Vegetarisch - voor iedereen > Lekker gezond

Kwelling en principes

(1/41) > >>

Annemieke:
Er vanuit gaande dat dit forum ook psychische gezondheid kan omvatten, post ik dit maar hier.

Dit is dus een persoonlijke kwestie en ik hoop dat er meer mensen op het forum zijn die mijn 'verhaal' herkennen.
Zoals de meesten wel weten eet ik veganistisch. Ik heb hier een hele tijd geen enkel probleem mee gehad.

Ik heb al besloten ondanks het E-nummer gewoon wraps en bladerdeeg te eten, omdat dit simpelweg niet vervangbaar is. Dat verruimt mijn keuze in eten gewoon. Hier heb ik verder geen problemen mee.

Maar nu: kaas. De bedoeling van mijn verhaal is niet om te bediscussieren dat kaas onmisbaar is trouwens.
Nee, die behoefte aan kaas werd zo groot, dat ik vanavond besloten heb een biologische kaaspizza te eten. Zo, dat lucht op.

Ik vond het dus niet normaal dat ik deze week al een aantal maal zo'n enorme behoefte had aan kaas dat ik er gewoon een intern 'gevecht' om voer. Maar ik had dan ook nergens anders trek in. Tofustukjes die ik normaal heel lekker vind, klonken echt verschrikkelijk.

Euhm, sorry voor het warverhaal, maar ik hoop dat mensen dit herkennen. Niet per se kaas, kan ook vlees, vis, een eitje etc. zijn. Ik bedoel dus niet alleen het missen, maar het zo ermee bezig zijn dat je jezelf echt voor de keuze stelt: eet ik het nu of kwel ik mezelf verder?

Pfff. Zo.

Mariek:
Ik hoop dat je ervan genoten hebt! Da's volgens mij het belangrijkste.

Om heel eerlijk te zijn heb ik de laatste weken behoefte aan kip. En dan echt zo'n kip zoals mijn moeder die kan maken, zo eentje met alle ledematen eraan, zodat het zelfs nog herkenbaar is als kip. Mijn vader vroeg me wat me tegen hield. En dat is dus dat de kwelling (nog) niet groot genoeg is. Als ik het zou eten zou ik me nog teveel beseffen wat het is (namelijk: een kip) en zou het me toch niet smaken.
Misschien wordt het ooit zo erg dat het WILLEN eten van kip groter wordt dan het besef wat ik aan het doen ben, en geef ik dan toe. En dan zal ik er ook van geniet, want dat is op dat moment het belangrijkste.

Anders heeft het nog geen nut gehad.

Annemieke:
Nou, ik blijf beseffen waarom ik veganist ben. Het is alleen zo dat ik het idioot vind om mezelf zo te kwellen als ik het niet doe. Het is dus eenmalig geweest. Ik was er teveel mee bezig, het werd een kwellig het niet gewoon te doen. Vandaar.

Ik begrijp dat dit voor vegetariers misschien heel idioot klinkt.  ;D

Mariek:

--- Citaat van: Annemieke op 02 januari 2004, 22:06:13 ---Ik begrijp dat dit voor vegetariers misschien heel idioot klinkt.  ;D

--- Einde van citaat ---

Nee hoor, ik lees voor 'kaas' gewoon 'kip' en dan slaat het net zo hard op mij.

Maar wat gebeurt er als je nog een keer zou toegeven? Houdt de wereld dan op met draaien? Zolang jij voor jezelf kunt beredeneren waarom jij zoiets nodig hebt op een moment doe je er niemand kwaad mee. Zelfs die koe niet, kan het haar schelen wie die kaas van haar opeet?

Annemieke:
Ja, het gaat niet om de koe, het gaat om de industrie die ik niet wil 'steunen' door mijn aankoop.

In hoeverre zijn je principes nog van jezelf, als je jezelf ermee gaat kwellen?

Maargoed, dit is voor mij geen overweging om weer over te gaan op het vegetarisme hoor.

Navigatie

[0] Berichtenindex

[#] Volgende pagina