Een etentje in een Thais restaurant bracht me op het idee van deze salade. Ik houd van pittig en eet heel graag rauwkost, dus wanneer ik pittige salades op de kaart zie staan krijg ik altijd trek. Helaas zijn die salades meestal niet vegetarisch vanwege de vis- of oestersaus die ruimschoots gebruikt wordt. Ik besloot zelf aan de slag te gaan met de kruiden en specerijen die ik toch al in huis had en kwam tot onderstaand recept. In de dressing combineerde ik zuur, zoet en umami met de pit van sambal, de groenten die ik gebruikte waren zoete wortels en frisse, licht bittere witlof. De salade is simpel, snel te maken, vol van smaak en staat sinds die eerste keer vaker bij ons op tafel.
Als we in Duitsland bij de schoonfamilie op bezoek zijn, serveert mijn schoonmoeder steevast een goed gevulde soep. Ik heb haar niet naar het geheim gevraagd, maar in plaats daarvan geprobeerd de soep na te maken toen ze bij ons op bezoek waren. Mijn schoonfamilie was enthousiast, dus ik geloof dat ik in die opzet ben geslaagd. Ook mijn eigen familie was verrassend lyrisch, alhoewel het echt geen culinair hoogstandje is. Ik denk dat de soep in al zijn simpelheid overtuigt door zijn pure smaken en de juiste verhoudingen. Het echte geheim is dat de helft van de soep wordt gepureerd. Eenieder die een iets avontuurlijkere soep wil hebben, kan deze universele basissoep interessant maken met toppings en andere smaakmakers.
Met lasagne kun je volop variëren, en toch kom ik vaak uit op een lasagne linzenbolognese of een spinazielasagne. Die klassiekers zijn natuurlijk altijd de moeite waard, en toch is het fijn om af en toe je repertoire uit te breiden. Onlangs maakte ik deze lasagne met broccoli, bleekselderij, prei en witte bonen. Deze combinatie vond ik zo geslaagd dat ik hem vandaag opnieuw heb gemaakt, maar dit keer met een notitieblokje erbij.
Ik hou van de nootachtige, licht bittere smaak van rucola, maar vaak gebruik ik voor twee personen hooguit de helft van een zakje. Omdat rucola toch echt binnen een paar dagen moet worden gebruikt, verwerk ik de rest vaak in een simpele rucolapesto. Die pesto behoort ondertussen tot mijn standaard broodbeleg, dus ik koop nu regelmatig rucola met als enig doel op de zondagavond een vers potje pesto te maken. In de pesto verwerk ik tevens knoflook en bosui, en amandelen zorgen voor een bitterzoet accent. Rucolapesto is ook erg lekker op een toastje, of als dip.
Koken voor jezelf hoeft geen saai en tijdrovend karwei te zijn dat je kan vermijden door een diepvrieslasagne op te warmen. Met een paar ingrediënten tover je in een mum van tijd een lekker gerecht op tafel. Deze paprikastoof met tomaten is weinig werk: groenten snijden, opbakken en afkruiden. Lekker met gebakken plakken halloumi en couscous. Deze laatste hoef je trouwens niet te koken. Couscous kan je bereiden in een afgesloten pot waarin je een deel couscous en ongeveer twee delen water en een snuf zout doet. Dek goed af met een theedoek, laat vijf minuten staan, roer op met een klontje boter en klaar is Kees.
Spitskoolstamppot is al lang en breed ingeburgerd in ons stamppotrepertoire. In supermarktrecepten wordt de stamppot doorgaans klassiek met spekjes opgediend. Omdat ik al graag tempehspekjes door de boerenkoolstamppot doe, lag het voor de hand om deze ook voor deze stamppot te gebruiken. Met pindasaus en gebakken uitjes heeft de stamppot een duidelijk Indonesisch accent.
De meest uitgebreide gerechten voor Vegatopia maak ik wanneer ik inspiratie heb. Maar wanneer ik weinig tot geen kookinspiratie heb, moet ik ook eten klaarmaken. Dan schakel ik over op eenvoudige klassiekers uit eigen keuken. Het volgende gerecht maak ik ook wel klaar wanneer ik bezoek krijg. Om eerlijk te zijn heb ik het receptenarchief moeten nakijken om zeker te zijn dat ik het niet al eerder uitgeschreven had. Deze gestoofde Chinese kool met kastanjechampignons in pinda-kokossaus is eenvoudig te maken met ingrediënten die je doorgaans toch al in huis hebt. Wanneer je niet alle kruiden in de keukenkast hebt staan, kan je ze gerust (deels) vervangen door smaakvol kerriepoeder of kerriepasta.
Een pastagerecht kan altijd, er zijn zoveel mogelijkheden! Zoals bijvoorbeeld dit recept voor volkoren penne met spinazie. Dit gerecht staat binnen dertig minuten op tafel en je houdt er nog een tweede portie saus aan over. Handig als basis voor een mac and cheese of een Mexicaans gerecht. Of gewoon nog eens hetzelfde gerecht natuurlijk. Het recept voor de saus is goed voor ongeveer 700 milliliter saus.
Het lijkt er nu echt op dat het kille voorjaar definitief achter ons ligt en we al een beetje een sneak peak van de zomer krijgen. Wij hebben de afgelopen weken in onze tuin gewerkt en het is zalig om nu de dagen en avonden in de tuin door te brengen (met in de avond een lekker fikkie in de buitenkachel). Een knapperige salade past er dan prima bij! Een glaasje koude Verdejo trouwens ook. Maak van deze salade gerust wat meer, zodat je de volgende dag nog een lekkere werklunch hebt. Wees in dat geval een beetje terughoudend met de knoflook, zodat je collega’s ook nog een fijne middag hebben.
Ovenschotels kosten vaak wat voorbereidingstijd, maar als ze eenmaal in de oven staan, heb je alle tijd om de boel op te ruimen, de kat te knuffelen of je social media bij te werken. Ik maak eigenlijk altijd dubbele porties: één om meteen te eten en één voor in de vriezer. Er zijn superhandige ovenschalen te koop, die je zo vanuit de vriezer hup, de oven in schuift. Een aanrader.
Heb je zin om ons team te versterken? Wij zijn op zoek naar nieuwe culinaire redacteuren, gastredacteuren en restaurantgidsredacteuren.. Ben je geïnteresseerd? Lees hier verder!
