'In de beperking toont zich de meester', want aperitiefhapjes, soepen, voorgerechten en desserts zijn doordeweeks niet aan mij besteed. Dus houd ik van kookboeken rond één hoofdgerecht. Als ze bovendien een maximum aan resultaat beloven met een minimum aan inspanningen, is de luie kok die ik ben helemaal geïnteresseerd.
Nu de Sint alweer lang en breed is uitgezwaaid wordt het echt tijd om na te gaan denken over het menu voor de kerstdagen. En zoals ieder jaar gaat dat gepaard met genoeg hoofdbrekens en dilemma's om van in een culinaire existentiële crisis raken. Want je kerstdiner verklapt wel heel veel over wie je bent. Ga je voor decadent en uitbundig - want het is maar een keer per jaar kerst natuurlijk en dan mag je iedereen wel eens flink verwennen. Of kook je duurzaam en lekker verantwoord - want kerst is de ultieme gelegenheid om te laten zien hoeveel je om je naasten en dus om de wereld geeft.
Salma Hage, geboren in Libanon, en grootgebracht door haar grootmoeder, vestigde zich in de jaren zestig in Engeland, waar ze als kok ging werken. Alhoewel ze het Engelse eten in de loop der jaren wel is gaan waarderen, bleef ze terug verlangen naar het ‘sociale eten’ van haar thuisland: platbrood om stukken van te scheuren met za’atar, grassige olijfolie, de verse tabouleh. Kortom, het perfecte eten om te delen samen met vrienden en familie. Ze bleef thuis dan ook Libanees koken en schreef er een aantal kookboeken over.
Veganisme lijkt soms een softe aangelegenheid, waar vooral vrouwen zich mee bezig houden. Of toch niet? In het boek MAN.EAT.PLANT. hebben Lisette en Maartje (ja, vrouwen) stoere mannelijke veganisten geïnterviewd, en hierbij passende recepten geschreven. Denk aan stoere gerechten met rook, sterke smaken en geblakerde randjes.
Via Twitter kregen we de tip voor dit kookboek, gepubliceerd in Suriname. Eigenlijk is de Surinaamse keuken me vrijwel geheel onbekend en daarom sloeg ik extra nieuwsgierig het boek open. Een verrassende, leuke combinatie van traditioneel Surinaamse gerechten, zoals pom en saotosoep, en alledaagse 'Nederlandse' gerechten - vaak met een Surinaamse twist -, en 'moderne' vegetarische en vegan gerechten. Ik ben enthousiast!
Je moet wel onder een culinaire grafsteen hebben gelegen als je het nog niet weet: de nieuwe Ottolenghi is uit! Zoals elk kookboek van Yotam Ottolenghi werd ook dit boek, 'Simpel', groots aangekondigd en de hele culiwereld woelde in de nachten voor de publicatiedatum onrustig in zijn bed. Maakt Simpel de hooggespannen verwachtingen waar?
Bij Israël denk je misschien wel aan religieuze mannen met baarden, maar wellicht niet meteen aan hipsters met baarden. Dat Tel Aviv (TLV) zeker wel hip en eigenwijs is, laat de in Tel Aviv en Amsterdam wonende Jigal Krant zien. Veel foto's met muren vol graffiti en hippe mensen die bij kleine tentjes lekker zitten te eten.
"Zout, vet, zuur, hitte" is de Nederlandse vertaling van het alom geloofde Engelstalige boek van Samin Nosrat. Op de voorkant roemen Nigella Lawson en Yotam Ottolenghi het boek als 'onmisbaar'. Nee, dit is geen kookboek met recepten, maar een theoretisch boek over koken. Op een vrolijke, toegankelijke manier wordt in goed 200 pagina's uitgelegd hoe je met een solide kennis van de basiselementen zout, vet, zuur en hitte niet meer afhankelijk bent van ad hoc recepten. Is het boek inderdaad onmisbaar?
In zijn boek probeert Jonathan Häde de lezer te verleiden met vleesvrije hamburgers en bijgerechten. Hij richt zich hierbij op zowel beginners als meer ervaren vegetarische koks. Alle basisbegrippen worden duidelijk uitgelegd, maar het is anderzijds ook zeker geen boek dat enkel interessant is voor de beginnende student-op-kamers. De inhoudsopgave leest al als een interessante menukaart van een goed hamburgerrestaurant. De keuze is zelfs uitgebreider dan bij de hippe zaken die ik bijvoorbeeld in Parijs bezocht heb.
‘Wacht, zet het vuur laag en geef de smaken de kans zich te ontwikkelen’. Het levensritme in Toscane is langzamer dan het hectische van Rome, maar sneller dan op Sicilië. Koken op Toscaanse wijze heeft alles te maken met de tijd nemen om smaken de kans te geven zich te ontwikkelen tot een ultieme umami-ervaring, zo zegt Antonella Secciani, chef-kok in Toscane. De auteurs Giancarlo en Katie Caldesi laten je onder andere kennis maken met het Toscane van de jaren '50, met gerechten vol kruiden, langzaam gegaarde stoofpotten, hartige soepen en lichte, verse salades.
Heb je zin om ons team te versterken? Wij zijn op zoek naar nieuwe culinaire redacteuren, gastredacteuren en restaurantgidsredacteuren.. Ben je geïnteresseerd? Lees hier verder!
Feed
