Caesarsalade: een fijne, frisse salade, waar iedereen tegenwoordig wel zo'n beetje van heeft gehoord. Helaas gaat er ook ansjovis in, maar in onze versie natuurlijk niet.
Een Caesarsalade is misschien wel de meest bewerkte salade ooit. Je vindt Caesarsalades in alle mogelijke varianten. Met gegrilde kip, zonder kip, met gepocheerd ei, met hardgekookt ei, met ansjovis en zonder ansjovis. Kip en ansjovis: daar ga ik me natuurlijk niet aan wagen, vandaar deze vega versie. Met eigen draai uiteraard, zoals het een hedendaagse Caesarsalade betaamt.
Ansjovis gaat meestal los door de salade of stiekem via de worcestershiresaus. Die laatste kun je tegenwoordig ook vegetarisch krijgen (biowinkel), maar die tref je niet zo snel in een restaurant aan helaas. Thuis kun je worcestersaus ook vervangen door Golden Mountainsaus (een zilte sojasaus, verkrijgbaar bij de betere toko) of gewoon wat zeewier dat je in kleine stukjes in de dressing op laat lossen voor die zilte smaak.
Ín de Caesarsalade gaat romainesla, niet zo'n bekende slasoort. Naast in salades kun je deze groente ook prima in een slasoep doen of even kort wokken zoals je met andere groene bladgroente zou doen. Maar vandaag houden we het op salade. In de winkel herken je romainesla als een soort kruising tussen Chinese kool en een krop sla. Kies voor een fris uitziend exemplaar zonder bruine randjes of verkleurde stronk.
Wegens het ontbreken van zin om croutons te maken, nam ik dit keer een groene paprika, komkommer en verse zilveruitjes voor de 'crunch'. Niet-ingemaakte zilveruitjes vind je bij de betere groenteboer, maar je kunt ze ook vervangen door een beetje witte ui of een sjalotje. Voor de kleur koos ik ook nog voor een tomaat erbij. De kaas wilde ik niet missen, maar die door de dressing raspen, mijn aanvankelijke idee, dat ziet er niet zo heel mooi uit. Daarnaast verdeelt dressing met kaas erdoor minder makkelijk over de salade. Stiekem vind ik parmezaan ook veel te lekker om als figurant weg te stoppen, dus die schaaf ik er liever overheen. Ook leuk om een kommetje op tafel te zetten, zodat iedereen zelf een hoeveelheid naar keuze kan gebruiken om de salade te versieren.
Vegetarische caesarsalad
Bijgerecht voor 4 personen (of 2 grote eters)
een krop romaine sla (zie boven)
1 groene paprika
1/3 van een grote komkommer
1 tomaat
een paar verse zilveruitjes (zie boven)
Dressing
3-4 el extra vergine olijfolie
1 el witte wijnazijn
1 flinke tl grove mosterd
1 teen knoflook
1/4 tl dille
1/4 tl dragon
1/4 tl oregano
zout en peper naar smaak
Om er overheen te raspen
parmezaanse kaas
- Maak eerst de dressing zodat die lekker even kan trekken voor hij over de sla gaat. Meng de olie met de azijn, mosterd en kruiden. Hou je van knoflook en heb je verder geen sociale verplichtingen meer die avond, dan kun je die helemaal raspen. Wil je het iets bescheidener houden, snij dan het teentje door en laat die in de dressing trekken of wrijf straks gewoon de slabak er mee in voor een subtieler effect.
- Was de romaine en snij of scheur deze in hapklare stukken.
- Snij de paprika en komkommer in wat kleinere stukjes, zodat de romaine de hoofdrolspeler blijft.
- De uitjes kunnen in (halve) ringetjes erdoor.
- Vlak voor het opdienen kun je de parmezaan naar smaak over de salade schaven. Doe de dressing pas op het laatst erdoor, dan blijft de sla op z'n best. Vergeet niet om de dressing eerst nog even goed door te roeren en de knoflookhelften eruit te vissen als je die niet geraspt had.
Maak de salade af met al dan niet zelf gemaakte croutons of serveer een lekker stevig brood erbij. Een hardgekookt ei, vegaschnitzel of vegagrilstukjes erbij maakt een volledige maaltijd van de salade. Met de groeten aan Caesar.
