Vrijwilligerswerk voor 6 maanden in het buitenland

Tja, voor hen die streng in de leer zijn zit er toch maar één ding op vrees ik: bepaalde gebieden vermijden.

of eten zelf mee nemen?

of eten zelf mee nemen?

Is wel lastig hoor voor een half jaar, zeker als je weet dat ze in Afrika, op die plekken waar de mensen in nood zijn, stelen als de raven. Ik heb meerdere keren verhalen gehoord van hulpverleners die hun meest waardevolle bezittingen binnen een paar weken kwijt waren.
De beste tip is dan ook om zo min mogelijk mee te nemen en waardevolle bezittingen alleen mee te nemen als je bereid bent om ze hele dagen met je mee te sjouwen.

Is wel lastig hoor voor een half jaar, zeker als je weet dat ze in Afrika, op die plekken waar de mensen in nood zijn, stelen als de raven. Ik heb meerdere keren verhalen gehoord van hulpverleners die hun meest waardevolle bezittingen binnen een paar weken kwijt waren.
De beste tip is dan ook om zo min mogelijk mee te nemen en waardevolle bezittingen alleen mee te nemen als je bereid bent om ze hele dagen met je mee te sjouwen.

Voor een half jaar wel lastig. Maar ik denk dat als je principes hebt je gewoon niet al bij voorbaat die weg te zetten als je ergens heen gaat. Ga je echt omkomen van de honger ofzo, dan is dat weer een ander verhaal vind ik.

Kortom.. vlees enzo weigeren van arme mensen is niet asociaal.

Dat vind ik dus wel...

In Nederland 'zeggen' we niet zo veel met eten. Als er hier iemand om vijf uur op de stoep staat komt 'ie over het algemeen ongewenst, want de piepers staan op en die zijn uitgeteld voor het aantal mensen dat we verwachten. Een extra eter kan er niet bij (natuurlijk weet ik dat het gelukkig steeds normaler wordt om niet zo knieperig met eten om te gaan, maar over het algemeen denken Nederlanders zo over eten en eters).
Maar in heel veel andere culturen is eten heel belangrijk. En het eten dat men wil voorzetten aan gasten moet zo perfect mogelijk zijn, zelfs al moet men daarom eten uit eigen mond sparen. En dan zeggen: "Da hoef 'k nie", dat vind ik een belediging van de gastvrijheid van die mensen.

Dat ze het een belediging vinden, daar kan JIJ niets aan doen. Je kan daarnaast toch uitleggen waarom jij het niet WIL?
Je maakt het zelf vooral asociaal vanuit een soort schuldgevoel.

Dat ze het een belediging vinden, daar kan JIJ niets aan doen.

Leg eens uit wat je daar mee wil zeggen?

Citaat van: Draakje [zoekt Drakelien] op 04 februari 2007, 23:29:08

Kortom.. vlees enzo weigeren van arme mensen is niet asociaal.

Dat vind ik dus wel...

In Nederland 'zeggen' we niet zo veel met eten. Als er hier iemand om vijf uur op de stoep staat komt 'ie over het algemeen ongewenst, want de piepers staan op en die zijn uitgeteld voor het aantal mensen dat we verwachten. Een extra eter kan er niet bij (natuurlijk weet ik dat het gelukkig steeds normaler wordt om niet zo knieperig met eten om te gaan, maar over het algemeen denken Nederlanders zo over eten en eters).
Maar in heel veel andere culturen is eten heel belangrijk. En het eten dat men wil voorzetten aan gasten moet zo perfect mogelijk zijn, zelfs al moet men daarom eten uit eigen mond sparen. En dan zeggen: "Da hoef 'k nie", dat vind ik een belediging van de gastvrijheid van die mensen.

Liefde gaat idd in veel culturen door de maag, maar waarom is het wel sociaal om te weigeren als mensen rijker zijn, maar asociaal als mensen arm zijn?? (Zou je het in Italie ook accepteren?)
Waarom kun je het niet weigeren omdat ze in een andere cultuur leven, waar men het vegetarisme niet kent? Hier in Japan waar de mensen wel rijk zijn maar het begrip vegetarier nauwelijks of niet begrijpen, zou ik dan elke keer voor het dillema staan om de vlees of vis te moeten accepteren, om hun gastvrijheid niet te beledigen?
Nee en nog eens nee! Veel beter is het om ze bewust te maken, evenals je dat in Europa zou doen. Als ze je echt dankbaarheid willen geven, dan zijn daar nog genoeg andere manieren voor, die door mij vele malen meer gewaardeerd worden dan een stukje 'duur' vlees.

