Vegatopia Forum
Vegetarisch - voor iedereen => Koken => Topic gestart door: Eelco op 13 mei 2011, 02:06:25
-
Niet geheel koken-gerelateerd, maar wel eten-gerelateerd. Als kind (basisschooltijd) had je vast een of twee gerechten waar je dol op was - en die je steevast koos als je jarig was of bij je oma logeerde. Wat was/waren jouw lievelingskostje(s)? En eet je ze nog steeds graag?
Mijn grote favoriet was spinazie (diepvries, maar dan wel zonder 'bloep' - heel belangrijk) met schijfjes gekookte ei. En bloemkool - met een kaassaus (zonder rare kruiden!); de bloemkool van mijn oma, met nootmuskaat, vond ik ook erg lekker. Erbij liefst gekookte aardappelen met jus - en iets vlezigs hoorde er bij, maar dat was bijzaak. Typische kindermenu's als pannenkoeken en patat met mayonaise vond ik vooral gezellig (want feestje of zo), maar niet echt bijzonder.
Spinazie (nu alleen vers) en bloemkool eet ik nog steeds graag, maar de bereidingswijze is ietwat 'volwassener' geworden.
Anekdotes zijn zeer welkom in deze draad - en ook vl33s mag hier rustig worden genoemd, vind ik.
-
en ook vl33s mag hier rustig worden genoemd, vind ik.
Om op dit punt het spits af te bijten: toen mijn oom nog single was en een bijzonder fijn appartement op Het Vliet te Leeuwarden had, met biljardtafel en dartboard, gingen mijn broertje en ik daar graag logeren. Vermaak en laat opblijven gegarandeerd. En uiteraard mochten we kiezen wat we wilden eten (dat waren nog tijden). Op een avond werd het dus snackbar-eten (de snackbar was om de hoek). Mijn broertje wilde kip. Mijn oom noteerde: 'een halve kip'. Waarop mijn broertje in huilen uitbarstte: 'ik wil geen halve kip, ik wil een hele kip.' Die halve kip was natuurlijk ook al veel te veel voor het ventje dat hij toen was.
Misschien ook leuk om te weten: toen mijn broertje nog jonger was, had hij een geweldige oplossing voor het morele probleem vlees-eten: je hebt eet-kippen (die lekker zijn) en echte, levende kippen (die lief zijn). En dat zijn twee heel verschillende dingen!
-
Macaroni met ham en kaas.
Verjaardagskost, bij mijn oma heb ik nooit gelogeerd.
En patat + kroket + eventuele doperwtjes (uit blik!) gingen er ook altijd prima in, dat begon al stiekem onderweg terug van de snackbar. Maar om eoa reden was dat nooit verjaardagsvoer.
-
Ik heb de schoolarts in groep 4 van der stoel laten vallen, door te zeggen dat mijn lievelingskostje Spruiten waren. Dat had ze in 20 jaar schoolarts zijn nog nooit meegemaakt.
Daarnaast kregen we bij opa en oma altijd aardappelletters en dennenappeltjes uit de oven (ik mocht aan het begin van de zak woorden leggen) met daarnaast groente en vl33s.
Wij hadden eerst altijd pannenkoeken dinsdag (ivm met gymles van broertje en mij) daarna werd dit pizzadag (toen we geen pannenkoeken meer konden zien) en later verhuisde die dag naar vrijdags (paardrijles)
-
Ik was zo'n vervelend kind wat niks lustte en bij voorbaat al riep "dat lust niet". Wat ik wel lustte wisselende per week, geloof ik. Ik was wel gek op speklappen en spek (warm, koud, gebakken of niet, 't maakte mij niet) en andere veels te vette dingen. Je kunt je afvragen wat voor cholesterolgehalte ik toen had ;)
Geraspte wortel met rozijn, dat vond ik wel heel erg lekker, nadat ik de eerste keer natuurlijk wel bij het zien al geroepen had dat ik dat niet lustte ;D En spinazie vond ik volgens mij ook altijd wel lekker.
-
Krootjes met mayo en een speklapje, en hachee
en niet te vergeten:
de bami van oma
:hungry: :hungry: :hungry: :kwijl: :kwijl: :kwijl: :yummie: :yummie: :yummie: :yummie:
daar zou ik haast voor zondigen............. :hypocrite:
-
Sla (ik was toen al konijn), echte appelmoes, stoofpeertjes, bietjes, spinazie en wild. Ik lust alles daarvan nog steeds graag, wild eet ik niet meer vaker dan 1x per 3 jaar. Behalve de dierlijke component van het lijstje, eet ik alles nog steeds geregeld en maak het tegenwoordig zelf klaar.
-
Oh nootmuskaat :-X
Van die half vergane muffe meuk voorgemalen en al uit een potje. Mijn oma deed het regelmatig over dingen heen, zoals de bloemkool. Zo jammer. Paar jaar terug begon moeders er ook ineens mee, maar dan over de sperziebonen. Dat vind ik echt niet lekker.
@Lijntje
Dennenappels uit de oven?
Ik heb jarenlang nauwelijks willen eten. Er zijn dan ook teveel foto's over de beproefde techniek om iets naar binnen te krijgen (2 man en een houdgreep). Wat wel vrij snel als eetbaar werd beschouwd, waren aardappels. Muv puree, want die kreeg ik of uit een zakje of echt smakeloos opgediend. Koekje's puree heeft me inmiddels bekeerd. Aardappels met jus waren vroeger favoriet, want dat aten we thuis nooit. Ik heb zelfs op introweek voor mijn studie vlees (Had me niet als vegetarier aangemeld uit angst voor kartonnen vleesvervangers en paddo's. Dit bleek geheel terecht achteraf gezien) geruild tegen aardappels met jus. Zelf maak ik eigenlijk nooit jus, maar ik kook mijn aardappels dan ook weinig. Bakken, zowel in de koekenpan of in de oven komt het meest voor tegenwoordig. Of poffen. Met knoflooksaus of kruidenboter! Ook al jaren favoriet, al dan niet zelfgemaakt.
Tomatensoep was ook favoriet. Met name de Chinese tomatensoep van Cupasoup (die tauge knaagt lekker weg) en iets uit een ander zakje dat me moeder had gepimpt met wat suiker en tabasco. Die zoetzure smaak was het begin van mijn kookinteresse, ik moest weten hoe ik dat ook maken.
En de geuren van de kruidige gerechten die ik eerst niet kreeg, omdat ik te jong was voor zoveel scherpte. Ik herinner me nog de bonte verzamelingen mensen die af en toe bij ons of ergens anders kwamen koken. Kokosnoten werden open getikt in de achtertuin, mevrouw met rare stip op d'r hoofd die rijst met haar hand at zonder bestek, de geur van pindasoep.
Op een gegeven moment werd de tijd rijp geacht voor een Ethiopische stoof. Dat was een loeiheet iets, ondanks dat het afgeblust werd met appelmoes. 2 uur erover gedaan om mijn bord leeg te krijgen, maar ik was verslaafd aan de pittigheid.
Spruitjes kreeg ik nooit thuis en ik kan me ook niet herinneren dat ik het wel ergens had gegeten. Tot ik spruitjes a la polonaise kreeg. Dat vond ik toen erg lekker. Zelf maak ik ze nooit zo eigenlijk gek genoeg...
Ja, en chocolade he. Vanaf dat ik heel jong was. En marsepein. Ik herinner me de chocoladebar van Barbie, waarmee je ook je eigen lolly's kon maken. Heb uit nostalgie nog een My Little Chocolate Factory gekocht voor 8 euro bij de Action haha.
Mijn moeder heeft ook in Amerika gewoond en van uit die tijd en van onze reizen hebben we ook een voorliefde voor brownies en muffin gekregen. Die waren hier toen nog niet zo hip. Verder Pop Tarts, Kool-Aid, Jell-O, Devils Food+andere bakmixen en Shake&Bake paneermeel Italian stijl.
Jeetje, ik heb veel herinneringen met en aan eten...
-
Vergeet je fast food-kennis niet, ik kom niet verder dan kroketten.
-
Bruine bonen met karnemelksaus en het liefst nog het vel van griesmeelpap na.
-
Karnemelksaus?
En ja, ik ben gedeeltelijk op fastfood groot gebracht. Ik herinner me nog dat er marshmellows in de warme choco bij BK op het Leidseplein zaten. Knoflooksaus hadden ze er toen ook nog.
Brosnootjes, die mis ik trouwens. Vroeger had je lekkere in de supermarkt, maar ook met van die groene fliebertjes op het jasje in de Hema.
-
Mijn lievelingsgerechtje was zonder twijfel bloemkool. Met bloemsausje en nootmuskaat.
En mn moeder heeft een briefje bewaard waarop ik een receptverzoek deed (we mochten elke zondag iets uitkiezen en op de koelkast hangen); aardappelschijfjes uit de oven; (was iets met een roomsaus, weet het niet meer, toch eens navragen bij mn moeder) en een lekker sappig biefstukje.
24 jaar geleden alweer. ::)
Bloemkool staat nog steeds in mn top drie, maar het biefstukje heeft plaats moeten maken.
-
Karnemelksaus?
Karnemelk gebonden met roux. Uitkijken dat het niet schift. Horen ook nog spekjes bij.
