Elke zomer kijk ik uit naar de pruimentijd, maar laatst hoorde ik van iemand die niet wist wat een pruim was. Een collega had - om haar overvloedige oogst te delen - een schaaltje neergezet bij het koffiezetapparaat. De betreffende persoon keek de paarse vrucht argwanend aan en zei: ‘Dat is toch zoiets voor oude mensen met problemen met de stoelgang?’ Voorzichtig nam hij een hap en... liet het daarbij. Ik ken pruimen uit mijn kindertijd. Wanneer ik in de zomervakantie een week bij mijn opa en oma in Zeeland logeerde, waren op verschillende plekken langs de weg stalletjes met pruimen te koop, die we dan - tijdens een fietstochtje - speciaal gingen halen. Heerlijk uit het vuistje, als we thuiskwamen. Vandaag gaan we bakken met pruimen, om te laten zien dat pruimen heerlijke seizoensvruchten zijn - en gewoon van Nederlandse bodem. We bakken we er taartjes mee met zelfgemaakte pruimencompote, met als speciaal ingrediënt steranijs.
Op de website van Vegatopia vind je recepten van over een periode van meer dan 20 jaar. De vegetarische keuken is in deze tijd enorm geëvolueerd. Dit leidt in eerste instantie tot een heel breed scala aan recepten, maar helaas soms ook tot recepten die eigenlijk niet meer relevant zijn. Daarom hebben we een tijd geleden met de stille trom het archief een beetje opgekuist. Een sitebezoeker merkte echter dat het recept voor walnotenburgers verdwenen was. We hebben haar dit alsnog bezorgd, maar toch plaatsen we het oorspronkelijke recept niet terug. In plaats daarvan leek het ons leuker om een nieuw, fris recept voor walnotenburgers te bedenken. We maken daarom een hamburger in Griekse stijl met aubergine, geroosterde paprika en een flinke dot tzatziki die niet van je broodje druipt. Alles is relatief snel en gemakkelijk te maken.
Wraps zijn al een aantal jaren niet meer weg te denken uit de fastfoodrestaurants. Je vindt ze in alle soorten en maten. Een van de klassiekers is de burrito, een pittige Mexicaanse wrap. Ook hiervan vind je heel wat verschillende versies. We maken nu een stevige versie met zwarte bonen, paprika en rijst. Met een beetje planning in de keuken zijn ze snel klaar. Deze burrito's zijn eigenlijk een volledige maaltijd op zich die je lekker met je handen mag eten. Je kunt eventueel ook de wraps weglaten en verschillende onderdelen op een bord serveren met wat tortillachips. Maar dan is het geen burrito meer.
Bij de groenteboer liggen weer kleine, nieuwe aardappeltjes. En dat betekent: Pellkartoffeln! Kleine, in de schil gekookte aardappeltjes die iedereen zelf mag pellen. Althans, dat betekent het voor mij en mijn Duitse man, want in Nederland is deze in Duitsland alomtegenwoordige, boerse manier van aardappels serveren nagenoeg onbekend. En dat is jammer, want het is ontzettend lekker in zijn eenvoud - en ook gezellig frutselen aan tafel. Traditionele smaakmakers zijn boter of lijnzaadolie met peper en zout, maar er wordt ook vaak kwark of kruidenkwark bij geserveerd. Voorwaarde voor succes is natuurlijk wel dat je nieuwe, vastkokende aardappeltjes van goede kwaliteit gebruikt.
De Bulgaarse keuken is niet erg bekend bij ons. Mogelijk staat deze te zeer in de schaduw van de Griekse en de Turkse keuken. Maar natuurlijk hebben de Bulgaren wel interessante eigen gerechten. Shopska is met stip de meest bekende salade van het land. Ze werd in 1955 gelanceerd door de toeristische dienst om een lokale keuken te promoten en heeft intussen de hele Balkan veroverd. Deze salade leunt aan bij de nog bekendere Griekse salade, maar de Bulgaren gebruiken doorgaans zonnebloemolie en geen olijven. Het andere gerecht dat we maken is patatnik, een soort flinke rösti uit het Rodopengebergte. Er zijn veel varianten. Ik voegde erg atypisch courgette toe, geïnspireerd door de Griekse courgettekoekjes met dille. Gebruik voor een meer traditionele patatnik één kilo aardappels en geen courgette - dat lijkt heel veel, maar door het kneden verliezen ze veel vocht. De twee gerechten vormen samen een prima hoofdgerecht, maar kunnen ook dienen als onderdeel van een grotere mezze of buffet.
