Doorgaans koop ik mijn groenten in de supermarkt, maar soms maak ik een omweg om bij de biologische groenteboer een beter aanbod te vinden. Daar vond ik onlangs gele biet, niet te verwarren met gele raap. Een deel ging in de stamppot. Erg aan te raden, maar niet spannend genoeg voor een recept op Vegatopia, want het blijft een standaardstamppot met één deel groente en twee delen aardappel. Hierna maakte ik zonder recept in het achterhoofd een soep met de overgebleven gele biet. De ongekruide soep had duidelijke wat meer pit nodig. Na toevoeging van kerrie madras, garam masala, wat chilipoeder en wat room was de soep goed op smaak. De pit van de kruiden biedt het nodige tegengewicht aan het zoete van de gele biet. In plaats van room had ook kokosmelk gekund, maar dat had ik nu net niet in huis.
Deze week koken we gerechten uit Noord-Amerika en het Caribische gebied. Een groot deel van de gerechten komt uit de Verenigde Staten, maar we maken ook gerechten uit Mexico, Trinidad, Canada en ook van de ABC-eilanden. We beginnen met de alom bekende chili sin carne om daarna verder te gaan met mac and cheese. Op woensdag mag het uitgebreider met cajun pilaf, southern fried tofu en coleslaw. Op donderdag maken we callaloo uit Trinidad en op vrijdag snacken we met poutine uit Québec. Keshi yena is dan weer voor zaterdag. En op zondag bakken we nu natuurlijk american pancakes.
Buddhabowl en sushibowl zijn verschillende namen voor eigenlijk hetzelfde: verschillende componenten van een gerecht, netjes geschikt in een diep bord. Die componenten zijn voornamelijk verschillende soorten groente, (sushi-)rijst en een lekker sausje. De bowl wordt al dan niet gedecoreerd met sesamzaadjes en natuurlijk avocado, want Instagram wil ook dat het er leuk uit ziet.
Hoewel we afscheid nemen van de typische zomergerechten, houden we het deze week toch nog meestal een beetje fris. Op maandag maken we knapperige groentewraps met peultjes en paprika en op dinsdag pasta met gegrilde groente en fris citroenkruim. Daarna eten we chana aloo, een Indiase curry. Op donderdag komt een frisse koolsalade met druiven op tafel en op vrijdag een Bulgaarse mezze van shopska en patatnik. Op het zaterdagse diner begint met een auberginedip met za'atar en gerookt paprikapoeder en gaat dan verder met couscous met venkel en biet. Het laatste recept van de week wordt dan een frisse mangotaart met mascarpone en Griekse yoghurt.
Elke zomer kijk ik uit naar de pruimentijd, maar laatst hoorde ik van iemand die niet wist wat een pruim was. Een collega had - om haar overvloedige oogst te delen - een schaaltje neergezet bij het koffiezetapparaat. De betreffende persoon keek de paarse vrucht argwanend aan en zei: ‘Dat is toch zoiets voor oude mensen met problemen met de stoelgang?’ Voorzichtig nam hij een hap en... liet het daarbij. Ik ken pruimen uit mijn kindertijd. Wanneer ik in de zomervakantie een week bij mijn opa en oma in Zeeland logeerde, waren op verschillende plekken langs de weg stalletjes met pruimen te koop, die we dan - tijdens een fietstochtje - speciaal gingen halen. Heerlijk uit het vuistje, als we thuiskwamen. Vandaag gaan we bakken met pruimen, om te laten zien dat pruimen heerlijke seizoensvruchten zijn - en gewoon van Nederlandse bodem. We bakken we er taartjes mee met zelfgemaakte pruimencompote, met als speciaal ingrediënt steranijs.
Op de website van Vegatopia vind je recepten van over een periode van meer dan 20 jaar. De vegetarische keuken is in deze tijd enorm geëvolueerd. Dit leidt in eerste instantie tot een heel breed scala aan recepten, maar helaas soms ook tot recepten die eigenlijk niet meer relevant zijn. Daarom hebben we een tijd geleden met de stille trom het archief een beetje opgekuist. Een sitebezoeker merkte echter dat het recept voor walnotenburgers verdwenen was. We hebben haar dit alsnog bezorgd, maar toch plaatsen we het oorspronkelijke recept niet terug. In plaats daarvan leek het ons leuker om een nieuw, fris recept voor walnotenburgers te bedenken. We maken daarom een hamburger in Griekse stijl met aubergine, geroosterde paprika en een flinke dot tzatziki die niet van je broodje druipt. Alles is relatief snel en gemakkelijk te maken.
De zomervakantie is voorbij. Alle kinderen zijn terug naar school en dit doet ons terugdenken aan onze eigen kindertijd. Daarom zijn we in een nostalgische bui en koken we de hele week lekker retro, soms echter wel met een twist. Op maandag maken we champignons à la grecque en op dinsdag een Indische macaronischotel. Een stamppot kan niet ontbreken, dus eten we er op woensdag eentje met spinazie. Daarna is vegan kip-kerrie met ananas aan de beurt. Voor de vrijdagse borrel maken we champigonbitterballen. Daarna mijmeren we weg met een linzen-huzarensalade. Tot slot bakken we op zondag appelcrumble met tijm en gember.
Ik maak mijn vegetarische worstjes het liefste zelf. Tot dusver deed ik dat altijd op de 'klassieke' manier, waarbij je het worstdeeg in huishoudfolie rolt en de worstjes daarin gaar kookt. Dat gaat prima, maar stiekem vond ik het toch ook wel een beetje gedoe: het blijft een gefriemel met de folie, het deeg werkt niet altijd even goed mee bij het rollen, en aan het eind heb je aardig wat plastic weg te gooien. Daarom heb ik mezelf getrakteerd op een siliconen bakvorm. Goedkoop zijn die bakvormen niet, maar als het goed is, gaan ze lang mee. Bovendien zijn ze makkelijk in gebruik en het resultaat ziet er 'net echt' uit. Maar welke vorm kies je en hoe maak je die worstjes dan?
We zijn al in het laatste weekend van augustus, maar we zitten nog steeds in zomermodus. Wel gebruiken we deze week iets vaker dan gebruikelijk de oven. De gerechten die we maken komen zo'n beetje uit alle windstreken. We beginnen met een Italiaanse pasta met aubergine-tomatensaus. Daarna eten we gevulde paprika's met kaas en prei. Op woensdag koken we Surinaamse kerrieaardappels met ei. Op donderdag bereiden we kruidige sticky bloemkool uit de oven. Het weekend beginnen we volledig ontspannen met een walnotenspread en fetasaganaki. Op zaterdag bakken we een hartige radijstaart. Tot slot gaan we op zondagmorgen bramen plukken, waar we dan later een taart mee maken.
Er was een tijd dat ik nauwelijks ontbeet, of dat ik gauw in de auto een boterham in mijn mond propte, onderweg naar mijn werk - ik woon op tien minuten rijden van mijn werk, kun je nagaan. Al die kruimels voor die paar minuten tijdwinst, dat is eigenlijk gekkenwerk. En echt relaxed is het natuurlijk ook niet.
Heb je zin om ons team te versterken? Wij zijn op zoek naar nieuwe culinaire redacteuren, gastredacteuren en restaurantgidsredacteuren.. Ben je geïnteresseerd? Lees hier verder!