-
Geinig, nooit over na gedacht dat het ook met karnemelk kon. De combi met bruine bonen klinkt me alleen niet zo overtuigend in de oren.
Oh ja, aardappels uit de oven. Vroeger ben ik een enorme fan geweest van Aardappel Anders. Ik heb het vorig jaar voor de gein nog eens geprobeerd.
-
Oh nootmuskaat :-X
Van die half vergane muffe meuk voorgemalen en al uit een potje.
Ja, gek he, en dat spul accepteer je tot je zelf de nootmuskaatrasp ontdekt. Nou zijn mijn ouders ook aardige culinitwits - jij had blijkbaar wel een fijne culinaire jeugd!
Spruitjes kreeg ik nooit thuis en ik kan me ook niet herinneren dat ik het wel ergens had gegeten. Tot ik spruitjes a la polonaise kreeg. Dat vond ik toen erg lekker. Zelf maak ik ze nooit zo eigenlijk gek genoeg...
Mijn ouders, vooral mijn vader, hebben een spruitjescomplex. Toen ik een jaar of dertien was, heb ik mezelf bij mijn oom (die van de geweldige logeerpartijen) en mijn 'tante' (zijn huidige ex, wel nog goede vrienden) uitgenodigd voor een 'echte spruitjesmaaltijd'. Sindsdien ben ik bekeerd; ik heb mijn vader al gedreigd dat hij de volgende winter bij ons verplicht spruitjes moet eten.
Je vraagt je soms wel af wat voor vreselijke dingen onze grootouders hun kinderen hebben aangedaan. Die ouwelui hebben groentecomplexen waar je U tegen zegt ;D.
-
jij had blijkbaar wel een fijne culinaire jeugd!
Ja, heel afwisselend. Dat was zeker leuk, alleen had ik toen niet altijd door :-[
Mijn ouders, vooral mijn vader, hebben een spruitjescomplex. Toen ik een jaar of dertien was, heb ik mezelf bij mijn oom (die van de geweldige logeerpartijen) en mijn 'tante' (zijn huidige ex, wel nog goede vrienden) uitgenodigd voor een 'echte spruitjesmaaltijd'. Sindsdien ben ik bekeerd; ik heb mijn vader al gedreigd dat hij de volgende winter bij ons verplicht spruitjes moet eten.
En met welk spruitjesgerecht ben je bekeerd? Details, details!
Mijn mams heeft 't nog wel een keer geprobeerd toen ik haar spruitjes voor zette, maar het was geen succes. Ze vindt ze echt niet lekker.
Je vraagt je soms wel af wat voor vreselijke dingen onze grootouders hun kinderen hebben aangedaan. Die ouwelui hebben groentecomplexen waar je U tegen zegt ;D.
Dat viel wel mee bij mijn mams eigenlijk. Ik heb wel een papcomplex overgehouden aan mijn oma. Ze heeft echt heel veel pogingen gedaan om me dat te laten eten. Jus d'orange, chocoladeschaafsel en andere toevoegingen hebben nooit het gewenste effect gehad. Mijn moeder zie ik ook geen pap eten.. ::)
Mams is wel enigszins beledigt dat ik niet alles wat ze gekookt heeft eet. Met name haar gehaktballen zijn een gevoelig punt.
Van mijn vaders kant weet ik weinig hoe die thuis aten. Hem heb ik dan ook nooit zien koken, volgens mij. Mijn stiefmoeder wel. Zij drukte me op het hart dat koken fantasie was en je gewoon dingen uit moest proberen en experimenteren. Haar verse tomatensoep (die kwam ik toch veel vaker uit een pakje tegen) was erg lekker. Voor de rest moet ik zeggen dat die keuken niet mijn favoriet was. Ook niet bij hun vrienden.
Oh, wacht. Ik heb nog een trauma. Toen we Canadese familie op gingen zoeken, kreeg ik bij aankomst soep aangeboden. Ja graag, oudtante! Het rook niet appetijtelijk en er boven hangend ontwaarde ik een stuk schenkel. Echte stevige Hollandsche erwtensoep, eet smakelijk! Nee, dat was het echt niet hoor.
De aardappelpuree tijdens de feestdagen ook niet trouwens. Flauwe en grauwe smakeloze brij :pukey:
-
Geinig, nooit over na gedacht dat het ook met karnemelk kon. De combi met bruine bonen klinkt me alleen niet zo overtuigend in de oren.
Oorspronkelijk is het een maaltijd met aardappelen, sla en sp3kj3s. Waar de innovatie met bruine bonen vandaan komt weet ik niet, maar peulvruchten combineren altijd wel goed met zurige smaken.
-
Een blijvende herinnering bewaar ik aan de Paaseieren die mijn moeder af en toe maakte. Dit was een ovenschotel van gehalveerde hardgekookte eieren, waarbij het eigeel was vermengd met stukjes h3sp, met een kaas-béchamelsaus erover. De halve eieren werden op gebakken broodcroutons geplaatst. Ik heb het recept nog, maar maak het niet klaar vanuit een zekere piëteit tegenover het verleden.
Mijn vader was, naast het bakken van wafels en pannenkoeken, een meester in de bereiding van z33tong à la Normande, met een rijke roomsaus met champignons en onwaarschijnlijk lekkere Pommes Duchesse (sierlijk gespoten aardappelpuree die een korstje krijgt in de oven.)
Maar ook dingen die we juist niet aten werden daardoor lekker en begerenswaardig: vrijwel alle soorten bonen, gehakt, olijfoliesauzen..
-
Mijn moeder heeft ook een pap-aversie! Voor mij maakte ze het vroeger altijd wel klaar, maar zelf eten deed ze het niet. Ah, jeugdtrauma's...
-
Aaaahhh, de gezamenlijke maaltijd, hèt familiemoment van de dag. Middelste zus werd regelmatig hardhandig richting bijkeuken verplaatst op een krukje gezet, bord op de vriezer en ze mocht er pas weer weg als het op was. Ik was niet de makkelijkste eter, maar ook lang zo moeilijk niet als zusje.
Ik had het niet zo op sperziebonen, die draden vond ik maar niks. Typisch, want ik heb nu nooit meer draden in de sperziebonen.
Ik hield wel van sla, rabarber, diepvriesspinazie, aardappelkroketjes, bruine bonen (die fungeerden dan als groente bij gebakken aardappels), bloemkool met sausje van maizena en paprikapoeder, boerenkool, hutspot, soep. Vooral dingen dus die vrij gemakkelijk naar binnen glijden. (Ik had soms echt moeite om mijn eten weg te krijgen, heb niet voor niks vorig jaar afscheid genomen van mijn amandelen ;) )
Wij aten standaard aardappels, groente, dood beestje en heel soms macaroni met een zakje kruidenmix, gebakken ei en augurk (raar maar waar) en heel soms op zondag rijst met tuttfrutti of met kaneel, boter en bruine suiker (ook raar). Pannenkoeken aten we in de herfstvakantie en patat ook zelden. Mijn eerste pizza at ik, denk ik, pas toen ik een jaar of 13 was.
De zomervakanties waren het culinaire hoogtepunt: de opbergruimtes onder de banken in de caravan werden volgestouwd met blikken groente en pakken stabilac. We aten dan drie weken lang blikgroente met saroma als toetje, want dat was lekker goedkoop.
-
Doet me denken aan een Friesche bekende van me, die vertelde ooit dat ze thuis macaroni met suiker en ui aten.
Toetjes ja. Wij aten vrijwel nooit toetjes. En zeker niet van die zuiveldingen, hoogstens ijs. Maar bij anderen thuis kwamen altijd van die yoghurtbakjes of vlaflip e.d. op tafel.
-
@haantje: ik neem aan dat dat paprijst was, met tuttifrutti/kaneel/suiker?
-
Nee, gewoon niks aan de hand witte rijst. Dat er ook nog andere soorten rijst bestaan en dat je er ook hartige gerechten mee kunt maken, heb ik pas vele jaren later ontdekt.
Wat ik vroeger trouwens ook erg lekker vond: karnemelkse pap met stroop en krentjebrij.
-
Krentebrij?
Rozijnen vind ik trouwens ook naar. En dat gooide mams graag door de curry, soms zelfs door de chili con carne. Ook door de appeltaart kan ik er niet blij van worden. Ik heb ze dan ook nooit in huis.
-
Ik had een gruwelijke hekel aan de erwtensoep van mijn oma. Mijn oma maakte dan weer hele lekkere pudding, elke keer als mijn broer en ik er gingen overnachten. Ik was vooral gek op dat hardgeworden velletje dat erbovenop kwam na een tijdje rusten. Mijn lievelingsgerecht was lasagne, ik at ook graag diepvriesspinazie met room. Ik eet beide nog steeds graag. Ik was eigenlijk een heel moeilijk kind met eten. Ik lustte als enige van al mijn vriendjes geen frietjes (een ramp in België), en durfde daardoor soms niet naar verjaardagsfeestjes. Ik ging toch altijd, want op school had ik de grootste mond, maar stiekem had ik een klein hartje. Pas op latere leeftijd accepteerde ik bloemige gekookte aardappels en gebakken aardappelschijfjes. In de frituur zal je mij nog steeds niet vinden. We gngen 1 keer per jaar naar Mc Donaldds of Quick, als de zomervakantie begon, en ik schakelde redelijk snel over naar chicken nuggets. Spreekt voor zich dat ik daar nu ook nooit meer kom. Volgens mijn mama was ik een echte vleeseter. Gelukkig begon ik steeds meer groenten lekker te vinden rond de tijd dat ik vegetariër werd, dat was in het begin even zoeken.
