Dit keer maken we een puur plantaardige ovenschotel met bruine bonen, wortel en kastanjechampignons die we afwerken met aardappelpuree en een krokant laagje van panko. Een ideaal gerecht na een lange werkdag of wanneer je wil opwarmen na een herfstige regenbui. Het gerecht is voor één persoon, want lekker en gevarieerd koken voor jezelf is helemaal niet moeilijk. Wanneer je de ovenschotel voor meerdere personen wil klaarmaken, vermenigvuldig je simpelweg de hoeveelheden.
Op mijn werk kreeg ik een poosje geleden een spinazielasagne geserveerd. Heerlijk romig en verslavend lekker, dankzij veel room en kaas. Ik weet zeker dat als ik die lasagne als kind zou hebben gegeten, het meteen mijn lievelingskostje zou zijn geworden. Maar die lasagne was wel erg machtig en daarom ook niet overdreven gezond. Ik heb om die reden thuis een versie gemaakt die net zo smaakvol en romig is, maar dan met lekker veel groente en een plantaardige bechamelsaus.
Pom is een Surinaams gerecht gemaakt van pomtajer, de wortelknol van de tajerplant. Een goede pom is smeuïg met een knapperige korst en bijzonder smaakvol, het is niet voor niets een feestgerecht. Je kan het eten als hoofdgerecht, met groenten en rijst maar het is ook heel lekker op brood. Serveer er in beide gevallen zuur en tjatni (Surinaamse sambal) bij. Pom wordt van een dagje staan alleen maar lekkerder en kan ook ingevroren worden, een goede reden om een flinke hoeveelheid klaar te maken.
Het was guur en koud buiten, dus ik had zin in een troostrijke ovenschotel. Maar tegelijkertijd leek een chili me ook wel heel lekker. Dat bracht me op het idee van een chili-ovenschotel bedekt met een laagje krokante polenta - en natuurlijk was ik niet de eerste die dit had bedacht. Het is dan ook een bijzonder goede combinatie, die flink ruimte laat voor variatie. Je zou het zelfs kunnen beschouwen als een Mexicaanse variatie op de welbekende shepherd's pie. Deze versie heb ik bewust simpel en plantaardig gehouden, maar varieer gerust met groenten, bonen en specerijen, of strooi nog wat geraspte kaas over de polenta als je daar zin in hebt.
In de ijdele hoop dat ze toch nog zouden groeien, stonden de rode bieten in mijn moestuin daar al veel te lang. Groter werden ze niet, maar lekker waren ze gelukkig toch – bleek bij de late oogst. Samen met pompoen uit de tuin plus wat andere groenten, heb ik ze geroosterd in de oven. Een makkelijk en heerlijk herfstgerecht, dat door de halloumi nóg smaakvoller wordt. Dit recept is voor bereiding in de oven, maar liefhebbers kunnen de groenten ook in de airfryer bakken.
Mijn moeder vroeg me onlangs of ik een recept voor bloemkoolquiche kende. Dus ja, bij deze. Deze quiche combineert het zoete van de paprika's met het neutralere van de bloemkool. Doordat we de bloemkool bakken samen met de paprika, sparen we niet enkel een pan uit maar geven we ook meer smaak aan het geheel. En zo tonen we ook weer dat de tanende populariteit van de bloemkool nergens op gebaseerd is. De quiche serveren we als hoofdgerecht bij het moederdagmenu.
Ik had nog een stronk witlof, wat feta en een aangebroken pak filodeeg, die op moesten. Dan ligt een taart voor de hand. In de taart zorgt zongedroogde tomaat voor de zoetige umami als compensatie voor de - niet eens meer zo bittere - witlof en verse of gedroogde tijm voor wat kruidige pit. De vulling verdwijnt volledig onder de laagjes filodeeg, maar de smaak is des te verrassender.
Komende zaterdag beginnen de Olympische Spelen. Om in de oranjesfeer te komen en onze sporters aan te moedigen vandaag alvast een recept voor een oranje plaatpizza, met jawel – oranje wortel, paprika en tomaat. Lekker vóór of na de wedstrijden, met het bord op schoot, serveer in kleine stukjes als borrelhapje, of als ‘midnight snack’ voor de echte sportfanaat. Je hoeft natuurlijk niet per se sport te kijken om van deze taart te genieten.
Op 27 april vieren we in het Koninkrijk der Nederlanden Koningsdag. Traditioneel hoort hier natuurlijk lekker eten bij. Dit jaar maken we wat ze op zowel Aruba, Curaçao als op Bonaire vaak als hun nationale gerecht beschouwen: keshi yena, ofwel gevulde kaas. Dit gerecht dateert uit de tijd van de slavernij. De slaven kregen van de slavenhouder de kaaskorst van een Edammer of Goudse kaas. Deze uitgeholde kaasbol vulden ze met vlees en andere restjes die ze hadden. Nadat de slavernij eindelijk verboden werd, werd dit gerecht gaandeweg steeds verfijnder. Tegenwoordig worden er meestal plakken kaas gebruikt en worden de keshi yena klaargemaakt in ramequins of in een ovenschaal. Er bestaan talloze versies, maar tradioneel is de combinatie van zoet (rozijnen) en zuur (kappertjes). Nog lekkerder wordt het met een pittige toets erbij. Voor deze vegetarische versie heb ik het vlees vervangen door linzen.
Een oude winterklassieker is de ovenschotel van prei en gehakt, afgewerkt met een laag aardappelpuree en een kaaskorstje. Ik wilde hier al een tijdje een vegetarische versie van maken, maar dan toch meer dan gewoon een pakje vegagehakt te gebruiken in plaats van gemalen vlees. Ik begon na te denken over de verschillende mogelijkheden en uiteindelijk is de definitieve versie pas tijdens het klaarmaken zelf ontstaan. Het gehakt heb ik vervangen door kastanjechampignons, omdat ik altijd liefst met pure ingrediënten kook. In plaats van puree heb ik dan weer wortelstamppot gebruikt met wat extra toegevoegde kaas voor de smaak en textuur. Het resultaat is modern en klassiek tegelijk en natuurlijk gewoonweg lekker.
Heb je zin om ons team te versterken? Wij zijn op zoek naar nieuwe culinaire redacteuren, gastredacteuren en restaurantgidsredacteuren.. Ben je geïnteresseerd? Lees hier verder!
