Velen associëren Pasen vooral met paaseieren, de paashaas, en paasfestijnen die her en der worden georganiseerd om ons bezig te houden op paasmaandag. Pasen heeft zich duidelijk in de loop der tijd vermengd met een aantal heidense lentefeesten. De traditie van het paasei is waarschijnlijk afkomstig van de heidense overtuiging dat eieren symbool zouden staan voor vruchtbaarheid en de geboorte van de lente. In de Germaanse tijd vierde men de lente door eieren in bomen te hangen. Een meer praktische verklaring voor al die eieren is dat het christenen verboden was om tijdens de vastentijd vlees en zuivel te eten, en eieren ook als zuivelproduct werden beschouwd. Met Pasen had men vaak zo’n overschot aan eieren dat het een traditie werd om net dan hardgekookte eieren te eten.
Joke Boon: culinair schrijfster, voormalig gastredacteur van Vegatopia, auteur van inmiddels vier boeken en vele recepten, de vrouw die de peulvrucht weer op de kaart heeft gezet in Nederland. En daarnaast ook nog eens sprankelend, sympathiek, enthousiast en kleurrijk. Tja, dan is de vraag of haar nieuwe kookboek een beetje bevalt wel een inkoppertje natuurlijk.
Deze week eten we lekkere gerechten uit een heel aantal verschillende landen. Zo hebben we een gemakkelijke risotto om de week te beginnen. Op dinsdag eten we couscous met aubergine en bonen. Verder is er ook nog een ovenschotel met groenten en tortillachips, een Siciliaanse straatsnack en een paella met tomaten. De week sluiten we af met een pittige Angelsaksische wortelcake.
Zo aan het einde van de winter is onze zin in stamppot wellicht wat minder. Ik vind het dan altijd leuk om met de wintergroenten iets anders te doen. Dus toen ik op de markt grote boerenkoolbladeren zag liggen, moest ik daar mee aan de slag gaan.
Joke Boon is onder andere bekend van haar kookboek "Bonen!", dat toevallig ook nog eens in het jaar van de peulvrucht verscheen. Ze is gastredacteur bij Vegatopia, maar schrijft ook voor OK Vlees. Daarnaast heeft ze anosmie: ze kan niet ruiken, wat bij het koken en eten een behoorlijke beperking kan zijn. Vandaag verschijnt haar nieuwe kookboek, "Koken met kleur!". Hoe vegetarisch is Joke en haar nieuwste kookboek, en hoe verenigt ze alle tegenstrijdigheden in haar culinaire carrière? Tijd voor een goed gesprek met Joke.
Behalve de man die weende om jonge sla, heb ik geen weemoediger kerel gekend dan mijn vriend Laurens De Keyzer. Deze Gentse journalist en schrijver - zelf noemde hij zich "veredelde letterzetter" - was een deskundige in Afscheid nemen en in het vinden van Geluk. De troost die vriendschap, en soms ook wel een goed glas bier, hem bood, verzoende hem met de vergankelijkheid. Dat glas bier dronk ik graag met hem na één van onze lange wandelingen door het Meetjesland of door een vertrouwde stad. Als voedsel verkoos hij één van de Vlaamse streekgerechten die, op asperges à la flamande na, niet vegetarisch zijn. Toch liet hij zich graag door mij meetronen naar Komkommertijd of Lekker Gec, waar hij zich de vegetarische overvloed goed liet smaken.Terugdenkend aan hem maakte ik een versie van Gentse waterzooi met de groenten die er klassiek in horen.
Eigenlijk klinkt het best een beetje saai, mueslikoeken. Als veel te droog en gezond omdat het moet. Maar niets is minder waar! Deze koeken zijn juist heerlijk chewy door het kokosmeel en, laten we eerlijk zijn, helemaal niet zo gezond. Ze zijn trouwens helemaal vegan als je 100% plantaardige margarine gebruikt.
Deze week maken we het een beetje exotisch. We beginnen met een bonenschotel met ananas en we eindigen met een heerlijke taart met eveneens ananas. Verder maken we zelf mini-calzones, omdat die echt veel lekkerder zijn dan diepvriespizza. Ook eten we een puree met tuinkers, Oosterse rijstburgertjes, risotto met brie en ei, en een Pools geïnspireerde maaltijdsoep. Zo hebben we een week vol verrassende gerechten die ons in de stemming brengen voor de aankomende lente, ook al wil het weer niet helemaal meewerken.
Op het eerste gezicht is Frankrijk niet bepaald een paradijs voor vegetariërs en veganisten. In kleinere steden moet je soms echt hard zoeken om iets te vinden en kom je uiteindelijk meestal niet verder dan pannenkoek of pizza. Door dit cliché had Parijs lang tijd ook geen goed imago, terwijl op het vlak van vegetarisme en veganisme de stad op hetzelfde niveau staat als Londen en Berlijn! Het aanbod in Parijs is goed, betaalbaar en breidt nog elke dag uit. Hier geven we een aantal leuke adressen voor vegetarische fastfoodplekken in de stad. Tot slot geven we ook nog een tip om extreem goedkoop maar toch lekker te eten in het hartje van de stad.
'De flexitariër' is een kookboek voor flexitariërs, mensen dus die minder vlees en vis willen eten. Op een paar recepten na zijn de gerechten vegetarisch, met in een klein infoboxje tips om het gerecht ook 'geschikt' te maken voor de notoire vleeseter, of voor als je zelf toevallig toch eens niet-vegetarisch wilt eten. Na de Nationale Week Zonder Vlees zou dit boek dé uitkomst kunnen zijn voor mensen die vaker, maar niet altijd, vegetarisch willen eten. Maar is 'de flexitariër' ook interessant voor vegetariërs?
Heb je zin om ons team te versterken? Wij zijn op zoek naar nieuwe culinaire redacteuren, gastredacteuren en restaurantgidsredacteuren.. Ben je geïnteresseerd? Lees hier verder!
vegetarisch authentiek Indiaas - €€