-
Wiki over krentjebrij. (http://nl.wikipedia.org/wiki/Krentjebrij)
-
Ik weet nog wel de eerste keer dat ik als 9 of 10-jarige bij de Mac was, was een hele speciale ervaring en ik snapte dat hele op kinderen geplaatste format niet zo.
Ik had een Chinees klasgenootje en ik mocht op zijn kinderfeestje komen. Zijn ouders hadden duidelijk meer van de wereld gezien dan die van mij. Zo had hij altijd aparte snoepjes (haw flakes) en aten ze ander eten en andere kleren (kochten zn ouders in R'dam bij de Coolcat enzo, is toch anders dan C&A).
We waren eerst naar de bioscoop geweest en daarna gingen we naar de Mac in R'daal, want de Mac in BoZ kwam pas jaren later. Het was geen restaurant, maar ook weer geen friettent. En je kreeg er geen bestek, maar goedkoop voer in wegwerpdingen als kartonnen bekers en doosjes. De ballenbak leek wel erg leuk, maar ik snapte niet dat die er stond. Je hoefde er niet te wachten op je eten zoals in een restaurant of friettent, maar na het eten had ik geen zin meer in rennen en springen door de misselijkheid.
De frieten waren heel raar dun en slap en smaakten ook anders dan de frieten van oma. De frietsaus was niet vies, maar niet wat ik gewend om bij mn frieten te eten (home made mayonaise van oma). En toen kwam de hamburger. Schijnbaar was het heel feestelijk, zo'n rond fabrieksbroodje met een lapje schoenzool ertussen. Ik nam een hapje. De schoenzool had idd weinig met vlees te doen zoals ik dat gewend was te eten en dat broodje was helemaal raar; klef en zoet!
Ik denk dat ik te laat ben geintroduceerd in de wereld van fastfood om er optimaal van te kunnen genieten.
-
Dat was dus duidelijk NIET je lievelingskostje. Dat was niet de vraag.
-
Dat was dus duidelijk NIET je lievelingskostje. Dat was niet de vraag.
Leuke anekdotes zijn ook welkom, hoor :).
-
Net als IneN ben ik dus geen nostalgisch fan van de Mac.
Kipnuggets (die blijf ik consequent kipneukers noemen) heb ik jaren later voor het eerst gegeten, toen er in BoZ een Mac was. Ik vond het hele aparte dingetjes en herkende het qua smaak niet als kip.
Ik vind het wel intrigerend, ook uit sociologisch oogpunt. Er schijnen dus wel mensen te zijn die er warme nostalgische gevoelens voor hebben. Ik vraag me dan alleen af hoe dat komt, ik gok niet vanwege de culinaire kwaliteiten.
-
Ik vind het wel intrigerend, ook uit sociologisch oogpunt. Er schijnen dus wel mensen te zijn die er warme nostalgische gevoelens voor hebben. Ik vraag me dan alleen af hoe dat komt, ik gok niet vanwege de culinaire kwaliteiten.
Ik zal een jaartje of elf, twaalf zijn geweest toen de eerste Mac in Leeuwarden werd geopend (en als je een Mac hebt, dan weet je dat je in een echte stad woont). En vrij kort na de opening heb ik er ook gegeten, de precieze context herinner ik me niet meer. Ik vond de zaak vooral groot en onpersoonlijk, de frietjes veel te klein en niet knapperig genoeg, en vooral duur. Bij de snackbar om de hoek kostte een familie-hoeveelheid pûde (wel lekkere!) patat met voor iedereen een kroket, kaassouffé of loempia (mijn moeder was dol op de loempia van de snackbar ::) ) tien gulden of zo. En tijdens het wachten kon je in de leesportefeuille bladeren. Nu ik er over nadenk, ben ik toch eens in de twee weken op mijn fietsje naar de snackbar gerold, vooral 's zondags (Studio S.). En natuurlijk snaaide ik stiekem een paar frietjes voordat ik - zo snel als het ging - naar huis spurtte.
-
De zomervakanties waren het culinaire hoogtepunt: de opbergruimtes onder de banken in de caravan werden volgestouwd met blikken groente en pakken stabilac. We aten dan drie weken lang blikgroente met saroma als toetje, want dat was lekker goedkoop.
Saroma (aardbeiensmaak) met stabilac was toch wel ons feesttoetje, dan had moeder zich echt uitgesloofd in de keuken, omdat er iets bijzonders te vieren was ;D.
En de voorraden blikken mee op vakantie: ik kan me nog goed herinneren dat een schoolkameraad stomtoevallig op dezelfde camping in Livorno (Italië) belandde. Stipt om zes uur werd er gegeten: rode kool met aardappeltjes en gehaktballen uit blik - en dat in de volle zon en vijfendertig graden. Stelletje diepfriezen, dacht ik toen. Wij kochten ons eten dan wel niet in de campingwinkel, maar in de lokale supermarkt ('niet eens veel duurder dan thuis') en aten dan rond een uurtje of acht, negen - barbecue met salade voor de tent. Gevolgd door een boompje (of twee) klaverjassen en dan het bed in.
-
Stipt om zes uur werd er gegeten: rode kool met aardappeltjes en gehaktballen uit blik - en dat in de volle zon en vijfendertig graden.
;D
Wat zal de buitenlandse horeca blij zijn geweest met die Nederlandse toeristen;).
-
Ach, ht heeft één voordeel: ik neem nu dus bijna niks mee. De onvermijdelijke pot pindakaas daargelaten natuurlijk 8)
-
Witlof! Stak met kop en schouders boven alles uit. Liefs uit de moestuin van mijn opa en oma, lekker bitter. Niks geen ovenschotels ham en kaas, gewoon witlof, koken in bodempje water, beetje zout, hmmmmm. Is nog steeds een van mijn lievelingsgerechten, maar sta er, net als vroeger, redelijk alleen in, weinig mensen kunnen het waarderen, de pure witlofsmaak.
Jammer dat er tegenwoordig bijna geen bittere witlof meer is, biologische komt nog het meest in de richting. Voor de echt lekkere smaak moet het uit de volle grond komen maar volgens mij komt de biologische tegenwoordig ook van waterteelt.
-
Jeetje, nog iemand die de bittere witlofsmaak mist!
Mn moeder haalde altijd het harde stukje er uit, 'want dat was zo bitter'.
Van mij mocht ze het er in laten. Heerlijk, dat had tenminste een echte smaak.
-
Inderdaad al die troep die meeging naar de camping. Vooral die blikken smack :footinmouth:. En natuurlijk mocht ik elke dag 3 kwart liter melk wegwerken, want wel elke dag een liter melk halen, maar geen koelkast hè... Ik moet nu inderdaad pindakaas mee voor manlief en voor de kids neem ik altijd wat koeken mee en snoepjes, maar verder begin ik er niet aan.
-
Wij aten thuis altijd standaard de heilige drie-eenheid van vlees, aardappels en groente. Aangezien ik de enige was die van 'Italiaans' eten hield (lees: spaghetti en pizza), maakte ik voor mezelf geregeld een bak spaghetti. Zelf pizza bakken van scratch heb ik ook wel eens gedaan.
Op een gegeven moment stond er, eind jaren '80/begin jaren '90, eens per week een grote bus op het marktplein van het dorpje waar ik opgegroeid ben, alwaar een Italiaan zijn versgebakken pizza's verkocht. Heerlijk! Later kwam er een vaste pizzeria in het dorp, uitgebaat door een Turk. Toen nog lekker, maaar inmiddels ben ik helemaal genezen van die Turkse 'pizza's'.
Verder was ik nogal van de spekjes (de vleesvariant), ook tijdens mijn vegetarische beginperiode (van mijn 8e tot mijn 10e ofzo) en een slavink ging er ook wel in.
Aan de pannenkoeken van de buurvrouw bewaar ik ook warme herinneringen, dat heb ik haar onlangs nog eens verteld. De buurvrouw had een beduidend traditioneler gezin dan wij (pa thuis, ma eigen zaak, redelijk rommelig huis en tuin, er stonden ook altijd half vergane oldtimers bij huis - die buren hadden een Skoda-) en iedere zondag was het patatdag en iedere zaterdag maakte ze pannenkoeken. 's Ochtends ging ze op de fiets naar de molen in het dorp voor versgemalen meel en 's middags smulde ik wel eens een pannenkoekje mee met de buurjongens. Van die heerlijke dunne flensjes, precies bruin genoeg.
-
Mijn lievelingskostjes draaiden altijd rond vlees, vrees ik. :-\
Op de BBQ was mijn favoriet nota bene lamsvlees. Alle soorten.
En toen ik echt klein was, nam ik op restaurant altijd ribbekes. Op m'n 9 a 10 at ik altijd een grote volwassen portie op, ze keken er altijd van op. Ik liet wel de frietjes staan, maar de ananas ging eraan.
