Venetië wordt jaarlijks bezocht door meer dan vijftien miljoen toeristen. Er is dus van alles veel. De doorgang versperrende fotograferende toeristen, verdwaalde toeristen met plannetjes, bedelaars en lokkers voor toeristenvallen, gigantische cruiseschepen en gondels in de file. Vindt ook de vegetariër er een overvloedig aanbod?
Het goede nieuws is dat honderden restaurants een brede keuze aan vegetarische mogelijkheden aanbieden. Het mogelijk iets minder goede dat die bestaat uit verschillende pizza's, die alomtegenwoordig zijn. Een meerderheid aan eetzaken, ook dikwijls traditioneel-Venetiaanse, is overstag gegaan voor de vraag van de toerist naar deze goedkope, in wezen Napolitaanse, maagvulling, die de ganse dag door te krijgen is. De toverwoorden "pizza..., pasta..." worden de argeloze voorbijganger dikwijls als lokmiddel toegefluisterd.
Tal van snackbars pakken uit met kleurrijke foto's van de meest diverse Italiaanse gerechten. Dikwijls worden ze gerund door Aziaten en het verontrustende is dat dezelfde foto's overal terugkeren, zodat men kan vrezen dat ze ook op de diepvrieskisten in de keuken zijn geplakt. Niet duur, ongetwijfeld hongerstillend, maar culinair niet zo opwindend.
Moet de vegetarische fijnproever dan naar trattoria's "waar de Italianen zelf komen"? Ook dat is niet evident, want de Venetianen lijken traditionele eters die hun polenta, rijst, aardappelen of groente bij voorkeur met een plaatselijke vissoort combineren. De "pescheria", de vismarkt net over de Rialto-brug, ligt dan ook naast de kleurrijke groentemarkt. Pescotariërs voelen zich gelukkig in Venetië.
Zoals de geoefende vegetarische Italiëreiziger weet kan hij de pizza dus zelden afwisselen met een secondo, een traditioneel hoofdgerecht. Wel met pasta, waarvan we er perfecte aten. Al dente, vergezeld van verse groenten in een lekkere, lichte saus.
Van ons verlanglijstje bezochten we uiteindelijk slechts één adres. Dwalend en verdwalend in één of ander stadsdeel, ga je het best op je gevoel, prijzen en de kaart af. Zo kwamen we de eerste dag toevallig terecht op het aangename, overschaduwde terras van Da Silvio in de calle S. Pantalon, niet ver van Frari. De rigatoni werden er overgoten met een pittige tomatensaus met groenten en het was er fijn zitten. De laatste dag hadden we nog een ontspannen lunch op het rustige pleintje Sant'Agostin, waar de kok van Taverna da Baffo ons verblijdde met volmaakte bruschetta en penne primavera, met verse selderij, wortelen en erwtjes in tomatensaus. Eenvoud kan heerlijk zijn.
Wil je een voorgerecht dan zijn gegrilde groenten (één portie voor twee) dikwijls een oplossing. Om iets anders dan pizza of pasta te eten zou je enkele contorni (bijgerechten van de secondo) kunnen bestellen. Ovenaardappelen, frieten en enkele groenten staan altijd wel op de kaart. Het is een tip die contorni eerder te bestuderen dan de vrijwel nooit geschikte hoofdgerechten (secondi). Het eenzijdige smakenpalet en de nogal inwisselbare menukaarten doen wel eens naar een exotischer keuken verlangen.
Als je aan wat anders toe bent en de Frarikerk bezoekt, kan je het bruggetje oversteken en even naar links gaan. Op de rechterkant, na een gelijknamig café dat ook wat vegetarisch heeft, is er een prettig Arabisch-Grieks eethuisje. Frary's wordt uitgebaat door een vriendelijke dame en heeft onder andere lekkere falafel, vegetarische couscous en moussaka.
Als je het Ghetto, de joodse wijk in het stadsdeel Cannaregio, bezoekt is Gam Gam een aanrader. Dit koosjere eethuis, dat bewust de joodse keuken in ere wil herstellen, heeft een heerlijke antipasto van falafel en verschillende kleine groentebordjes, vers en dagelijks wisselend. Ook het brood, dat niet eens op de rekening kwam, is verrukkelijk. Als secondo is er pasticcio (ovenschotel met pasta, zonder kaas, wel wat flauw) of couscous (graag, zoals bij Frary's, wat pittige saus erbij). In Gam Gam bedient een jonge ploeg in een fris en vrolijk interieur en je kunt er ook buiten zitten, aan het water. Het vergde wel een inspanning om er aan goed gekoelde witte wijn (goede Italiaanse Pinot Grigio doch verder enkel een halfzoete Israëlische) te geraken, het wijngebeuren lijkt niet hun sterke punt. Toch waarschuwde een dienster hier ook dat al het bestelde met alleen maar groenten was.
Tweemaal couscous in Italië? Niet eens zo vreemd in een stad die ooit de zeeën beheerste, Constantinopel veroverde en oosterse lekkernijen naar het Westen bracht. Men kan hopen dat buitenlandse invloed, die van 750 000 vegetariërs of flexitariërs (een voorzichtig geschatte vijf procent van de Venetiëgangers), vroeg of laat het instinct prikkelt van de zelfstandige met handelsgeest die hier ruim vertegenwoordigd is. Dan zullen op meer kaarten de groene V's verschijnen. Nu merkten we een specifieke aanduiding enkel op in La Piscina, dat bij een hotel hoort en dat, gelegen op de Zattere in Dorsoduro, een prachtig uitzicht heeft op het Giudecca-kanaal. Wie weet volgt er na de "pizza..., pasta..."- lokroep ooit "piatti vegetariani"?
