Op 8 juli 2022 was het tweehonderd jaar geleden dat de Engelse romantische dichter Percy Bysshe Shelley verdronk, toen zijn boot omsloeg in de Golf van La Spezia. Als godloochenaar en echtbreker had hij de Engelse goegemeente geschokt, doch hij was ook een vriendelijk en vrijgevig man. Na een periode van rusteloze omzwervingen vestigde hij zich kort voor zijn dood in Pisa. Als verdediger van de dierenrechten en vegetariër heeft hij mogelijk de bordatino alla pisana gegeten, een vegetarische Toscaanse soep die omwille van haar eenvoud ook dikwijls aan boord van schepen werd gekookt. In de zomer was het te warm ervoor, maar op een donkere, koude winteravond smaakte dit gerecht uit de cucina povera ons goed, zelfs nog beter na een dag staan.
Deze topping is in no-time gemaakt en de ingrediënten heb je meestal wel in huis. Su-per-lekker als vervanging van bijvoorbeeld Parmezaanse kaas, maar eigenlijk kun je het overal overheen strooien.
Pastinaak behoorde jarenlang tot de vergeten groenten, maar is tegenwoordig gewoon verkrijgbaar in de supermarkt. Het is een echte wintergroente waar je alle kanten mee uit kan. Ik eet het graag als een grove puree, gegrild of als deze verwarmende soep.
De Sint is in het land. In de winkels en in de schoenen van brave kinderen vinden we nu volop speculaas en mandarijnen. Tegelijk proberen we bij Vegatopia het ontbijt minder saai te maken door regelmatig tips en recepten te geven. Dit inspireerde ons tot deze havermoutpap in sinterklaasstijl: met mandarijnpartjes en een krokante strooilaag van speculaas en noten. Het recept is makkelijk te maken en een lekker begin van de dag.
Eénpanspasta is al sinds jaar en dag een ding op het internet. De grote hype ligt achter ons, maar de aandacht is zeker nog niet verdwenen. Met de huidige hoge energieprijzen wordt het toch weer interessant om te kijken hoe je minder pannen op het fornuis kan zetten. Vroeger was vooral minder afwas het hoofdargument. Je hebt heel veel recepten, maar voor deze keer heb ik het erg simpel gehouden: pasta met tomatensaus, olijven en kappertjes. Het is grofweg gebaseerd op de marinarasaus.
Onlangs recenseerden we "Vega Arabisch" van de bekende tv-kok Mounir Toub. Veel recepten in dit geslaagde kookboek zijn niet traditioneel Arabisch, maar deze lunchtortilla is dat wel: "Als kind maakte mijn moeder vaak Spaans-Arabische tortilla, waar dit de Perzische variant van is. Mijn versie is er een met een berg kruiden en wat doperwten voor extra groenten. Hij is in no time tot het laatste puntje op, besaha!"
De verse spruitjes liggen weer in de supermarkt. Ik had er zin in en nam ze meteen mee. Door de actie van één kopen één gratis, had ik wel ineens anderhalve kilo in huis. Een keer spruitjesstamppot is lekker, maar daarna wil je toch iets anders. Omdat ik weinig ingrediënten in huis had en zin had in comforteten, bedacht ik een gerecht van aardappelpuree met kaas en daarbij geroosterde spruitjes. Lekker om op de bank op te eten. De spruitjes hoef je trouwens niet per se in de oven te roosteren, in een pan lukt dit ook prima.
Mijn vader heeft dit jaar één enkele flespompoen geoogst in de tuin. En die kreeg ik mee naar huis. Daarom wilde ik er zeker geen banale soep van maken. Ik liet me inspireren door het principe van de three sisters: meerdere oorspronkelijke volkeren van Noord-Amerika lieten pompoen, maïs en bonen samen groeien omdat de planten elkaar ondersteunen en stimuleren. Voor een kerstmenu maakte ik reeds eerder een three sister soep, dit keer heb ik een curry gemaakt met flespompoen, maïs en kidneybonen. Het gerecht is verder een compleet fusion gerecht, dus zeker geen traditioneel gerecht van het Amerikaanse continent. Maar het doet ons wel nadenken over hoeveel we deze volkeren verschuldigd zijn. Een heel groot deel van onze hedendaagse groente komt uit dit continent, waar ze als eeuwen gekweekt werden voordat de eerste Europeaan er voet aan wal zette: pompoen, maïs, kidneybonen, tomaten, aardappels, zoete aardappels, ...
Van luiheid word je creatief, zegt mijn collega. Misschien is dat een verklaring voor het volgende recept. Aan het einde van de werkweek heb ik namelijk vaak niet zoveel zin om lang in de keuken te staan of naar de supermarkt te gaan. Een makkelijke maaltijd is dan fijn en het is meteen een ideale gelegenheid voor kliekjes of het opmaken van 'wat er nog in de koelkast ligt'.
Doorgaans koop ik mijn groenten in de supermarkt, maar soms maak ik een omweg om bij de biologische groenteboer een beter aanbod te vinden. Daar vond ik onlangs gele biet, niet te verwarren met gele raap. Een deel ging in de stamppot. Erg aan te raden, maar niet spannend genoeg voor een recept op Vegatopia, want het blijft een standaardstamppot met één deel groente en twee delen aardappel. Hierna maakte ik zonder recept in het achterhoofd een soep met de overgebleven gele biet. De ongekruide soep had duidelijke wat meer pit nodig. Na toevoeging van kerrie madras, garam masala, wat chilipoeder en wat room was de soep goed op smaak. De pit van de kruiden biedt het nodige tegengewicht aan het zoete van de gele biet. In plaats van room had ook kokosmelk gekund, maar dat had ik nu net niet in huis.
Heb je zin om ons team te versterken? Wij zijn op zoek naar nieuwe culinaire redacteuren, gastredacteuren en restaurantgidsredacteuren.. Ben je geïnteresseerd? Lees hier verder!
