Het eerste Spaanse zinnetje dat ik ooit leerde was: No como carne ni pescado (ik eet geen vlees noch vis), dat ik elke keer verwachtingsvol uitsprak. Nu ik sinds afgelopen zomer in Barcelona woon en inmiddels een stuk beter Spaans spreek, lees ik zelf wel wat van de menukaart ik wel kan eten. Toch is het nog prettiger als je alles van het menu kunt kiezen en dat kan gelukkig in de vele vega(n) restaurants in Barcelona.
Gastredacteur Emma ging geiten hoeden en kaasmaken op het Franse platteland met WWOOF. "Als je zin hebt; trek je laarzen maar aan, dan kun je de geiten tegemoet lopen. Zie je dat veld daar? Steek dat over, onder het prikkeldraad door, over het riviertje en dan hoor je ze wel. Lucile is bij ze.":
Ooit was Turijn de eerste hoofdstad van het eengemaakte Italië en je vindt daar nog historische sporen van. Nu is het de hoofdstad van de Slow Food-beweging, die kleine producenten van eerlijke, regionale producten aanmoedigt. We dwaalden een week lang door monumentale, barokke straten en nemen Turijn graag op in onze top van vegavriendelijke steden.
We maakten een superleuk reisje naar Madrid. In dit artikel lees je alles over vegetarisch eten in Madrid. En ons geheime doel: lekker veel gazpacho eten.
Nu op de Groenplaats een vestiging van de veggie fastfood-keten Green Way haar deuren opende, lijkt voor Antwerpen de vegetarische lente ingezet. De stad leek, zeker in vergelijking met Gent, nogal karig bedeeld met goede adresjes, en het verdwijnen van oases zoals Bollywood en Ilha Formosa deden er geen goed aan. Een aantal recente openingen doen verhopen dat de volgende persoonlijke en onvolledige rondleiding al vlug zal moeten worden aangevuld.
Verrassende vegetarische eetplekken kun je overal tegenkomen, zelfs in het oerwoud van een Caribisch eiland. Up in the Hill ontdekte ik vrij toevallig toen ik even geen zin had om platgetreden paden te bewandelen.
Lekker wandelen, fietsen, watersporten of skiën en aan het eind van de dag aanschuiven voor een geweldig vegetarisch driegangen-diner. Voor wie dit als muziek in de oren klinkt, moet eens overwegen af te reizen naar La Hardalle, in de Vogezen.
Wie naar Rome gaat, stort zich in een levendige, indrukwekkende mix van oudheid, opdringerige straatverkopers en levensgenietende Romeinen die zich ophouden in leuke restaurantjes en barretjes. Een lijstje met dé tips voor veggies én een rustige slaapplek op een strategisch punt om even bij te komen, zijn dan wel zo prettig.
We naderen het eind van de verharde weg en hobbelen nog een stukje verder. Achter het stuur zit Elisabeth, haar man Stefano staat ons al bij de olijfbomen op te wachten. Gisteren lieten we jullie kennismaken met dit leuke stel dat een vegetarische agriturismo runt in de Sabijnse heuvels van Italië. Vandaag vertellen we jullie hoe ze olijfolie maken van de oeroude olijfbomen op hun terrein en daarbij ook nog een 2000 jaar oude Romeinse villa vonden.
Zes prachtige kamers, verscholen tussen de dromerige, groene heuvels, Rome op dagtripafstand bij de hand, in de ochtend wakker worden van zingende vogels, ’s avonds kleine hagedisjes die voorbij schieten, opgravingen van een 2000 jaar oude Romeinse villa en een Vlaamse gastvrouw die elke avond vier heerlijke vegetarische gangen kookt. Een paradijsje? Best wel!
Heb je zin om ons team te versterken? Wij zijn op zoek naar nieuwe culinaire redacteuren, gastredacteuren en restaurantgidsredacteuren.. Ben je geïnteresseerd? Lees hier verder!