Enerzijds juich ik de opkomst van smaakgetrouwe vleesvervangers toe, maar anderzijds heb ik er weinig binding mee, omdat ik al een hele tijd vegetariër was voordat ze echt opkwamen. Toch heb ik me onlangs laten verleiden tot het kopen van een pakje vegan kipstukjes. Toen bedacht ik dat het dan nog beter was om ineens maar helemaal retro te gaan. Het retro kipgerecht bij uitstek is natuurlijk kip-kerrie met stukjes ananas.Een klassieker uit de jaren 1980 die zelfs nu nog opduikt. Ik ben aan de slag gegaan met het originele recept in het achterhoofd, maar toch op mijn eigen manier en puur plantaardig. Omdat ik veel verschillende specerijen gebruik voor dit recept, zijn er aantal optioneel. Geen nood dus wanneer je ze niet allemaal in huis hebt.
Palak paneer, Indiase spinaziecurry is één van de absolute klassiekers op de menukaart van de Indiase restaurants in België en Nederland. Helaas ook wel met wisselende authenciteit. Ook ben ik het gerecht thuis beginnen te maken en naar mijn hand beginnen te zetten met een puur plantaardig gerecht als gevolg. Uiteindelijk ben ik op een eigen versie uit gekomen die nog wel sterk lijkt op het origineel, maar die ik toch eerder gewoon spinaziecurry noem. Ik gebruik onder andere meer tomaat, en ik heb deze gepeld en in plaats van water gebruik ik kokosmelk. Ook vervang ik de paneer door krokant gebakken tofu en dat is eigenlijk niet zo ongewoon in de Indiase keuken. Het gerecht is zeker niet moeilijk om te maken, wel zijn er flink wat stappen. Werk daarom gestructeerd om ervoor te zorgen dat alles vlot verloopt.
Begin juli beginnen de échte zomergroenten en -kruiden van de Nederlandse grond te komen: courgette, aubergine, tomaat, basilicum… We zitten in een overgangsfase waarin we alweer afscheid gaan nemen van de lentegroenten. Daarom vandaag een recept waarin we tuinbonen uit de late lente combineren met de eerste courgettes van het jaar. Ze komen samen in een zomers gerecht met orzo, een kleine pastasoort, om alvast in vakantiesferen te komen. Dit gerecht is namelijk ook goed te bereiden op twee pitjes op de camping!
Het is zomer en we hebben trek in een verfrissend gerecht. Nu de tomaten lekker en zongerijpt zijn, kunnen we ze gebruiken voor een koud soepje. Hierbij denk je meteen aan gazpacho, maar in het zuiden Spanje kennen ze nog een andere koude soep, namelijk salmorejo. Deze komt oorspronkelijk uit de stad Cordoba en is heel erg simpel om te maken. Vreemd genoeg gebruik je hiervoor zowat dezelfde ingrediënten als voor tostada con tomate, het typische ontbijt uit dezelfde streek. Door de toevoeging van brood is salmorejo dikker en vullender dan gazpacho. De flinke hoeveelheid olijfolie zorgt ook nog voor een emulsie wat zorgt voor romigheid. Garneer de soep eventueel nog met stukjes hardgekookt ei en peterselie. Gebruik ingrediënten van goede kwaliteit, want bij een simpel recept als dit kan je niets verdoezelen.
We ontbijten het liefst eenvoudig, maar eenvoudig kan ook heel lekker zijn. In de Spaanse regio Andalusië is tostada con tomate. een geroosterd broodje met olijfolie en tomaat het traditionele ontbijt. Dit vind je in zo goed als elke eetplek en gaat doorgaans samen met kopje koffie met melk. Nu het bijna zomer is en je lekkere zongerijpte tomaten kunt vinden in de handel, is dit ook een prima ontbijtidee voor bij ons thuis. Er zijn verschillende manieren om het tomatenbeleg te maken. Ik heb me laten inspireren door wat ik ter plekke heb gezien, samen wat eigen inzicht.
Heb je zin om ons team te versterken? Wij zijn op zoek naar nieuwe culinaire redacteuren, gastredacteuren en restaurantgidsredacteuren.. Ben je geïnteresseerd? Lees hier verder!