Thuis was mijn lievelingskost ofwel konijn, op de een of andere wijze van in de boerinnenbondkookboek. Wij kregen de arme beestjes altijd van een nonkel, die ze zelf kweekte. Dat maakte mijn moeder heel vaak als er bezoek kwam. Ik heb zelfs nog gelachen met andere kinderen die thuis een konijntje hadden en dat dus niet wilden eten. We noemden het toen 'boskip'. Dan hadden die kinders het niet door, hahahaha. Achteraf gezien was dat niet netjes natuurlijk. Wederom :-\
Maar we aten erbij altijd wel gefrituurde smileys :) En dan had je zo een speciale manier van ze opeten. Eerst de mond en daarna de ogen, je kent dat soort rituelen wel...
Mijn ander lievelingseten was een varkenskoteletje met een speciaal sausje, ook weer uit de boerinnenbondkookboek.
Ik was toen al een fijnproever, alleen, ik was nogal gehecht aan mijn vlees.
1 van mijn mooiste herrineringen gaan over een gebakken stukje lam. We gingen altijd op reis met mijn grootnonkel en tante. En ik had een speciale band met hem op eetgebied. Ik kan oa altijd zien wanneer hij zin had in het laatste stukje aan zijn ogen (was niet moeilijk, natuurlijk, als je ogen over en weer flitsen naar dat laaste stukje in de pan, of dat je anders lekker onderuit gezakt geanimeerde conversaties voert... Maar kom, volwassenen vinden het raar dat een 7 jarige zoiets opmerkt) of hij nog zin had in eten. We hadden allebei nog zin, en hebben toen boterhammen gezocht. En samen de pan terug schoon geveegd van het smakelijke vet. Daar spreekt hij zelf ook nog van. Dan zegt hij dat hij nooit een vegetariër in mij had gezien, want de manier waarop ik vroeger vlees at...
Gek eigenlijk, veel van mijn heel goede jeugdherinneringen hebben te maken met eten. En dan ook meestal met vlees. (laatste keer :-\)
-
Wat leuk om al die verhalen te lezen :)
Ik was ( en ben nog steeds) een hele makkelijke eter. We moesten thuis ook altijd van alles, ook dat waar we niet zo dol op waren, een beetje eten. Denk dat deze methode er ook voor gezorgd heeft dat ik nog steeds vrijwel alles lust.
Mijn lievelingseten was absoluut boerenkool, dat koos ik ook steevast voor mijn verjaardag.Frietjes en pannekoeken vond ik niet zoveel aan.
Verder was ik verslingerd aan rolmopsen, herinner me nog dat ik een hele emmer vol voor mijn 6 of 7de verjaardag kreeg van opa haha.
Dingen die ik niet graag at kregen een andere naam waardoor ik er wel intuinde, zo hield ik niet van uien maar at ik wel 'feest'uien, gebakken lever ( yuk) werd carnavalslever.
Ik was dol op aardappelen, at altijd de pan leeg. Bij oma Rotterdam ging er nog wel eens een scheut karnemelk over de geprakte aardappelen. Overigens schonk zij de chocoladevla oid ook gewoon in je 'vuile'bord na de hoofdmaaltijd...
Mijn broertje en ik hadden ook een tic om eventueel overgebleven aardappelen de volgende ochtend koud op te eten. Hetzelfde gold voor overgebleven frietjes van de snackbar :spinsmile:, de volgende ochtend het lekkerst.
Mijn moeder maakte overigens ook wel eens macaronipap wanneer ze teveel macaroni had gekookt en er geen zout in zat. Heerlijk vonden we dat, nu moet ik er niet meer aan denken.
-
Overigens schonk zij de chocoladevla oid ook gewoon in je 'vuile'bord na de hoofdmaaltijd...
Die herinnering had ik al uit mijn hoofd verbannen. Zo ging dat bij ons thuis ook, dan at je een lekkere hap vla, met harde koude stukjes "warm" eten :-X
-
;D
Ik heb het zelf nooit meegemaakt, ik ken alleen de verhalen van mijn ouders. Bij m'n vader thuis kreeg men gewoon een schoon bord of kommetje ofzo, maar bij m'n moeder thuis niet. Dat wist m'n vader dus niet de eerste keer dat ie daar at, wel jammer ook dat ie z'n bord nog niet helemaal leeg had.
-
Overigens schonk zij de chocoladevla oid ook gewoon in je 'vuile'bord na de hoofdmaaltijd...
Die herinnering had ik al uit mijn hoofd verbannen. Zo ging dat bij ons thuis ook, dan at je een lekkere hap vla, met harde koude stukjes "warm" eten :-X
:o Hadden jullie ouders zo'n hekel aan kinderen? Of zijn dat streekgebonden fratsen of zo? Daar heb ik in mijn wijde omgeving nooit van gehoord!
-
Overigens schonk zij de chocoladevla oid ook gewoon in je 'vuile'bord na de hoofdmaaltijd...
Die herinnering had ik al uit mijn hoofd verbannen. Zo ging dat bij ons thuis ook, dan at je een lekkere hap vla, met harde koude stukjes "warm" eten :-X
:o Hadden jullie ouders zo'n hekel aan kinderen? Of zijn dat streekgebonden fratsen of zo? Daar heb ik in mijn wijde omgeving nooit van gehoord!
Kan zomaar nog maar wel eens voorkomen...
-
Overigens schonk zij de chocoladevla oid ook gewoon in je 'vuile'bord na de hoofdmaaltijd...
Oh god: horror! :kippevelsmiley:
-
Overigens schonk zij de chocoladevla oid ook gewoon in je 'vuile'bord na de hoofdmaaltijd...
Die herinnering had ik al uit mijn hoofd verbannen. Zo ging dat bij ons thuis ook, dan at je een lekkere hap vla, met harde koude stukjes "warm" eten :-X
:o Hadden jullie ouders zo'n hekel aan kinderen? Of zijn dat streekgebonden fratsen of zo? Daar heb ik in mijn wijde omgeving nooit van gehoord!
Misschien is het inderdaad streekgebonden, maar zo ging het bij mijn vader thuis vroeger ook. Dat gebruik was in mijn jeugd al aardig uit de mode geraakt: ik heb het slechts één keer bij de ouders van een vriendinnetje meegemaakt. Vriendinnetje fluisterde me in dat ik een aardappel moest bewaren om voor het toetje het bord 'schoon te vegen'. Ik vond het maar raar (en vies).
Sadistisch detail: als mijn vader zijn eten niet snel genoeg op had, dan ging de vla (of eerder pap) er gewoon hupsekee overheen, en hij mocht de tafel niet verlaten voordat hij alles op had gegeten.
-
Hekel aan kinderen dus.
-
Overigens schonk zij de chocoladevla oid ook gewoon in je 'vuile'bord na de hoofdmaaltijd...
Die herinnering had ik al uit mijn hoofd verbannen. Zo ging dat bij ons thuis ook, dan at je een lekkere hap vla, met harde koude stukjes "warm" eten :-X
:o Hadden jullie ouders zo'n hekel aan kinderen? Of zijn dat streekgebonden fratsen of zo? Daar heb ik in mijn wijde omgeving nooit van gehoord!
Sadistisch detail: als mijn vader zijn eten niet snel genoeg op had, dan ging de vla (of eerder pap) er gewoon hupsekee overheen, en hij mocht de tafel niet verlaten voordat hij alles op had gegeten.
Dat gebeurde bij ons thuis ook wel eens, echt :bigeyes:
-
Ieh! Bij familie van mij krijg je altijd maar 2 borden voor drie gangen, maar door de soep over te slaan heb je toch alles in een schoon bord. Maar ik vind het maar een rare gewoonte. (overigens doen zij meestal het de aardappels etc uit bet soepbord, iets minder erg dan vla met aardappelen).
-
Overigens schonk zij de chocoladevla oid ook gewoon in je 'vuile'bord na de hoofdmaaltijd...
Die herinnering had ik al uit mijn hoofd verbannen. Zo ging dat bij ons thuis ook, dan at je een lekkere hap vla, met harde koude stukjes "warm" eten :-X
:o Hadden jullie ouders zo'n hekel aan kinderen? Of zijn dat streekgebonden fratsen of zo? Daar heb ik in mijn wijde omgeving nooit van gehoord!
Misschien is het inderdaad streekgebonden, maar zo ging het bij mijn vader thuis vroeger ook. Dat gebruik was in mijn jeugd al aardig uit de mode geraakt: ik heb het slechts één keer bij de ouders van een vriendinnetje meegemaakt. Vriendinnetje fluisterde me in dat ik een aardappel moest bewaren om voor het toetje het bord 'schoon te vegen'. Ik vond het maar raar (en vies).
Bij mij opa en oma deden ze het ook zo. Het went...
-
Ieh, wat vies! :o Oh, ik was vroeger ook helemaal gek op pannenkoeken. Waar andere kinderen dus altijd frietjes aten op hun verjaardag was dat bij mij lasagne en/of pannenkoeken. Ik vind ze nog steeds lekker, maar heb er al in geen jaren meer gegeten geloof ik. Of toch nog nooit zelfgemaakt, en dat zegt genoeg, want ik woon al zo'n 4 jaar niet meer thuis. Binnenkort nog eens doen! Liefst met aardbeienconfituur en die lichtbruine suiker :)
-
Mijn grootouders deden ook altijd alles uit een bord, behalve op zondag, of als er speciaal bezoek was.
't Was vooral tijdbesparing denk ik. Groot gezin, acht kinderen en vaak ook mensen die meewerkten op de boerderij geeft een behoorlijke bult afwas.
