Uit Heel Holland Bakt vegan bakte ik de clafoutis met blauwe bessen. Het is één van de eenvoudigste recepten uit dit boek en voor mij goed te vergelijken met de niet-vegan clafoutis die ik wel eens bak. Het viel niet tegen: de zijden tofu zorgt voor romigheid, ik miste de eiersmaak helemaal niet, maar wel de luchtigheid die ik gewend ben. Doordat er minder lucht in het gebak zat, was de clafoutis naar mijn smaak te dun, maar dat kan je oplossen door een bakvorm met een minder grote doorsnede te gebruiken. Mij beviel een quichevorm van 23 cm beter dan de geadviseerde vorm van 30 cm: het gebak wordt er niet luchtiger door, maar wel smeuïger.
Sven tipte me dat msabbaha momenteel populair is in de sociale media. En nu zit ik inderdaad in een filterbubbel van blogs en filmpjes van mensen die allemaal beweren hét recept voor deze lekkere hummusdip te hebben. Dat ga ik niet beweren, ik geef je zelfs geen echt recept, maar gewoon een handleiding en wat inspiratie om deze dip helemaal naar jouw hand te zetten.
Bollo (spreek uit bojjo) is Spaans voor broodje, en dat broodje kan zoet of hartig zijn. Bollos de Arcos zijn zoete, kruidige broodjes uit Arcos, één van de pueblos blancos, witte stadjes, in het zuiden van Spanje. Ik kom bepaald niet wekelijks in die omgeving, maar ik vind bollos wel erg lekker, dus ik besloot ze zelf te bakken. Op internet vond ik diverse recepten waarin de broodjes ook wel bollos de Semana Santa worden genoemd. Het blijkt een traktatie te zijn die in Andalucië traditioneel in de heilige week (de week voor Pasen) gegeten wordt en die waarschijnlijk omwille van het toerisme aan Arcos gekoppeld is. Arcos wordt ook wel geroemd als het mooiste van alle witte stadjes en het trekt veel toeristen, die kunnen de bollos daar het hele jaar door kopen en zo genereert de plaatselijke middenstand extra omzet. En dat is precies de manier waarop ik de bollos heb leren kennen.
Ik was vorige week op een conferentie op Cyprus. Tijdens de lunch liet ik de warme maaltijden links liggen en rende steevast naar het saladebuffet. Er was een ruime keuze aan salades, maar vooral ook aan garneringen. Het is ontzettend leuk, lekker en afwisselend om je salades te verrijken met waar je toevallig trek in hebt. Omdat een beetje salade-inspiratie om de zoveel tijd altijd weer nuttig is, geef ik in dit artikel wat inspiratie.
Bietensalade is een gerecht dat ik al erg lang maak voor allerlei gelegenheden, maar het recept werd telkens een beetje aangepast. Deze versie is verschillend genoeg om uit te schrijven voor Vegatopia. Voor een intensievere smaak heb ik de rode bieten in de oven geroosterd. Als zoete toets gebruik ik geen klassieke balsamico, maar ouderwetse stroop. Als geboren Limburger is dit natuurlijk niet vreemd voor mij. De bietensalade is een leuk bijgerecht voor alle seizoenen. 's Zomers past ze perfect bij de barbecue. Ze sluit aan bij de gegrilde groenten en staat eveneens in contrast met de salades met een mildere smaak.
In de recensie voor 'Meat-Free Mexicaans' van Thomasina Miers staan veel leuke en frisse, maar ook pittige gerechten die geïnspireerd zijn op de Mexicaanse keuken. Vandaag plaatsen wij hier een recept voor rokerige tofu met smashed avocado.
De meeste groenten koop (of verbouw) ik vers en snijd ik zelf. Een uitzondering vormen sperziebonen, waarvan ik vrijwel altijd een pak in de vriezer heb liggen. Makkelijk, want al gedopt, en naar verluidt nog beter voor het milieu ook. Onlangs nam ik uit het vriesvak ook eens broccolirijst mee. Ik heb namelijk geen keukenmachine, en broccoli met een staafmixer fijnmalen leek me een lastig klusje. Afijn, diepgevroren broccolirijst dus. Daar heb ik deze kleurrijke salade mee gemaakt, geïnspireerd op een recept van Albert Heijn – maar dan met een flinke eigen twist.
Dit jaar staat in mijn moestuin mizuna weelderig te groeien. Mizuna is officieel een koolsoort en wordt gebruikt in de Japanse keuken. In Japan worden de blaadjes op het laatste moment meegekookt in soep of stoofpot, maar je kunt ze ook als sla eten. Wij gebruiken mizuna vandaag in een plantaardige romige pasta met bieten. De jonge blaadjes zijn vergelijkbaar met raapstelen of rucola, dus deze kun je als alternatief gebruiken.
De Italiaanse streek Le Marche is met zijn groen, glooiend landschap en mooie historische steden als Urbino, Ascoli Piceno en Macerata een aantrekkelijke reisbestemming. Eén van de authentieke plantaardige gerechten van de streek is frecantò, die lijkt op ratatouille. Het is opvallend hoe gelijke bereidingswijzen, schijnbaar onfhankelijk van elkaar, in verschillende landen tot ontwikkeling kwamen, met de eenvoudige plattelandskeuken als oorsprong.
Noedelsoep is voor mij één van die gerechten om op terug te vallen als ik geen zin of tijd heb om uitgebreid te koken, maar wel goed wil eten. Het is een prima manier om restjes te verwerken en ook nog eens lekker veel groenten binnen te krijgen. Speciaal voor noedelsoep heb ik eigenlijk altijd wel een paar pakjes udonnoedels in huis, maar ik gebruik ook wel glasnoedels of dunne bami als dat zo uitkomt.
Heb je zin om ons team te versterken? Wij zijn op zoek naar nieuwe culinaire redacteuren, gastredacteuren en restaurantgidsredacteuren.. Ben je geïnteresseerd? Lees hier verder!
