Parelcouscous ken ik natuurlijk al vrij lang, maar toch ben ik er pas recent mee gaan koken - vooral omdat ik er niet eerder aan gedacht had. In de lokale verpakkingsvrije winkel verkopen ze hem in bulk en zo kon ik ook een kleine portie kopen om eens uit te proberen. In tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden lijkt het niet echt op de klassieke couscous: het heeft veeleer de eigenschappen van orzo. Het is tenslotte een pastasoort. Net zoals orzo leent parelcouscous zich voor salades en bijgerechten, maar ook voor risotto. Dit keer heb ik het erg klassiek gehouden. Ik maakte een risotto van parelcouscous met kastanjechampignons en spinazie. Dit is het ideale comforteten voor na een lange werkdag.
Dit jaar staat in mijn moestuin mizuna weelderig te groeien. Mizuna is officieel een koolsoort en wordt gebruikt in de Japanse keuken. In Japan worden de blaadjes op het laatste moment meegekookt in soep of stoofpot, maar je kunt ze ook als sla eten. Wij gebruiken mizuna vandaag in een plantaardige romige pasta met bieten. De jonge blaadjes zijn vergelijkbaar met raapstelen of rucola, dus deze kun je als alternatief gebruiken.
De Italiaanse streek Le Marche is met zijn groen, glooiend landschap en mooie historische steden als Urbino, Ascoli Piceno en Macerata een aantrekkelijke reisbestemming. Eén van de authentieke plantaardige gerechten van de streek is frecantò, die lijkt op ratatouille. Het is opvallend hoe gelijke bereidingswijzen, schijnbaar onfhankelijk van elkaar, in verschillende landen tot ontwikkeling kwamen, met de eenvoudige plattelandskeuken als oorsprong.
Als tiener proefde ik gnocchi voor het eerst. Dat was geen succes: ik kon me niet voorstellen dat iemand die melige balletjes echt lekker vond. Jarenlang at ik ze niet meer, tot ik twee jaar geleden besloot gnocchi weer een kans te geven. Ik kocht de verse variant en bakte deze (dus zonder te koken) in wat olijfolie. Wat waren die pastaballetjes ineens lekker! Omdat ik laatst niet kon kiezen tussen pesto en tomatensaus als smaakmaker, gebruikte ik ze allebei. Zo kwam ik tot dit heerlijke en makkelijke gerecht.
In ons groentepakket kregen we schorseneren. Oei, wat maak je daar nu mee? Schorseneren zien er misschien wat eng en ‘vergeten’ uit, maar vergeet niet dat ze ook wel ‘armeluisasperges’ genoemd worden: lekker smaken doen ze dus wel! De smaak is een beetje aards en zoet, en doet inderdaad wel denken aan échte asperges. Een voorproefje op de lente met deze wintergroente dus. Ik maakte met de schorseneren dit romige recept.
Eénpanspasta is al sinds jaar en dag een ding op het internet. De grote hype ligt achter ons, maar de aandacht is zeker nog niet verdwenen. Met de huidige hoge energieprijzen wordt het toch weer interessant om te kijken hoe je minder pannen op het fornuis kan zetten. Vroeger was vooral minder afwas het hoofdargument. Je hebt heel veel recepten, maar voor deze keer heb ik het erg simpel gehouden: pasta met tomatensaus, olijven en kappertjes. Het is grofweg gebaseerd op de marinarasaus.
Begin juli beginnen de échte zomergroenten en -kruiden van de Nederlandse grond te komen: courgette, aubergine, tomaat, basilicum… We zitten in een overgangsfase waarin we alweer afscheid gaan nemen van de lentegroenten. Daarom vandaag een recept waarin we tuinbonen uit de late lente combineren met de eerste courgettes van het jaar. Ze komen samen in een zomers gerecht met orzo, een kleine pastasoort, om alvast in vakantiesferen te komen. Dit gerecht is namelijk ook goed te bereiden op twee pitjes op de camping!
Gierst is een graan dat niet zoveel mensen kennen, maar dat wel heel lekker is. Het leek me leuk het te bereiden als een risotto, waarbij de gierst de smaken van de groenten tijdens het koken opneemt. Vandaag dus een recept voor een frisse, groente, lente-‘risotto’ met gierst, doperwten, selderij en geroosterde broccoli, geserveerd met hazelnoten, limoen en munt. De munt komt in de lente en (na)zomer van eigen balkon of tuin: deze woekeraar heeft het daar heerlijk naar zijn zin. Ik kan me trouwens voorstellen dat in het voorjaar gegrilde groene asperges ook een lekker alternatief kan zijn voor de broccoli.
Macaroni met kaassaus is een absolute klassieker. Daarnaast past kaassaus ook perfect bij witlof. Waarom zouden we dit dan niet een keer combineren? Als basis maken we een klassieke mac & cheese. Als pasta gebruik je klassieke lange macaroni of elleboogjesmacaroni. De saus maken we iets pittiger door het gebruik van belegen kaas en blauwe kaas. Tot slot voegen we nog witlof toe voor een contrast van zowel smaak als structuur. Misschien hebben we deze uitleg gewoon ook helemaal niet nodig. Uiteindelijk is het simpelweg een lekkere ovenschotel voor een donkere winteravond.
In het begin van de lente maakte ik Provençaalse Barigoule, een groentebouillon die ook als hoofdgerecht kan bereid worden. Een vergelijkbaar Italiaans éénpansgerecht is de Zimino, een van oorsprong Ligurisch en meerbepaald Genuees gerecht, dat een mooi voorbeeld is van de cucina povera, de vegetarische armeluiskeuken. Het is een winterse pot, die traditioneel gemaakt wordt op kerstavond. Naast kikkererwten is snijbiet een geliefd ingrediënt, maar omdat je die laatste niet altijd vindt in een warenhuis maakte ik hem zelf met de ook makkelijker te verwerken gewassen, jonge spinazieblaadjes.
Heb je zin om ons team te versterken? Wij zijn op zoek naar nieuwe culinaire redacteuren, gastredacteuren en restaurantgidsredacteuren.. Ben je geïnteresseerd? Lees hier verder!