Ik weet niet of het bij mij wende, ik hou nog steeds niet van warme vla (custard of griesmeel, alleen in de bijgaande saus was afwisseling).
Vroeger hield ik van bietjes, nu maak ik ze niet veel meer.
-
Typisch, want ik heb nu nooit meer draden in de sperziebonen.
Daar moeten ze echt toch iets mee gedaan hebben? Ik kan me dat namelijk ook heel goed herinneren, maar heb er ook nooit last van.
Een aantal gerechten of ingredienten die ik lekker vond: aardappelkroketjes, bruine bonen, gebakken aardappels, boerenkool met rookworst, erwtensoep, kroket (frikandel niet), patat, pannenkoeken, en wit-en bruine hagelslag en Duo Penotti. Echt veel vlees at ik niet, maar een tartaartje vond ik af en toe wel lekker, of een gehakbal met mayonaise, en vissticks. Oja, ik had ook helemaal geen probleem met paarderookvlees :P
Eigenlijk eet ik de meeste dingen nooit meer, behalve erwtensoep, gebakken aardappels en bruine bonen. Die erwtensoep is dan echt wel anders, want daarin zat naast rookworst ook ander vlees (doet me het meest aan slachtafval denken, toen al hoor). Het lekkere aan erwtensoep was ook wel de gelegenheid: met de hele familie schaatsen kijken ofzo. Daar hoort ook zoiets als arretjescake bij. Dat is voor mij echt nostalgie.
Ik lustte eigenlijk alles. Behalve hutspot. Ik denk dat ik het nooit gegeten had, maar ik vond de geur verschrikkelijk. En nu ik er over nadenk, hield ik ook niet van grote stukken ui. Dat verklaart ook wel wat.
Mijn eetpatroon is echt helemaal anders. Ik heb een kast vol kruiden, eet veel vers (er was toch veel uit blik of pot) en bak zelf brood. Zuivel eet of drink ik nauwelijks meer (er was altijd vla en melk in huis) en ook de hapjes op feestjes zijn anders. Ik ken iemand die op zijn 35e nog de mooie ouderwetse hapjes maakt: stukjes kaas, worst, komkommer. En een half ei met een beetje ketchup. (dat vind ik dan wel heel raar, niet eens gevuld!). Dit altijd tot grote hilariteit van zijn vrienden, maar goed...
-
Die draden heb je niet meer in de sperziebonen want die zijn er nu uitgekweekt, vroeger nog niet.
@Bast: wat is spruitjes a la polonaise?
Ik dacht meteen aan de gefrituurde kaasballen die mn moeder maakte, dat vond ik superlekker en wilde ik altijd graag voor mn verjaardag. Ik denk dat ze lijken op de kaasballenvan Djoois, maar die moet ik nog steeds een keertje maken. We hadden in mn herinnering thuis vaak zo'n ronde kleine kaas (die nu vooral aan toeristen wordt verkocht), geen idee of dat toen het enige dat je bij AH kon krijgen was, vermoedelijk wel, hoewel ik me ook een kaasboer herinner die yummie kaaskroketten had.
Gekookte bieten vond ik tijdenlang ook erg lekker. Daarna heb ik ze een tijdje nogal zoet gevonden, nu vind ik zeer weer prima. Mn moeder kon ook lekker zelf friet maken, koude friet werd bij ons ook de volgende middag opgesnoept. Vetarakroketten waren er soms.
Verder werd er vaak uitgebreid gekookt en at ik eigenlijk alles wel. Tofu in een jasje vond ik ook erg lekker. En mn moeder kon ook lekkere quiches maken.
-
Herinner me niet echt veel details, maar hier (http://www.smulweb.nl/koken/recepten/detail.php?recept=179217) is er eentje.
Nu heb ik wat lichte dwangneurose wat eten betreft. Dat met die vla heb ik niet mee gemaakt gelukkig. Ik vind het al vervelend als het spinazievocht of witlofsaus richting de aardappels trekt zeg maar, dus dat zou ik slecht trekken. Zelfde ook met sausjes die over je friet wordt gegooid, dat wil ik ook niet.
-
Sausjes vind ik prima, maar natte aardappels brrrr. Ik dep het spinazievocht dan nog wel eens op met wat velletjes keukenrol.
-
Aardappels, groente, vegageval eet ik het liefst zo gescheiden mogelijk. Bij de macaroni of rijst mag de saus incl. groente er wel overheen, maar de sla wil ik er naast. Vriendje niet, die mikt alles over elkaar heen en is ook nog een prakker.
-
Ik eet vaak alles van aparte borden/schaaltjes :-[, tenzij het gemixt hoorde te worden natuurlijk (maar dat is eigenlijk alleen maar zo met rijst en groenten met veel saus).
Mijn lievelingseten was vroeger koolrabi, mijn moeder maakte het een maizenasausje, maar in de periode dat ik goed kon snijden deed ik er zelf wel andere dingen mee, en dan vind ik het ook superlekker. Bananentaart van bakbanaan vond ik ook lekker, maar mijn vader maakt het nooit meer voor me, dus er ging vast iets van kaas/room in.
-
Hekel aan kinderen dus.
Gewoon goed je bord leegeten.
-
Wie kent ze nog, de warmhoudborden uit het pre-magnetrontijdperk (of in ieder geval uit het tijdperk dat mijn ouders de magnetron nog niet hadden ontdekt). Na mijn badmintontraining op de maandagavond stond zo'n wit bord met deksel op me te wachten, met drie vakken (aardappelen, groente, vlees) - en maandag vrijwel steevast met sperziebonen. En zo'n warmhoudbord houdt de maaltijd wel warm, maar toch vond ik het altijd een beetje muf: de sperziebonen waren lebberig, het vlees was niet meer knapperig en aardappelen nogal melig. Een reden waarom ik minstens een decennium lang sperziebonen heb gemeden als de pest.
-
Mits in het seizoen, zijn sperziebonen geweldig!
Ik zou zooooo graag een AH willen zien uit begin jaren 80. Gewoon om te zien wat er allemaal niet was (en wat er misschien wel was, zouden ze er toen wel bietjes hebben gehad?).
-
Hey dat lijkt mij ook heel leuk! Zou dat niet virtueel mogelijk zijn?
-
Bij onze ap hadden ze toen van die grote schepbakken, met alles wat maar schepbaar is erin. Snoep, en rijst enzo, en kattenbrokjes, en in mijn herinnering stond het allemaal door elkaar.
-
De grote AH in BoZ had toen ook een bak met van die groene zakkenbinders. Die lagen altijd eerst los bij de bakken en zakken om de zakken dicht te binden en toen kon je ze ook ineens zelf in een zak scheppen. Ik denk dat er te vaak mensen eens een handje voor thuis meenamen.
De Nettorama is overigens niets veranderd sinds de jaren '80, behalve natuurlijk de verpakkingen van de producten. Mn jongste tante werkte er op zaterdag bij de vleesafdeling als weekendbaantje en als wij er dan boodschappen gingen doen, kregen we altijd van haar een stukje worst. De opbouw en indeling is al die jaren hetzelfde gebleven, erg handig voor mensen zoals mij; je kan namelijk altijd alles vinden. Ik kwam er graag toen ik nog thuis woonde en boodschappen tussendoor ging doen of in de vakantie als moeders er niet was. Ik weet niet hoe het de laatste jaren er is; meneer en ik doen boodschappen bij de Jumbo.
Ik weet nog wel heel vroeger dat er in BoZ in de kelder van V&D ook een supermarkt zat. Ik ging daar vaak met mn moeder naartoe en dan mocht ik in het kinderzitje van het karretje zitten. Ik vond dat de leukste supermarkt, samen met de Nettorama. Schijnbaar hadden ze er ook leuke en lekkere spullen, want we kwamen er geregeld. Helaas is dat supermarktgedeelte ermee gestopt rond mn 4e jaar.
V&D was leuk vanwege het karretje en omdat het een heel warenhuis was en de Netto was leuk omdat die winkel in een pand met nog andere winkels (slager, Zeeman, drogist, etc) zit.
-
Maar Koekje, jij bent toch niet heel veel ouder dan dat ik ben? Ik ging begin jaren 80 nog niet naar de supermarkt, of misschien in draagzak, maar geen idee hoe het er toen uitzag.
Begin jaren 80 waren er in Flevoland geen bakken met schepspul meer. Wel een ander tegeltje, sowieso andere huiskleuren volgens mij. En in Lelystad had je toen
-
een heleboel dingen niet die nu normaal zijn, zoals zakjes voorgesneden groenten en avocado's.
Aan de andere kant heb ik, eind jaren 90, nog codes geleerd voor allerlei soorten kool, en we verkopen nu alleen nog maar spitskool.
-
Ik ben 3 maanden ouder ongeveer.
Voorgesneden groente en avocado's zijn er daar pas sinds een jaar of 10, avocado's pas sinds 5. Mijn supermarktherinneringen die ik heb beschreven komen uit de periode van 1986-1990. In '89 is mn zus geboren en V&D en Netto zijn echt voor die tijd. Ik werd in het karretje gestopt omdat ik toen nog niet zo goed kon lopen en vooral niet al te snel. In het karretje kon ik ook niet eigenhandig op onderzoek uit en viel ik ook niet om.