In Moldavie heb ik een half jaartje als vrijwilliger gewerkt in een ouderen opvang. Die mensen kregen ongeveer 20 Euro per maand, net genoeg om brood, water en wat aardappelen van te kopen. Wij bereidden dagelijks een warme vegetarische maaltijd voor 40 a 50 bejaarden, die om de dag konden komen eten en verder dagelijks gratis konden douchen en recreeren. De staf was grotendeels niet vegetarisch van huis uit en wilde soms wel eens wat doen voor vrijwilligers. Een mede vrijwilligster werd vaak uitgenodigd voor een etentje. Maar omdat ze wisten dat ik vegetarier was, werd ik niet uitgenodigd. Wel namen ze soms een pot zelfgemaakte jam of iets dergelijks voor mij mee. De bejaarden toonden hun dankbaarheid door geurige wilde bloemen te plukken, zo had ik bijna elke dag wel een leuk bloemetje staan
Als je denkt dat ze in Afrika niet in staat zijn om hun dankbaarheid op een andere manier dan eten te tonen, dan denk ik dat je die mensen zwaar onderschat.

Als je denkt dat ze in Afrika niet in staat zijn om hun dankbaarheid op een andere manier dan eten te tonen, dan denk ik dat je die mensen zwaar onderschat.

Ik heb het helemaal niet over dankbaarheid. 'Dankbaarheid' in combinatie met vrijwilligerswerk vind ik een vies smakende combinatie.

Citaat van: Draakje [zoekt Drakelien] op 05 februari 2007, 21:27:28

Dat ze het een belediging vinden, daar kan JIJ niets aan doen.

Leg eens uit wat je daar mee wil zeggen?

Het lijkt me toch duidelijk?

Dat jij bent zoals je bent betekent toch niet dat jij maar even tegen je principes moet ingaan om andere tevreden te stellen? En om dat ze arm zijn zijn te toch niet een extra reden om dan die principes opzij te zetten?

Dat je je schoenen uit doet als dat de gewoon te daar is, dan ok. Daar heb ik dan geen problemen mee. Dat is ook niet iets principieels. Maar geen dood dier willen, omdat je principieel tegen doodmaken enzo bent is toch van een hele andere orde. Als je er niet goed bij voelt gewoon niet doen. Is dat asociaal?

Dat is een gebrek aan wil om je aan te passen.
(Om maar niet te zeggen dat je onderdrukt wordt door je principes en overtuiging. )

Als je je niet wilt aanpassen aan lokale mores, dan moet je geen vrijwilligerswerk gaan doen in die gebieden. De manier waarop Draakje en Moonflower vegetarisme willen introduceren lijkt mij iets te veel op religieus zendelingenwerk...

Dat is een gebrek aan wil om je aan te passen.
(Om maar niet te zeggen dat je onderdrukt wordt door je principes en overtuiging. )

Waar slaat dat op? Het heeft daar totaal niets mee te maken. Ik wil best me aanpassen tot bepaalde punten (bijvoorbeeld schoenen uit doen voor ik ergens naar binnen ga of iets dergelijks), maar ik ga niet principes (waar ik totaal achter sta) opzij zetten omdat het misschien niet leuk wordt bevonden of begrepen door mensen.

Als je je niet wilt aanpassen aan lokale mores, dan moet je geen vrijwilligerswerk gaan doen in die gebieden. De manier waarop Draakje en Moonflower vegetarisme willen introduceren lijkt mij iets te veel op religieus zendelingenwerk...

Waarom verschuif je het nu op zo een manier dat het lijkt alsof ik daar veganisme promotie dan aan het doen zou zijn? Alleen maar omdat ik vlees weiger vanwege principes als iemand dat zou aanbieden?
Net was het nog asociaal en nu ga je het hebben over dat het opdringen is van vega-religieuze dingen ofzo..

