Vegetarisch - voor iedereen > Dieren, natuur & milieu

De katten- en poezendraad

<< < (27/192) > >>

M.:
Bedankt voor de steun allemaal  :-*

De echo bracht me helaas minder duidelijkheid dan ik had gehoopt. In tegenstelling tot wat de dierenarts dacht zagen ze daar geen afwijkingen aan de lever of nieren. Wel was het buikvlies verdikt, wat helaas kan duiden op FIP maar ook bijv. op de aanwezigheid van  tumoren. Ze kon dat zo verder niet zeggen en ik kreeg weer te horen dat de diagnose FIP heel moeilijk te stellen is.
Ik moest vervolgens de dierenarts bellen om te bespreken hoe nu verder, en ik ging er eigenlijk een beetje van uit dat ze zou zeggen dat het hopeloos was en dat we toch aan euthanasie moesten gaan denken, maar ze begon meteen over uitslagen afwachten (die zouden maandag nog komen) en dat ik straks nog even langs moet komen voor wat pilletjes en speciaal voer. Ze heeft zelf het woord euthanasie of iets in die trant nog geen een keer genoemd, dus dan vind ik het moeilijk om er zelf over te beginnen. Aan de ene kant zeggen ze allemaal dat het er niet goed uit ziet, aan de andere kant krijg ik nog wel een soort hoop dat er kans is op verbetering omdat ze zelf niet over euthanasie beginnen. Maar ik weet ook niet hoe snel dierenartsen dat doen, en het zal per praktijk ook wel verschillen. V. vind dat ik het straks toch echt moet bespreken, ik ga mijn best doen.

Nevyn:
Moeilijk hoor. Veel sterkte ermee.

M.:
Muts is niet meer.

Gisteren hadden we de grote baas bij de dierenartsenpraktijk, een hele vriendelijke man die heel veel tijd voor iedereen neemt (ik had hem nog niet eerder gehad maar ik snap nu wel waarom hij wel goed aangeschreven staat). Hij was meteen al heel eerlijk, zonder dat we ernaar hoefden te vragen, dat het toch wel zeker een aflopende zaak was. Niet dat het meteen moest gebeuren, hij zei dat we haar het weekend gewoon lekker moesten verwennen, afscheid nemen en dan na het weekend terugkomen. Hij heeft zoveel mogelijk van het vocht uit haar buik weggehaald (500 ml, terwijl ze amper 4 kilo woog), haar een pijnstiller en ontstekingsremmer gegeven en we kregen pilletjes mee voor thuis, met het idee dat ze wat op zou knappen.
Na een slapeloze nacht had ik vanochtend echt zoiets van "waar zijn we nou mee bezig?". Al die middeltjes die haar een beetje hadden moeten oppeppen hadden zo op het oog niks uitgehaald. Misschien had ze dan wel geen pijn maar een leven had ze ook niet meer. En dan zouden we haar dit weekend in leven houden alleen maar omdat wij het moeilijk vinden om afscheid te nemen.
Maar ja, ik vond het ook weer zo wat om haar in de auto naar een spoedkliniek te rijden (ze houdt echt niet van auto's). Gelukkig vond V. op het internet een dierenarts die thuis komt, ook op zaterdag. Ze kon gelukkig komen en na het verhaal aangehoord te hebben gaf ze aan dat zij het ook een mooi moment vond. Muts lag er nog ontspannen bij dus het leek inderdaad of ze niet veel pijn had maar het was ook wel duidelijk dat er geen hoop meer was. Dus Muts is tussen ons in, op een kussentje op de bank rustig in slaap gevallen. Een heel prettige manier, fijn dat ze geen stress had van het in een mandje moeten en naar een vreemde omgeving gesleept worden.
Ik ga haar ontzettend missen maar het geeft ook wel rust dat we het nu zo gedaan hebben.

Dag lieve Muts  :heart:  :kitty:

haantje:
 :'(
Dat jullie alle mooie herinneringen aan Mutsje mogen koesteren.

Hizikigrrrl:
Een stevige knuffel voor jou en V. Fijn dat ze zo rustig is ingeslapen.

Navigatie

[0] Berichtenindex

[#] Volgende pagina

[*] Vorige pagina