Dingen als huiskleuren staat me niets meer van bij uit die tijd, al zijn de huiskleuren van de Netto nog steeds grijs en beton. Het logo was wel een gele kangoeroe met spullen in zn buidel op een rode achtergrond. De kangoeroe lachte.
-
Andere Tijden heeft nu een decenniumserie, ik gok dat de jaren '80 over twee weken aan bod komen. Daar zitten vast wel supermarktbeelden bij.
-
Voorgesneden groente en avocado's zijn er daar pas sinds een jaar of 10, avocado's pas sinds 5.
Die voorgesneden zakjes waren er eerder in de randstad volgens mij. Avocado's moeten er ook wel eerder zijn geweest, want ik zou niet weten waar die anders vandaan gehaald werden. Ik weet ook nog dat de 'verse' guacamole in het assortiment kwam, dat was ook minimaal een jaar of 13 geleden...
De buurtsuper bij mijn mams is overgenomen door de AH. Ik vind het jammer en zelfs een beetje vies. Dat winkelcentrumpje heeft het al moeilijk zat en dan gaan zij nog even prijsvechten. Nog smeriger zijn de rijke tuthola's die nu naar deze AH komen, want in hun eigen dorp moeten ze wel betalen voor het parkeren.
-
Wie het kookboek De Heimweekeuken van Karin Luiten wil winnen, kan zijn/haar verhaal ook insturen!
Voor meer info, zie: http://www.vegatopia.com/vega/component/content/article/11476-mail-en-win-de-heimweekeuken
-
Wie het kookboek De Heimweekeuken van Karin Luiten wil winnen, kan zijn/haar verhaal ook insturen!
Voor meer info, zie: http://www.vegatopia.com/vega/component/content/article/11476-mail-en-win-de-heimweekeuken
Ik zat dat filmpje van die Karin eens te bekijken (simpel eigenlijk, dat humus!).
Is een snufje peterselie op een gerecht uitstrooien (welk nu heeft het behalve iets dat je esthetisch zou mogen noemen?) onderhand niet ook iets waar de Smaakpolitie wat aan kan doen? Ik begin dat ondertussen wel een beetje culinair-platvloers te vinden. Kaneel over de bloemkool of bonen mag van mij ook flinke straffen opleveren...!
-
Die schepbakken herinner ik me ook uit de jaren 80. Vooral met snoep. Maar ook met erwten, bonen, linzen.
En sowieso alle groente onverpakt en ongesneden. Alleen champignons zaten al in de bekende blauwe bakjes. En zakjes soepgroenten, maar die waren meestal viezig, de 'beschermende atmosfeeer' moest nog worden uitgevonden.
Meer soorten kool: savoie, witte, rode, spits, bloem, knollletjes, raapjes. Nog geen brocolli, of eind '80 pas?
Ongekookte, niet gesneden bietjes. En knolselderij, ook nog met loof. Knolvenkel kwam pas halverwege 80 geloof ik.
Paarse paprika's (heel even, was geen succes, ze werden groen als je hem kookte/bakte).
Wel lekkere aarbeien. En vieze mango's onrijp of bedorven, of alletwee tegelijk. Avocado herinner ik me wel, maar was begin 80 toch nog wel bijzonder. Veel fruit was er sowieso alleen in het seizoen.
Nog geen 367 soorten zuivel producten en al helemaal niet in allerlei miniflesjes.
Oh ja. De melkboer. Die kwam tweemaal per week langs in een oud vw-busje. Dan kochten we een krat met 12/16? flessen melk en een krat met gele vla, bruine vla, volle yoghurt en karnemelk. (studentenhuis ;) ). Het bedrag schreef de melkman in zijn boekje en zo af en toe betaalden we. Had de melkman van het één of ander niet genoeg op voorraad, dan kwam hij 's avonds nog even langs en zette de ontbrekende flessen aan de deur. :)
In de kleinere buurtsupers in dorpjes in Drenthe hadden ze nog geen paprika's of champignons, of je moest ze een dag te voren bestellen!
Die buurtsupertjes bestaan ook al niet meer.
Dat is wat ik me zo snel herinner. welterusten.
-
Is een snufje peterselie op een gerecht uitstrooien (welk nu heeft het behalve iets dat je esthetisch zou mogen noemen?) onderhand niet ook iets waar de Smaakpolitie wat aan kan doen? Ik begin dat ondertussen wel een beetje culinair-platvloers te vinden. Kaneel over de bloemkool of bonen mag van mij ook flinke straffen opleveren...!
Peterselie heerscht. Nootmuskaat ook.
-
Wie het kookboek De Heimweekeuken van Karin Luiten wil winnen, kan zijn/haar verhaal ook insturen!
Voor meer info, zie: http://www.vegatopia.com/vega/component/content/article/11476-mail-en-win-de-heimweekeuken
Nog 3 dagen om in te sturen!
-
http://www.vegatopia.com/vega/koken/achtergronden/11494-niets-zo-zoet-als-nostalgie :D
-
Lievelingskostje, hoe vertaal je dat in het Duits, Frans, Engels? Maar, leuke rubriek.
Ik probeer eens wat uit mijn geheugen te halen en kom op zoetigheden: gula Melaka (Kuala Lumpur 1992), gecondenseerde melk (lepeltje voor lepeltje met een zoet vriendinnetje in Parijs 1948). Voorts: een mooie grote brie van de mat (Parijs 1949), bami bij de Chinees in Pengalengan (1942), foe yung hai (Bandung 1939), Semmelchen mit gute Butter (Berlijn 1973).
Vielleicht auch noch das gute Essen des Hirten (gelesen 2011).
-
Lievelingskostje, hoe vertaal je dat in het Duits, Frans, Engels? Maar, leuke rubriek.
De Duitsers zouden waarschijnlijk het woord 'Leibgericht' gebruiken, maar dat dekt de lading toch niet echt. 'Lieblingsessen' is ook redelijk ingeburgerd, maar ook dat mist het gevoel dat '-kostje' bij mij oproept. Net zoals ik nog steeds geen goed Nederlands woord voor het Friese 'smûk' heb gevonden.
-
Spinazie met roerei...hmmm dat vroeg ik altijd op mijn verjaardag te eten...
En dan toe ijstaart.
-
Noch ein Leib- oder Lieblingsgericht:
Eind jaren 50 at ik in Den Bosch graag wat in Royal Visstraat, midden in de stad, langs de Dieze.
Eigenaar was een van de Van Galens, Een andere broer managede Chalet Royal bij de Rotonde. Verloren tijden.
Maar daar in de Visstraat hadden ze iets puiks dat ze 'kaasfondu-tje' noemden. Het was een prachtige grote krokant gefrituurde bal met frituurstekeltjes alom met als inborst, jawel kaasfondue, mooi met witte wijn en knoflook en een beetje Kirsch. Hoe ze dat 'fondu-tje' maakten is me nog steeds een raadsel. Ik heb het wel eens geprobeerd met rest fondu, maar zo mooi als die korst was, nee, dat lukt me niet.
Dus: Van Galens kaasfonduetje als lievelingskostje, bij een glas bier of wijn.
Wie weet geeft iemand me een tip zodat de wet van Tichenor weer wat body krijgt.
Heer Eelco: dank.
-
Het kaasfondu-tje klinkt zeer smakelijk. Eigenaardig die manie van vele restaurateurs om verkleinwoorden te gebruiken, het lijkt erop alsof ze de kookkunsten waarop ze trots zijn tegelijk wat willen relativeren, lofbetuigingen aan de cliënt overlatend.
Kaaskroketten in het algemeen kunnen erg lekker zijn. Gefrituurd eten lijkt een beetje zondig want vet, maar de combinatie van knapperigheid en smeuïgheid is soms een smaakbom.
Een glas alcoholisch hoort toch bij lekker eten.
Die Chalet Royal in Den Bosch bestaat toch nog, hebt u het recent nog bezocht, Heer niewied?
-
Die Chalet Royal in Den Bosch bestaat toch nog, hebt u het recent nog bezocht, Heer niewied?
Ik dacht ook dat het niet meer bestond, maar zie: http://www.chaletroyal.nl/
-
Het kaasfondu-tje klinkt zeer smakelijk. Eigenaardig die manie van vele restaurateurs om verkleinwoorden te gebruiken, het lijkt erop alsof ze de kookkunsten waarop ze trots zijn tegelijk wat willen relativeren, lofbetuigingen aan de cliënt overlatend.
Nee hoor, dat is gericht op de caloriebewuste vrouw. Want wie het ook voorstelt, die bepaalt of er ergens gegeten gaat worden.
-
Ik vergat nog mijn Japanse prefkostje: hoba miso. Laat Tertia maar een beschrijving geven, die was er pas.
-
Gefrituurd eten lijkt een beetje zondig want vet, maar de combinatie van knapperigheid en smeuïgheid is soms een smaakbom.
Een glas alcoholisch hoort toch bij lekker eten.
Kom maar hier met die zondes hoor!
Wat ik dan weer niet heb is alcohol drinken tijdens het eten. Misschien heb ik nog geen benul van wijn-spijscombinaties, maar hetzelfde heb ik met het merendeel van alcoholische bonbons. Voor mij hoeft dat niet...
-
Oh nootmuskaat :-X
Van die half vergane muffe meuk voorgemalen en al uit een potje.
