Een pastagerecht kan altijd. Lekker snel klaar, voedzaam en je kunt er alle kanten mee op. Zo maakte ik onlangs dit recept, eenvoudig, snel en lekker! Ideaal voor een doordeweekse dag.
Op 21 februari is de Joods-Amerikaanse schrijver Jonathan Safran Foer jarig. Na zijn onderzoek naar ons eetgedrag en de vleesindustrie in Dieren Eten werd hij samen met zijn vrouw en kinderen vegetariër. Omdat eten doorgaans ook een rol in familietradities speelt, zijn zijn beste culinaire herinneringen die aan zijn grootmoeders kip met wortelen. Met zijn broers beschouwde hij zijn grootmoeder vanwege dit eenvoudige gerecht als de beste kok ter wereld. Uit diverse interviews met hem blijkt dat zijn keuze voor vegetarisme niet altijd even vlot verliep. In Oekraïne moest hij ooit vlees met aardappelen bestellen om simpelweg aardappelen te kunnen eten. De duurste aardappel van zijn leven at hij samen met zijn vrouw in een Duits driesterrenrestaurant waar dit de enige vegetarische optie was.
Pastistio, ook wel pasticcio, is een ovengerecht met pasta afkomstig van het Griekse eiland Corfu. In tegenstelling tot het overgrote deel van het huidige Griekenland was Corfu geen onderdeel van het Ottomaanse rijk, maar een onderdeel van de republiek Venetië. Hiermee kwam ook een sterke culinaire invloed van het Italiaanse schiereiland. Corfu ligt touwens ook nog eens vlakbij de hak van de Italiaanse laars. Voor het gerecht gebruik je traditioneel pastitsio, Griekse buispasta. Alternatief kan je ook bucatini (lange macaroni) nemen of zelfs elleboogjespasta - zolang het maar buisjes zijn. Traditioneel wordt er een gehaktsaus voor de vulling gebruikt, maar dit vervangen we door lekker veel groente. De groentesaus kan je probleemloos de dag ervoor klaarmaken.
Zoet of hartig, een mens kan nooit genoeg pompoenrecepten hebben. De kleur en smaak van de hokkaido-pompoen brengen zon en warmte in de keuken. Dit keer maken we er een goed vullende pasta mee, die samen met een simpele salade een volwaardige maaltijd vormt. De pasta is lekker snel klaar: de pompoen kan met schil gebruikt worden en alle ingrediënten worden grof gesneden.
Ik ben dol op prei, vooral tijdens de donkere, koudere dagen. Maar hoe maak je hem klaar zonder telkens in herhaling te vallen? Ik wilde dit keer iets anders, dus geen preistamppot. In plaats daarvan maakte ik een eenpansgerecht van orzo en prei. Makkelijk te maken, want je hebt er weinig omkijken naar. Dit troostrijke gerecht kan je serveren met geroosterde groenten of een salade van rode biet. Een zachtgekookt eitje zou ook niet misstaan. Voor een vegan versie gebruik je enkel olie en vervang je de kaas door gistvlokken naar smaak.
Sommige gerechten hebben een hoog ‘Instagram-gehalte’ en andere gerechten zijn, tja, iets minder fotogeniek. Dit recept behoort tot de tweede categorie, maar dat wil niet zeggen dat het minder smakelijk is natuurlijk! Ik ben dol op restverwerking, daarmee kom je soms tot fijne vondsten en eten weggooien doen we natuurlijk liever niet. In dit recept verwerken we de stronk van een bloemkool tot een smeuïge pastasaus.
Parelcouscous ken ik natuurlijk al vrij lang, maar toch ben ik er pas recent mee gaan koken - vooral omdat ik er niet eerder aan gedacht had. In de lokale verpakkingsvrije winkel verkopen ze hem in bulk en zo kon ik ook een kleine portie kopen om eens uit te proberen. In tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden lijkt het niet echt op de klassieke couscous: het heeft veeleer de eigenschappen van orzo. Het is tenslotte een pastasoort. Net zoals orzo leent parelcouscous zich voor salades en bijgerechten, maar ook voor risotto. Dit keer heb ik het erg klassiek gehouden. Ik maakte een risotto van parelcouscous met kastanjechampignons en spinazie. Dit is het ideale comforteten voor na een lange werkdag.
Dit jaar staat in mijn moestuin mizuna weelderig te groeien. Mizuna is officieel een koolsoort en wordt gebruikt in de Japanse keuken. In Japan worden de blaadjes op het laatste moment meegekookt in soep of stoofpot, maar je kunt ze ook als sla eten. Wij gebruiken mizuna vandaag in een plantaardige romige pasta met bieten. De jonge blaadjes zijn vergelijkbaar met raapstelen of rucola, dus deze kun je als alternatief gebruiken.
De Italiaanse streek Le Marche is met zijn groen, glooiend landschap en mooie historische steden als Urbino, Ascoli Piceno en Macerata een aantrekkelijke reisbestemming. Eén van de authentieke plantaardige gerechten van de streek is frecantò, die lijkt op ratatouille. Het is opvallend hoe gelijke bereidingswijzen, schijnbaar onfhankelijk van elkaar, in verschillende landen tot ontwikkeling kwamen, met de eenvoudige plattelandskeuken als oorsprong.
Als tiener proefde ik gnocchi voor het eerst. Dat was geen succes: ik kon me niet voorstellen dat iemand die melige balletjes echt lekker vond. Jarenlang at ik ze niet meer, tot ik twee jaar geleden besloot gnocchi weer een kans te geven. Ik kocht de verse variant en bakte deze (dus zonder te koken) in wat olijfolie. Wat waren die pastaballetjes ineens lekker! Omdat ik laatst niet kon kiezen tussen pesto en tomatensaus als smaakmaker, gebruikte ik ze allebei. Zo kwam ik tot dit heerlijke en makkelijke gerecht.
Heb je zin om ons team te versterken? Wij zijn op zoek naar nieuwe culinaire redacteuren, gastredacteuren en restaurantgidsredacteuren.. Ben je geïnteresseerd? Lees hier verder!