Als tiener proefde ik gnocchi voor het eerst. Dat was geen succes: ik kon me niet voorstellen dat iemand die melige balletjes echt lekker vond. Jarenlang at ik ze niet meer, tot ik twee jaar geleden besloot gnocchi weer een kans te geven. Ik kocht de verse variant en bakte deze (dus zonder te koken) in wat olijfolie. Wat waren die pastaballetjes ineens lekker! Omdat ik laatst niet kon kiezen tussen pesto en tomatensaus als smaakmaker, gebruikte ik ze allebei. Zo kwam ik tot dit heerlijke en makkelijke gerecht.
In ons groentepakket kregen we schorseneren. Oei, wat maak je daar nu mee? Schorseneren zien er misschien wat eng en ‘vergeten’ uit, maar vergeet niet dat ze ook wel ‘armeluisasperges’ genoemd worden: lekker smaken doen ze dus wel! De smaak is een beetje aards en zoet, en doet inderdaad wel denken aan échte asperges. Een voorproefje op de lente met deze wintergroente dus. Ik maakte met de schorseneren dit romige recept.
Eénpanspasta is al sinds jaar en dag een ding op het internet. De grote hype ligt achter ons, maar de aandacht is zeker nog niet verdwenen. Met de huidige hoge energieprijzen wordt het toch weer interessant om te kijken hoe je minder pannen op het fornuis kan zetten. Vroeger was vooral minder afwas het hoofdargument. Je hebt heel veel recepten, maar voor deze keer heb ik het erg simpel gehouden: pasta met tomatensaus, olijven en kappertjes. Het is grofweg gebaseerd op de marinarasaus.
Begin juli beginnen de échte zomergroenten en -kruiden van de Nederlandse grond te komen: courgette, aubergine, tomaat, basilicum… We zitten in een overgangsfase waarin we alweer afscheid gaan nemen van de lentegroenten. Daarom vandaag een recept waarin we tuinbonen uit de late lente combineren met de eerste courgettes van het jaar. Ze komen samen in een zomers gerecht met orzo, een kleine pastasoort, om alvast in vakantiesferen te komen. Dit gerecht is namelijk ook goed te bereiden op twee pitjes op de camping!
Gierst is een graan dat niet zoveel mensen kennen, maar dat wel heel lekker is. Het leek me leuk het te bereiden als een risotto, waarbij de gierst de smaken van de groenten tijdens het koken opneemt. Vandaag dus een recept voor een frisse, groente, lente-‘risotto’ met gierst, doperwten, selderij en geroosterde broccoli, geserveerd met hazelnoten, limoen en munt. De munt komt in de lente en (na)zomer van eigen balkon of tuin: deze woekeraar heeft het daar heerlijk naar zijn zin. Ik kan me trouwens voorstellen dat in het voorjaar gegrilde groene asperges ook een lekker alternatief kan zijn voor de broccoli.
Macaroni met kaassaus is een absolute klassieker. Daarnaast past kaassaus ook perfect bij witlof. Waarom zouden we dit dan niet een keer combineren? Als basis maken we een klassieke mac & cheese. Als pasta gebruik je klassieke lange macaroni of elleboogjesmacaroni. De saus maken we iets pittiger door het gebruik van belegen kaas en blauwe kaas. Tot slot voegen we nog witlof toe voor een contrast van zowel smaak als structuur. Misschien hebben we deze uitleg gewoon ook helemaal niet nodig. Uiteindelijk is het simpelweg een lekkere ovenschotel voor een donkere winteravond.
In het begin van de lente maakte ik Provençaalse Barigoule, een groentebouillon die ook als hoofdgerecht kan bereid worden. Een vergelijkbaar Italiaans éénpansgerecht is de Zimino, een van oorsprong Ligurisch en meerbepaald Genuees gerecht, dat een mooi voorbeeld is van de cucina povera, de vegetarische armeluiskeuken. Het is een winterse pot, die traditioneel gemaakt wordt op kerstavond. Naast kikkererwten is snijbiet een geliefd ingrediënt, maar omdat je die laatste niet altijd vindt in een warenhuis maakte ik hem zelf met de ook makkelijker te verwerken gewassen, jonge spinazieblaadjes.
Op 22 oktober 2021 is het honderd jaar geleden dat de Franse chansonnier Georges Brassens werd geboren. Hij zag er zo Frans uit als de Eiffeltoren, maar stamde van een Italiaanse moeder in de zuidelijke havenstad Sète, waar een groot aantal Italiaanse migranten leefde. Zij hadden niet enkel hun taal maar ook hun culinaire gewoonten meegebracht. Om Brassens te eren maken we een zondags familiegerecht, dat in elk gezin wel anders werd klaargemaakt. Hoofdbestanddelen waren pasta, tomatensaus en de al sinds de achttiende eeuw in de Provence bedachte 'alouettes sans tête', onze blinde vinken. Wij maken er een vegetarische versie van, met de al sinds eeuwen in de Hérault verbouwde kikkererwten en bospaddenstoelen, die ook in deze regio te plukken zijn.
Karl schreef onlangs een enthousiaste recensie over Vegetalia, waarin Luna Trapani ons trakteert op honderd plantaardige Italiaanse recepten. Wij mogen een recept uit dit boek publiceren en Karl koos meteen voor dit recept voor pasta met witte bonen: typische ingrediënten en makkelijk te maken. Bonen gelden tenslotte als de armeluiseiwitten van Italië, dus die vind je terug in veel recepten in het boek.
We hebben een nazomergevoel. We willen enerzijds lekker zomers eten, maar anderzijds neigen we ook al een beetje naar de herfst. Daarom houden we een barbecuefeestje, maar dan zonder de barbecue, zodat we indien het te koud is binnen kunnen blijven. Deze groentespiesjes met halloumikaas uit Cyprus kun je namelijk prima in de oven maken, hoewel ze natuurlijk ook de barbecue kunnen. Ze zijn gemakkelijk te maken en je hebt er weinig omkijken naar tijdens het bakken. De spiesjes zijn lekker als hapje bij de borrel, als bijgerecht bij het hoofgerecht of als een deel van het buffet. Ook hier geldt: zie het recept vooral een aanleiding om jouw creativiteit aan te wakkeren. Durf te variëren!
Heb je zin om ons team te versterken? Wij zijn op zoek naar nieuwe culinaire redacteuren, gastredacteuren en restaurantgidsredacteuren.. Ben je geïnteresseerd? Lees hier verder!
Feed