Ja, gek he, en dat spul accepteer je tot je zelf de nootmuskaatrasp ontdekt.
Nou, eigenlijk niet. Bij ons thuis ging er nootmuskaat over de bloemkool, de sperziebonen en de (gekookte) andijvie. Het kan toeval zijn, maar deze groenten eet ik nog steeds niet echt vaak. OK OK het is geen toeval dus...
De zomervakanties waren het culinaire hoogtepunt: de opbergruimtes onder de banken in de caravan werden volgestouwd met blikken groente en pakken stabilac. We aten dan drie weken lang blikgroente met saroma als toetje, want dat was lekker goedkoop.
Blij dat wij dat niet deden! Een van de lekkerste toetjes ooit vond ik Danette in Frankrijk (verkrijgbaar in choco en vanille), zegmaar de Franse variant van vla en anders dan de standaard Danoontjes verkrijgbaar in een soort mega-yoghurtbakje van wel een halve liter (voor Fransetoetjesbegrippen enorm). Als ik het nu weer zou eten zou ik het wsl. zo uitspugen omdat ik het veel te zoet vind (had afgelopen najaar nl. precies die ervaring met een 'fantastisch' Italiaans toetje dat ik na jaren zoeken weer ergens vond), maar toen vond ik het geweldig lekker.
Overigens schonk zij de chocoladevla oid ook gewoon in je 'vuile'bord na de hoofdmaaltijd...
Die herinnering had ik al uit mijn hoofd verbannen. Zo ging dat bij ons thuis ook, dan at je een lekkere hap vla, met harde koude stukjes "warm" eten :-X
:o Hadden jullie ouders zo'n hekel aan kinderen? Of zijn dat streekgebonden fratsen of zo? Daar heb ik in mijn wijde omgeving nooit van gehoord!
Typisch Hollands, I guess... Ik heb het maar 1x meegemaakt en dat was op m'n 17e ofzo, thuis bij een vriendinnetje dat in een dorpje in de Schermer woonde. Ik associeer het dus (ook) met hardwerkende boerengezinnen o.i.d. Soep, hoofdmaal en vla, het ging allemaal in hetzelfde bord. Voor deze gelegenheid was het erg fijn dat ik heb geleerd altijd netjes mijn bord leeg te eten.
Na mijn badmintontraining op de maandagavond
Hee, ik wist niet dat jij badmintonde! Nog steeds?
(Of zou ik precies dit al eerder hebben gepost en daarna weer zijn vergeten?)
-
En sja, mijn lievelingseten vroegâh? Kauwgomkaas, denk ik. Volwassenen noemen dat slastamp met kaas: stamppot met rauwe kropsla, stukjes appel, spekjes en blokjes kaas (die dan draden ging vormen als je er een lepel van wilde opscheppen, vandaar de naam).
Als feestelijk (of makkelijk) maaltje maakte mijn moeder ook nog wel eens 'boerenkip met friet' (door kennissen van ons, die dat recept van mijn moeder overnamen om onduidelijke redenen (nog altijd) 'Kip koning David' genoemd): friet met erbij gebakken stukjes kipfilet, spekjes en worteltjes + doperwtjes uit pot.
Ik hield ook altijd van hutspot en boerenkool, maar met m'n verjaardag (hoogzomer) aten we dat niet zo vaak. Rode kool en spinazie (met toen steevast een gekookt ei) ook altijd lekker gevonden.
Ook favo:
- Foe yong hai van mijn moeder (vooral de rode saus en de erwtjes).
- Rijst met doperwtjes en gele saus (kerrie) en banaan.
- Macaroni op oma's manier (en door mijn ouders ook zo gemaakt): met veel gebakken ui, en gebakken paprika, en stukjes ik weet niet, corned beef wsl of ham ofzo, en dan als smaakmaker volgens mij straight ketchup erdoor. Wsl. ook met champignons. In opgebakken variant extra lekker! En altijd op je bord nog kerriepoeder eroverheen (en geraspte kaas denk ik, maar dat weet ik eigenlijk niet meer). Ja I know, dit recept is goed beschouwd te bizar voor woorden met die kerriepoeder, maar het hoorde er absoluut bij!
- De nasi goreng van mijn moeder.
- Westfriese ovenschotel (heette dit geloof ik, is pas later aan het assortiment toegevoegd, toen ik al bijna uit huis was): een ovenschotel met aardappel en witlof en verder heb ik eigenlijk niet zo'n goed idee van wat er precies door ging. Bovenop paneermeel en/of kaas.
-
Hee, wat een enorm leuke draad is dit! En jeeminee, wat moesten jullie soms vreselijke dingen eten, zeg! hihi Vla in het bord waar de stamppot ingelegen had, brrr. En die grappige pakjes om pudding te maken, ik had er nooit van gehoord, heb het net gegoogled, en ehm, ik denk niet dat ik er veel aan heb moeten missen ;).
Mijn moeder is behoorlijk calvinistisch opgevoed en mijn vader komt uit the Land of Plenty. Zo kreeg ik op de lagere school van mijn moeder een appel en een boterham met kaas mee. Hier tegenover stond mijn vader die een appel met kaneel en rozijnen mee gaf en burrito’s in mijn lunchtrommeltje zou hebben gedaan als ik hem dat niet uit schaamte zou hebben verboden.
Familie feestjes bij mijn Nederlandse grootouders bestonden vroeger uit een luxe buffet. Er was dan brood, boter en ham en kaas én salami en heldere soep met balletjes. Tijdens mijn vaders eerste complete familiebezoek wachtte hij even af, om het voorbeeld van de anderen te kunnen volgen. Toen hij zag wat de bedoeling was, legde hij twee boterhammen op zijn bord, besmeerde deze dun met boter en legde op de ene een plakje kaas en op de andere een plakje salami. Hij ging zitten en toen hij zag dat de anderen begonnen met eten, legde hij zijn ene boterham op de andere en nam een hap. Op dat exacte moment, riep mijn toen vijf-jarige neefje uit: “Oma! Oma! Oom X heeft twee dingen op zijn boterham!”
Oh my! Mijn vaders familie zou van een familie samenkomen een laid back ‘make yourself at home’-feest hebben gemaakt en zij zouden – ongeacht het een Mexicaanse, Amerikaanse of Arabische maaltijd zou zijn en ongeacht het een ontbijt, lunch of diner zou betreffen – er minstens twee dagen voor in de keuken hebben gestaan!
Toch heb ik aan mijn Oma’s kookkunsten goede herinneringen. Ik heb nog nooit ergens even lekkere (laat staan betere) stoofpeertjes geproefd als bij haar. Ik was er gek op!
Ook was ik dol op mijn moeders griesmeelpap en –pudding, zeker met de door haar gemaakte bessensap. En nog steeds vind ik dat erg lekker.
Mijn vader kon (en kan nog steeds) fantastisch burrito’s maken en Mexicaanse rijst en op zondagochtend maakte hij wel eens scones of pancakes. Ik kreeg ook weleens een vla-shake mee naar school. Dan deed hij vanille vla en melk in een beker, en dan schudde hij dat heel hard. Dat vond ik heel lekker.
Mijn moeder kan goed koken, al vond ik vroeger haar simpelere maaltijden het lekkerst: hutspot met komijnenkaas en andijvie stamppot. Mijn vader greep op zulke avonden altijd naar de tabasco en eigenlijk heeft hij stamppot nooit echt leren waarderen. Ik was ook altijd blij als mijn moeder imjadara maakte of orzo met spinazie en bami met pindasaus lustte ik ook graag. En zij maakt – en dat is wel iets minder eenvoudig – echt de beste warrah aneb (ik heb geen idee hoe ik dat moet spellen – het zijn in elk geval wijnbladeren gevuld met o.a. rijst, bonen, tomaat, munt, peterselie, ui). Dan zat ze aan de grote eettafel om dat te maken en dan was ze heel lang bezig. De rolletjes werden opgestapeld in een grote zware pan en wat daar niet in paste, werd in een ovenschaal gedaan en er ging veel citroen overheen. Ik denk dat we dit met name aten als er een feestje was.
Oh! En heb je mijn moeders bramentaart weleens geproefd?
Zo terugkijkend, moet ik toch wel zeggen dat ik het zeker niet slecht heb gehad (al beweerde ik destijds soms toch wel wat anders ;D )!
-
Oh! Ik bedenk me net iets wat ik vroeger echt heel vervelend vond. Als ik uit school kwam en mijn moeder was thuis, dan kreeg ik limonade en een snoepje of een koekje. Echter, wanneer ik uit school kwam en mijn vader was thuis, dan kreeg ik dus echt geen limo en iets lekkers, "milk and a cookie" kon ik krijgen, en anders pech. Echt stom vond ik dat altijd, en flauw, want "van mama mag dat wel altijd".
-
Prachtig verhaal, Temari! Zo te lezen heb je van huis uit aardig wat verschillende culinaire invloeden meegekregen.
-
Patat met mayo.
-
Pannekoeken, Pizza, evt patat, geen dingen dus niet met een P begonnen. ;)
Toen mijn beugel was geplaatst kreeg ik mijn lievelingseten: pizza. Niet zo snugger van mijn moeder.
-
hahaha nou, dat is eigenlijk gewoon gemeen! Al was het vast heel lief bedoeld!