Beetje zwak om het zo te brengen.


Het lijkt alsof jullie vinden dat je je totale 'IK' maar opzij moet zetten.

'Dankbaarheid' in combinatie met vrijwilligerswerk vind ik een vies smakende combinatie.

Het gaat hier niet om de dankbaarheid van de vrijwilliger, maar om de dankbaarheid van de mensen die zo graag iets terug willen doen. Als je vind dat daar een vies smaakje aan zit, waarom zou je dan uberhaupt wel vlees accepteren

Als je je niet wilt aanpassen aan lokale mores, dan moet je geen vrijwilligerswerk gaan doen in die gebieden.

Ik sluit me hierbij aan.
Daarbij, als mensen zich eten uit de mond sparen om het jou aan te kunnen bieden, vind ik het behoorlijk asociaal om dat dan te weigeren.

Als je je niet wilt aanpassen aan lokale mores, dan moet je geen vrijwilligerswerk gaan doen in die gebieden. De manier waarop Draakje en Moonflower vegetarisme willen introduceren lijkt mij iets te veel op religieus zendelingenwerk...

Mijn advies was om vrijwilligerswerk te doen met een organisatie die ook vegetarisme uitdraagt. Wat is er verkeerd aan om in een gebied waar de hongersnood groot is vegetarisch voedsel uit te delen, aangezien dit ook goedkoper is dan vlees. Om mijn voorbeeld van Moldavie nog eens aan te halen, daar hadden de mensen er geen idee van dat je ook kunt blijven leven zonder vlees te eten. Inmiddels zijn er al een paar mensen om economische redenen vegetarier geworden, omdat ze inzien dat je dan ook gewoon gezond kunt zijn.

Daarnaast vind ik dat de manier waarop je 'religieus zendelingenwerk' brengt, het goede werk van die mensen een beetje omlaag haalt. Dan kunnen wij wel een ander motief hebben, maar uiteindelijk telt alleen het resultaat, want daar hebben arme mensen iets aan.

Daarbij, als mensen zich eten uit de mond sparen om het jou aan te kunnen bieden, vind ik het behoorlijk asociaal om dat dan te weigeren.

Op de grens van Myanmar in het westen van Thailand, ben ik in de vluchtelingenkampen geweest. We hebben de mensen daar geholpen met oogcontrole en het uitdelen van brillen. We kregen daar van alles aangeboden, maar zelfs het water sloegen we af, omdat de mate van hygiene niet verantwoord was, want in zo'n gebied wil je niet ziek worden. In veel hulpbehoevende gebieden in Afrika is het niet anders. Dan wil ik het jou nog wel eens horen zeggen dat voedsel weigeren asociaal is.

Citaat van: Zusje op 06 februari 2007, 12:33:32

Als je je niet wilt aanpassen aan lokale mores, dan moet je geen vrijwilligerswerk gaan doen in die gebieden.

Ik sluit me hierbij aan.
Daarbij, als mensen zich eten uit de mond sparen om het jou aan te kunnen bieden, vind ik het behoorlijk asociaal om dat dan te weigeren.

Maar omdat jij dan dat zielig vind neem jij eten aan dat die mensen beter zelf kunnen gaan eten... wie is er dan asociaal?

 

Sociaal, dat heeft ook iets met omgangsvormen te maken. Een concept dat lastig en onhandig is op zijn tijd, maar dat je beter niet kan veronachtzamen.

 

Sociaal zijn heeft zeker iets met omgangsvormen te maken. Maar heeft ook vele gezichten. Er zijn genoeg manieren om het beleefd te weigeren. Daar hoef je echt je principes niet voor op zij te zetten. Maar of het sociaal dan wel asociaal is, hoeft helemaal niet het uitgangspunt te zijn om een niet vegetarische maaltijd te weigeren: Hoeveel verhalen kennen we wel niet van mensen die naar India gaan en zelfs ziek worden van het eten in restaurants?
Verder vraag ik mij af of al diegenen die het socialer vinden om het vlees te eten het ook wel eens geprobeerd hebben om zelf (weer) een stukje vlees te eten, na jarenlang op een vegetarisch dieet te leven? Ik zou terstond het gevoel krijgen dat ik misselijk wordt  :pukey: