissen had gekocht; drie, in een kom. Oei, dat vond ik ook bepaald niet leuk. Ik heb haar wel aangeraden zich wat in te lezen en een paar algemene dignen genoemd, maar een paar weken later waren ze alweer dood en gelukkig heeft ze geen nieuwe gekocht. Ik probeer me over dat soort dingen niet te erg op te winden.
Ik vind ook het concept een dier te 'hebben' (als in, het is je eigendom) iets nogal fouts hebben. Kan iemand van iemand zijn? (Ja ik vind dieren iemanden. Sue me.)

En die man met die uilen, lijntje, kan me voorstellen dat hij dat zei omdat je schoonzusje de jarige jop was en hij haar wilde verblijden door haar de grootste dierenvriend te noemen. En/of, in hoeverre moet je uitspraken over dierenvriendschap serieus nemen van iemand die dieren exploiteert voor zijn levensonderhoud? (Ja, ik heb het dus ook niet op exploitatie van dieren in het algemeen. Ze zullen soms best ook goed behandeld worden etc. maar wat gij niet wilt, etc.) Ik zou proberen me daar niet al te druk om te maken.

Temari:
Kijk, een paar leuke stripjes daarover... (t/m "Birds 8")

Navigatie

[0] Berichtenindex

[#] Volgende pagina