-
Ik verklaar dat mijn kinderen verwend zijn... Voor papa's plezier een pakje saroma meegenomen op vakantie, maar alleen papa lust het ;). Zo vinden de meeste van mijn kinderen goedkope ijsjes ook niet lekker, doe maar echt italiaans ijs ::)
-
Witte bonen in tomatensaus met ananas en spekjes. Dat at ik dan samen met mijn vader, als mijn moeder een keer niet kon koken (paps was niet zo handig met de pannen toen, nu wel) of heeeel graag rijstebrij wilde eten (waar wij allemaal van gruwelden). Heerlijk!
Nog steeds, ook zonder spekjes.
En zelfgemaakte tomatensoep door mams, en later door mams en ikke samen, en nog later door ikke alleen voor de fam. Ook nog altijd lekker.
En hutspot met draadjesvlees.... dat mis ik soms stiekem nog wel eens....
-
Chilli con carne was echt mijn favoriet! Dat moest mijn moeder altijd op mijn verjaardag maken, samen met brood om erin te soppen.
Verder at ik als klein kind liever zwart brood (=roggebrood) met sjink (gerookte ham) en mosterd dan een witte boterham met hagelslag en lustte ik geen snoepjes, alleen echte bonbons, maar dan niet met slagroom gevuld.
-
Mijn tante vertelde gisteren dat ze vroeger graag witbrood met daartussen een plakje roggebrood en een laag basterdsuiker at :-X.
-
pasta carbonara, maar dan met ham- ipv spekblokjes, tegenwoordig eet ik het nog steeds graag... maar dan met vega spekblokjes, volgens vegatopia recept ;D
en als ik bij oma was at ik altijd pasta met rode (vlees saus :-X) tegenwoordig eet ik niet vaak meer bij oma, maar als we daar eten is het meestal gewoon lekker 'oudeerwets' de frituurpan op het gasfornuis :)
vroeger wou ik, volgens mijn moeder, niks eten zonder vlees :-[, en toch ben ik (vanaf mijn 15e, ik ben nu 16) vegetariër, als eerste van het gezin, nu doen mijn ouders en broertje af en toe wel met me mee, helemaal er vanaf helaas niet, maar ach, beter dan full-time vlees, toch?
-
vroeger wou ik, volgens mijn moeder, niks eten zonder vlees :-[, en toch ben ik (vanaf mijn 15e, ik ben nu 16) vegetariër, als eerste van het gezin, nu doen mijn ouders en broertje af en toe wel met me mee, helemaal er vanaf helaas niet, maar ach, beter dan full-time vlees, toch?
Vind ik ook! :) En laat ze dat maar lekker zelf bedenken, ik denk dat juist als je erover zou gaan 'zeuren' dat het beter zou zijn als ze helemaal vega gingen eten, je ze dan tegen je in het harnas jaagt, met 't tegenovergestelde effect.
Goed bezig in elk geval! En welkom op het forum. :D
-
...Goed bezig in elk geval! En welkom op het forum. :D
bedankt :)
ik houd zelf ook heel erg van koken, dus als ik kook, is dat uiteraard ook vega en dan wordt er altijd heerlijk van gegeten
ik was in augustus jarig en op mijn verjaardag had ik ook gezegd dat het buffet helemaal vega moest zijn, en het was een groot success, dan laat je mensen ook proeven hoe lekker vega kan zijn en hoeveel er mogelijk is!
-
...Goed bezig in elk geval! En welkom op het forum. :D
bedankt :)
ik houd zelf ook heel erg van koken, dus als ik kook, is dat uiteraard ook vega en dan wordt er altijd heerlijk van gegeten
ik was in augustus jarig en op mijn verjaardag had ik ook gezegd dat het buffet helemaal vega moest zijn, en het was een groot success, dan laat je mensen ook proeven hoe lekker vega kan zijn en hoeveel er mogelijk is!
Leuk! Ik zag je andere recept ook al langskomen. :)
Het is ook mijn favoriete manier. Niks geen gepreek; gewoon lekker vega koken voor mensen. En als ze zelf vragen waarom je vega eet, dat toelichten. Is soms ook al genoeg om mensen te inspireren tot een vleesloos eetpatroon.
-
Ik was vroeger gek op kaastortellini met kookroom en ham. Evenals dikke plakken boterhamworst die dan eerst gebakken waren, een 'specialiteit' van m'n vader. Daarnaast de gebruikelijke pizza, patat en pannenkoeken. Mijn moeder maakte vroeger regelmatig zelf gebakken banaan en empings, daar was ik ook niet bij weg te slaan.
-
Mijn lievelingskost als kind was Boerenkool met rookworst. Was daar helemaal weg van. Alleen de smaak van de rookworst verdwijnt als je weet hoe het gemaakt word. Ik eet dus vandaag de dag alleen de boerenkool. Meestal nu met een vleesvervanger.
-
Vond niks lekkerder dan de aardappalpuree van m'n oma :3 Heerlijke aardappelpuree uit de oven, met zo'n kazig korstje d'r op <3 Maakt ze alleen niet zo vaak meer de laatste tijd, zelfs met kerst (normaal vaste prik met de kerst) niet :/ Kerst is de laatste tijd bij familie zowiezo een ramp, vorig jaar stond er opeens een grote schaal warme ham met broodjes, en mini-pizzaatjes met spek en ham op het menu =3= de vega's moesten het doen met een flauwe eiersalade. ach ja.
En uiteraard oma's appelbollen, met kaneel en bladerdeeg, met haar lekkere vanillesaus =D Door m'n oma ben ik van de hollandse pot gaan houden :3
-
Vroeger at ik het liefst warme stoofpeertjes, dikke jus met aardappelen en draadjesvlees.
En pure chocolade hagelslag op mijn boterham.
Tegenwoordig eet ik het liefst.. gevarieerd. :P En ik eet het meest.. paprika. Denk ik. ;)
-
Ik had zeker 10 lievelingskostjes. Zowat alles wat ik nu al 14 jaar niet meer eet.
-
Haagse bluf, ook zo'n leuk gerecht van vroeger dat we een enkele keer in de zomer kregen. Ik vind online niet echt een goed recept om hier naar te linken helaas.
-
Als kind tot ongeveer 12 jaar oud friet met gehaktballen van mijn oma, en daarna ontdekte ik mijn moeders Indische gerechten en werd gado-gado mijn favoriet.
Nu eet ik nog steeds wel eens friet met vegaballetjes; maar Gado-Gado eet ik vaker ;)
-
Toen ik klein was macaroni met smak en ketchup. Ik heb het meer dan een jaar geleden voor het laatst gehad maar dan zonder smak en toen was ik ziek. Wanner ik het weer ga eten. Als ik ziek ben. ;)
-
Ik at zo'n beetje alles. Was een van de weinigen die blij werd als mijn moeder spruitjes aan het koken was. :angel:
Maar favoriet waren toch dingen die we niet zo vaak kregen, zoals lasagne gemaakt door m'n pa. Of bitterballen. Poffertjes! En stoofpeertjes, mjam.
En iets wat ik nog steeds graag eet: cruesli met vanilieyoghurt. Maar dan nu muesli met soyayoghurt.
-
Ik had niet één lievelingskostje maar vond heel veel lekker :-\ Ik was een makkelijke eter, nog steeds eigenlijk!
van m'n moeder: bruine bonensoep, erwtensoep, bietjes met ui en appel, gekookte aardappels met spinazie of verse erwten of verse tuinbonen (met bonenkruid), gebakken kaas, aardappelpuree.
van m'n vader: z'n goulash (die me heeft geïnspireerd tot mijn eigen vegaversie), huzarensalade, oliebollen.
van beide: sla met gebakken aardappels en gekookt eitje, gebakken champignons.
van de Chinees: nasi rames, bami met pindasaus
Verder alle fruit (inclusief stoofpeertjes), rabarber, brood met tomaat, pannenkoeken met yoghurt.
Ik hield meer van warm eten dan van brood en als er dan 's winters nog warme havermout of gortepap toe was was ik helemaal blij :D
Sommige soorten vlees vond ik wel lekker maar in het algemeen boeide vlees me niet zo, idem met vis.
Er was niet veel dat ik niet at, spruitjes ben ik lekker gaan vinden toen ik een jaar of 13 was, witlof vind ik nog steeds niet lekker als het gekookt is en het mondgevoel van snijbonen staat me nog steeds niet aan - tenzij ze zo lang gekookt zijn dat het stugge er af is.
Het niet leegeten van je bord (ook toen ik nog niet zelf op mocht scheppen) was echt not done, ik was dan ook best een stevig kind ;D
Sinds toen zijn er nog veel meer dingen bijgekomen die ik lekker vind, ik heb een hele wereld aan meer exotische producten ontdekt maar kan van bijna al het bovenstaande nog steeds ouderwets genieten. :yummie:
zo en nu aan de lunch :hungry: ::)
-
Stamppot rauwe andijvie met spekjes en verse worst. Hmm! Later als vegetarier met een plak gebakken, gepaneerde kaas.
Echt niet lekker: hartige taart met prei en gehakt. Mijn moeder deed daar een mengsel van ei met iets wits (creme fraiche oid) door. En kerrie. Jak. Oh en witlof vond ik ook echt niet lekker (rauw of gekookt of uit de oven).