Ik had nog een restje champignons, een stronkje witlof en een stuk feta, die allemaal op moesten. Een korte zoektocht op het web leerde me dat deze combinatie vaak wordt gebruikt in de risotto. En ik weet nu ook waarom: het bittere van de witlof contrasteert mooi met het aardse van de champignons en het zout-romige van de schapenkaas.
Een paar weken zon, dan wil het wel lukken in de mini-moestuin. Alles maakte ineens een enorme groeispurt. Wat een feest! Omdat ik al die basilicum niet in een keer kon verwerken in het dagelijks menu, draaide ik er met de staafmixer pesto van. Die ging netjes onder een laagje olie de koelkast in en zo had ik er twee weken plezier van. In dressings, op een ciabatta met tomaat en mozzarella, Italie op je bord. Die heldergroene heerlijkheid stal de show in een supersnelle ravioli-maaltijd. Hiervoor geven we jullie vandaag het recept.
Eerder bespraken we het kookboek Toscane van Giancarlo en Katie Caldesi. Nu geven we jullie een recept uit dit boek. Dit gerecht lijkt een beetje op een Franse ratatouille. Je kunt dit het beste met zomergroenten maken om de smaken zo goed mogelijk tot hun recht te laten komen. Ik eet het graag in een kom voor een snelle lunch of serveer het als bijgerecht met bijvoorbeeld rijst en een salade. Voeg eventueel een gepocheerd ei toe en noem het ontbijt, of roer er wat hete pastaschelpjes door voor de perfecte pastasaus. Het is een paar dagen houdbaar in de koelkast en je kunt het makkelijk op het fornuis of in de magnetron opwarmen; ideaal voor de lunch!
Richting het begin van de zomer zijn er weer volop verse groenten uit eigen land, uit eigen streek en zelfs uit eigen moestuin. De raapsteel is een zomergroente bij uitstek en wordt met haar bitter-scherp-zoete smaak in Nederland het meest in stamppot gegeten. In Italië gebruiken ze de groente vrij regelmatig in risotto en pasta. Tijd om de Italiaanse zomer naar Nederland te halen. Deze lasagne gaat niet in de oven maar wordt op het bord gestapeld waardoor er een eenheid van smaken gevormd wordt en het gerecht tegelijkertijd licht blijft. Dit is een snel en eenvoudig maar toch spannend gerecht waarin het zoete van de doperwten het scherpe van de raapstelen verzacht.
Dit recept is gebaseerd op een Italiaans recept voor risotto met cavolo nero, ook wel bekend als palmkool. Deze kool is bij ons echter moeilijk verkrijgbaar. De verwante boerenkool vind je dan weer gemakkelijk. Daarom maken we deze risotto met boerenkool. Verder gaan er ook nog ook nog onder andere kastanjachampignons en truffelolie in. Het resultaat is een stevige, smaakvolle risotto die je kan serveren als hoofdgerecht met bijvoorbeeld gestoomde broccoli en een salade erbij. Als voorgerecht kan natuurlijk ook.
Bakbananen zijn een belangrijke zetmeelbron in tropische landen. Bij ons zijn ze steeds gemakkelijker te verkrijgen, maar toch zijn we er maar nauwelijks vertrouwd mee. Ze worden nog steeds verward met de kleinere zoete dessertbanaan. Hoog tijd om hier verandering in te brengen. Daarom maken we nu een Braziliaans recept: gnocchi van bakbananen. Dit recept is ontstaan door de enorme Italiaanse immigratie in het land en de aanwezigheid van tropische gewassen. Over de bereiding van de gnocchi lopen de discussies hoog op in Braziliaanse culinaire kringen. Hier geef ik jullie de bereidingswijze die mij veruit het meest bevalt, geïnspireerd door Masterchef Brasil. Hierbij serveren we een kruidige ratatouille. Het klinkt misschien een tikkeltje raar, maar toch een absolute aanrader.
Ik ben gek op de Griekse keuken, met name op gerechten met aubergines zoals imam bayildi, moussaka en briam. Daarom sla ik in de zomerperiode vrijwel wekelijks een aantal aubergines in. In combinatie met tomaat en kaas kun je hier veel mee te doen. Voor dit recept heb ik rode-uienringen gekaramelliseerd en verwerkt in een verse tomatensaus. Samen met gebakken plakken aubergine en geraspte kaas werd het een heerlijke ovenschotel. We aten er Griekse salade bij
Pasta hoef je niet noodzakelijk in water te koken. Wanneer je de juiste verhouding weet, kun je hem ook laten meekoken met de groenten en de saus. Minder werk en minder afwas. En ook een goede reden om de zakjes pasta met sauspoeder in de supermarktrek te laten staan. Vandaag maken we een pittige fusionpasta met groenten van het seizoen. Het recept is gebaseerd op wat ik zelf in de koelkast had. Variëren mag!
Patatas bravas is een pittig Spaans tapasgerecht dat het ook goed doet als bijgerecht bij een hoofdmaaltijd. Ik maakte het voor het eerst op de dames-kookclub waar ik jaren geleden deel van uitmaakte, sindsdien staat het bij ons het geregeld op het menu. Deze keer in combinatie met gevulde portobello's.
Veel te warm om warm te eten eigenlijk, deze week. En al helemaal om te koken. Of boodschappen te doen. Voor dit recept hoefde ik alleen maar even naar de Turkse supermarkt. Voor een grote bos peterselie, een zak mini-tomaatjes, een pak orzo (rijstvormige pasta) en een blokje feta. Het hele gerecht was vervolgens in nog geen tien minuten klaar. En lekker! Maak rustig een grote schaal vol, een koud restje is de volgende dag ook nog lekker, bijvoorbeeld met aubergines uit de oven.
Heb je zin om ons team te versterken? Wij zijn op zoek naar nieuwe culinaire redacteuren, gastredacteuren en restaurantgidsredacteuren.. Ben je geïnteresseerd? Lees hier verder!