Een pastagerecht kan altijd. Lekker snel klaar, voedzaam en je kunt er alle kanten mee op. Zo maakte ik onlangs dit recept, eenvoudig, snel en lekker! Ideaal voor een doordeweekse dag.
Voor deze kruidige curry hebben we ons laten inspireren door poulet coco réunionnais, een traditioneel gerecht uit Réunion. Dit eiland ligt in Afrika, in de Indische Oceaan ten oosten van Madagaskar. Tegenwoordig is Réunion een overzees departement van Frankrijk. Door de eeuwen heen zijn er heel wat migratiestromen geweest op het eiland en dit heeft geleid tot een kleurrijke mix van allerlei invloeden, die doorgaans worden aangeduid als creools. Voor het maken van dit makkelijke en snelle recept heb ik me laten leiden door verschillende versies van het oorspronkelijke gerecht, met het grote verschil dat we de kip logischerwijs vervangen - en wel door tempeh - en dat we meer paprika's gebruiken dan doorgaans. Lekker met witte rijst.
Dit is een simpel te maken soep die lekkerder wordt naarmate je 'm meer tijd gunt. Door het karameliseren van de suikers in de groenten wordt de smaak intenser. Als je het kookvocht in de pan houdt, hoef je geen water toe te voegen en blijft er meer smaak behouden. Verwarm het wel langzaam aan, zodat er niets aanbrandt en bitter gaat smaken.
Als ik tijdens deze kille en natte februaridagen thuiswerk, dan gaat een kom warme soep er wel in. Tijd om uren in de keuken te staan, heb ik natuurlijk niet, maar gelukkig is het vrij makkelijk om in een paar minuten een smakelijke soep te knutselen. Met wat handigheid heb je de soep sneller in de pan dan een tosti in het tosti-ijzer. En je kunt eindeloos variëren.
Deze kruidige curry is niet alleen helemaal vegan, maar ook verwarmend en dus ideaal nu de winter alweer veel te lang duurt. Ik heb het niet snel koud, maar hou toch het meest van warmte en prefereer de zomer ruim boven de winter. Gelukkig maakt de winterkeuken een hoop goed en kunnen we ons opwarmen met stamppotten, stoofperen, erwtensoep, kolen en pompoenen. Deze curry is behalve kruidig ook licht zoet door de pompoen en romig dankzij de kokosmelk. Het zuur van de tomaten geeft het geheel wat frisheid.
Op 21 februari is de Joods-Amerikaanse schrijver Jonathan Safran Foer jarig. Na zijn onderzoek naar ons eetgedrag en de vleesindustrie in Dieren Eten werd hij samen met zijn vrouw en kinderen vegetariër. Omdat eten doorgaans ook een rol in familietradities speelt, zijn zijn beste culinaire herinneringen die aan zijn grootmoeders kip met wortelen. Met zijn broers beschouwde hij zijn grootmoeder vanwege dit eenvoudige gerecht als de beste kok ter wereld. Uit diverse interviews met hem blijkt dat zijn keuze voor vegetarisme niet altijd even vlot verliep. In Oekraïne moest hij ooit vlees met aardappelen bestellen om simpelweg aardappelen te kunnen eten. De duurste aardappel van zijn leven at hij samen met zijn vrouw in een Duits driesterrenrestaurant waar dit de enige vegetarische optie was.
Pastistio, ook wel pasticcio, is een ovengerecht met pasta afkomstig van het Griekse eiland Corfu. In tegenstelling tot het overgrote deel van het huidige Griekenland was Corfu geen onderdeel van het Ottomaanse rijk, maar een onderdeel van de republiek Venetië. Hiermee kwam ook een sterke culinaire invloed van het Italiaanse schiereiland. Corfu ligt touwens ook nog eens vlakbij de hak van de Italiaanse laars. Voor het gerecht gebruik je traditioneel pastitsio, Griekse buispasta. Alternatief kan je ook bucatini (lange macaroni) nemen of zelfs elleboogjespasta - zolang het maar buisjes zijn. Traditioneel wordt er een gehaktsaus voor de vulling gebruikt, maar dit vervangen we door lekker veel groente. De groentesaus kan je probleemloos de dag ervoor klaarmaken.
Zoet of hartig, een mens kan nooit genoeg pompoenrecepten hebben. De kleur en smaak van de hokkaido-pompoen brengen zon en warmte in de keuken. Dit keer maken we er een goed vullende pasta mee, die samen met een simpele salade een volwaardige maaltijd vormt. De pasta is lekker snel klaar: de pompoen kan met schil gebruikt worden en alle ingrediënten worden grof gesneden.
Een van mijn goede voornemens voor dit jaar was om eindelijk eens een recept te maken met cassave. Ik ken het knolgewas natuurlijk wel, maar ik had er nog nooit een recept mee gemaakt. Gelukkig heb ik een leuke Afrikaanse winkel om de hoek die cassave verkoopt. Voor dit recept liet ik me inspireren door een gerecht uit Martinique, een Frans overzees Caribisch gebied. Ik maakte een kruidige velouté, een roomsoep, die ik afwerkte met kokosmelk. Omdat de smaak vrij neutraal is, hoef je hier ook geen andere groente aan toe voegen. Deze soep is bedoeld als voorgerecht, maar met een kommetje witte rijst erbij kan je ze ook eten als hoofdgerecht.
Zuurkool hoort bij de winter, maar eigenlijk kennen we niet zo heel veel recepten hiervoor. Daarom bedacht ik een speelse variant op de traditionele zuurkoolstamppot, namelijk burgertjes van aardappel en zuurkool. Eelco stelde op zijn beurt voor dat karwijzaad hier goed bij zou passen. En hij had absoluut gelijk!
Heb je zin om ons team te versterken? Wij zijn op zoek naar nieuwe culinaire redacteuren, gastredacteuren en restaurantgidsredacteuren.. Ben je geïnteresseerd? Lees hier verder!
