Vegetarisch - voor iedereen > Dieren, natuur & milieu
Spijt van vleesconsumptie?
Monique:
Nee, ik heb geen spijt.
Overigens heb ik toen ik nog geen vegetarier was, nooit veel vlees gegeten.
Sybine:
Ik heb geen spijt dat ik voor mijn 18e vlees heb gegeten. Ik ben gewoon zo opgegroeid. Later heb ik mijn eigen keuzes gemaakt en het niet eten van vlees is daar een van.
Waar ik wel een beetje spijt van heb is dat ik toen ik (al weer 8 jaar geleden) ging samenwonen met mijn vriend, ik tijdelijk weer een beetje vlees heb gegeten. Ik dacht dat het lastig zou zijn om voor 1 persoon wel en voor de ander niet vegetarisch te gaan koken. Dus at ik bij eenpansgerechten als macaroni en nasi ook gewoon kip oid mee :-[
We zijn nu jaren verder en ik heb het vlees eten al weer ver achter mij gelaten. Na drie maanden weer vlees eten stond het mij namelijk zo ontzettend tegen dat ik letterlijk kokhalzend aan tafel zat. De aanpassing is vanaf toen van de kant van mijn vriend gekomen. En behalve zo nu en dan wat vleeswaren op zijn brood eet hij nu ook geen vlees meer!
@rno:
Ik kom uit een gezin van 7 kinderen, die allemaal vegetarisch zijn opgevoed. Slechts één broer is vlees gaan eten. Mijn zoon en dochter zijn ook nog steeds vegetariër. Dus geen spijt van vlees eten (ikzelf nooit gedaan) maar ook geen spijt van onze opvoeding.
Esta:
Nee, ik heb daar geen spijt van. Ik was als kind 'onwetend' dus tja wat kan je eraan doen? Naar mijn inziens toendertijd deed ik niks verkeerd. Zodra ik erachterkwam wat een oneerlijkheid erachter schuilt ben ik hoofdzakelijk vegetarisch (uitgezonderd van heeeeel af en toe biologisch vlees) geworden.
Tja..het is jammer dat ik niet van kinds af aan vegetarisch ben opgegroeid..maar dat neem ik mijn ouders absoluut niet kwalijk.
Zodra ik het huis uit ben word ik 100% vegetarisch en probeer ik over zo goed als mogelijk rekening mee te houden.
Jippia:
Ik heb er soms wel eens spijt van, vooral van de periode van weten en het niet doen, globaal tussen mijn 15e en 22e. Ik heb daar ook weleens een schuldgevoel over. Als kind werd het heel normaal gevonden om vlees te eten en ik kende ook geen vegetariërs tot ik een klasgenote kreeg die dat was, op de middelbare school. Ik wist wel dat vlees van een dier kwam en dat het geslacht werd, en vooral mijn vader heeft me zeker wel liefde en respect voor dieren bijgebracht, maar ik heb dat toen niet verbonden met een keuze om geen vlees meer te eten. Toen ik dat daadwerkelijk deed, pas nadat ik getrouwd was en er al vaak aan had gedacht, had ik er weleens spijt van dat ik het niet eerder had gedaan. Dat ik het wel wist, maar er niet naar handelde. Ik durfde dat ook niet zo goed, waarschijnlijk heb ik daardoor pas na mijn trouwen voor het vegetarisme en zeven jaar later voor het veganisme gekozen.
Mirjam
Navigatie
[0] Berichtenindex
[#] Volgende pagina
[*] Vorige pagina
Naar de volledige versie