Valentijn staat voor de deur. Ofwel leef je er naartoe danwel hoop je dat het snel voorbij is. Omwille van deze laatste groep maken we dit jaar geen recept voor een romantisch dinertje, maar gebruiken we een recept dat al een tijdje voor verbazing zorgt op het Vegatopia-forum: de killerknoflooksaus van forumbezoeker Sam. Sam gebruikt een hele bol knoflook voor een portie saus voor twee personen. Hiermee blaas je alle romantiek meteen omver. Anderzijds kun je de saus ook wel als ultieme relatietest aanwenden. Desgewenst gebruik je zelf minder - of juist nog meer - knoflook. De killerknoflooksaus serveren we samen met kruidige roze wortel-bietenballetjes (sorry voor de romantische kleur) en wat rauwkost in een warm pitabroodje. Het resultaat is pittig, snackerig en zonder veel afwas achteraf.
Ik had nog een stronk witlof, wat feta en een aangebroken pak filodeeg, die op moesten. Dan ligt een taart voor de hand. In de taart zorgt zongedroogde tomaat voor de zoetige umami als compensatie voor de - niet eens meer zo bittere - witlof en verse of gedroogde tijm voor wat kruidige pit. De vulling verdwijnt volledig onder de laagjes filodeeg, maar de smaak is des te verrassender.
Macaroni met kaassaus is een absolute klassieker. Daarnaast past kaassaus ook perfect bij witlof. Waarom zouden we dit dan niet een keer combineren? Als basis maken we een klassieke mac & cheese. Als pasta gebruik je klassieke lange macaroni of elleboogjesmacaroni. De saus maken we iets pittiger door het gebruik van belegen kaas en blauwe kaas. Tot slot voegen we nog witlof toe voor een contrast van zowel smaak als structuur. Misschien hebben we deze uitleg gewoon ook helemaal niet nodig. Uiteindelijk is het simpelweg een lekkere ovenschotel voor een donkere winteravond.
Spruiten zijn al sinds de vijfde eeuw bekend, maar desondanks hebben ze nog steeds niet iedereen kunnen overtuigen. Veel hangt echter ook af van de manier waarop je ze klaarmaakt. Daarom doen we het dit keer op een hele andere manier dan je gewoon bent: we maken er een curry mee. Het gerecht is gebaseerd op de Indiase keuken maar bereid volgens eigen ingeving. In plaats van paneer gebruiken we tofu. Deze bakken wel eerst goudbruin voor een betere textuur. Lekker met rijst of naan, maar ook met aardappels.
De snijboon heeft een prachtige soortnaam "Helda" en is lid van de gezellige vlinderbloemfamilie. Waar komt dan het vooroordeel 'rare snijboon' vandaan? Het woord 'snijboon' heeft in elk geval te maken met het feit dat de boon doorgaans gesneden wordt voor het eten. Vroeger bij voorkeur in hele dunne plakjes: met de snijboonmachine van vroeger, maar ook nog steeds zo te vinden in zakjes in de supermarkt. De gewoonte om de snijboon zo dun te snijden is omdat zowel peul als boon gegeten wordt. Vroeger was de peuldraad erg stug - maar inmiddels zijn de rassen daarop aangepast. Zelf eet ik ze liever gesneden op 2-3 cm, dan zijn ze eigenlijk lekkerder. Het is niet altijd mogelijk om een kleine hoeveelheid (hele) snijbonen te kopen. Daarom vind je in dit artikel meteen twee recepten: éénmaal warm als groente en een dag of twee later als salade.
Vandaag geven we een recept voor een linzensoep met veel wintergroenten, in Franse stijl. Deze soep is lekker verwarmend na een winterwandeling en handig om de restjes groenten uit de koelkast op te maken of als je niet meer zoveel in huis hebt. Ik geef hieronder een suggestie en variatie voor de groenten, maar varieer zelf gerust op basis wat er in de koelkast ligt. Serveer de soep met lekker (rogge)brood, boter en kaas voor een complete maaltijd. Wat geraspte kaas of een dot crème fraîche erop doen het ook goed.
Op de avond voor Kerst eten Duitsers traditioneel aardappelsalade met worstjes. Die traditie wilde mijn man afgelopen Kerst voortzetten. Omdat de vegetarische braadworsten in de supermarkt mij niet zo lekker leken en bovendien erg aan de prijs waren, heb ik teruggegrepen op een recept voor Mexicaanse groenteworstjes van eigen hand, uit 2007 alweer, en het proces wat versimpeld. Het resultaat waren heerlijke worstjes: ze lijken 'net echt' en hebben een lekker uitgesproken smaak. Wij serveerden ze dus met een Noord-Duitse aardappelsalade, maar ze zijn in het nieuwe jaar ook erg lekker bij een stamppot.
Bladerdeeg maakt alles meteen feestelijk en bijzonder, maar kost weinig moeite als je het gewoon uit de diepvries haalt. Daarom is het perfect om als knapperig dakje over een romige paddenstoelensaus met oesterzwammen te leggen. De saus van oesterzwammen en crème fraîche is snel gemaakt, en door de aardpeer en kruiden vol van smaak. En hou je niet van aardpeer? Gebruik dan wat extra prei of bijvoorbeeld pastinaak.
Vaak worden kerstmiddagen besteed aan wandelen, of wordt de middag gevuld met gezellig spelletjes doen en mooie gesprekken bij koffie en aangeklede borrel. Zo gaat het er in ieder geval bij ons wel aan toe. In tegenstelling tot andere etentjes is er dan niet zo heel veel gelegenheid voor tijdrovende voorbereidingen. Daarom houden we het diner graag simpel met Kerst. Dit dessert is dan ook een ideale afsluiter van het kerstdiner, van tevoren te maken en in een vloek en een zucht klaar.
In Frankrijk is witlofsalade met blauwe kaas een klassieker. Ze maken ze op vele manieren klaar: gaande van gewoon blaadjes witlof met een stuk kaas - ooit gekregen in een restaurant in Parijs - tot een rijkelijke salade met onder andere een mosterdvinaigrette. Ik was deze salade al half vergeten totdat ik ze onlangs op het menu zag staan van een museumrestaurant in Marseille. Deze versie was een lekkere mengeling van smaken en texturen: met walnoten, flink wat croutons en een vinaigrette met balsamico. Eens terug thuis heb ik de salade nagemaakt naar eigen ingeving. Het recept deel ik met jullie. Ideaal als winterse lunch of als feestelijk voorgerecht.
Heb je zin om ons team te versterken? Wij zijn op zoek naar nieuwe culinaire redacteuren, gastredacteuren en restaurantgidsredacteuren.. Ben je geïnteresseerd? Lees hier verder!
Feed
