Peru is een smeltkroes van culturen. Naast een veelvoud aan oorspronkelijke culturen, is er ook een rijke Europese invloed afkomstig van de immigranten. Deze invloed uit zich ook in de Peruaanse keuken. 'Tallarines verdes' ofwel 'groene noedels' is absoluut gebaseerd op de Italiaanse spaghetti met pesto. Toch hebben de Peruanen hier hun eigen versie van gemaakt die beschouwd wordt als een typisch gerecht uit de Peruaanse keuken.
Postelein. Je weet wel, van die lullige blaadjes met flieberige steeltjes die alleen al door ernaar te kijken tussen je tanden blijven hangen. Wordt alleen gegeten door groentetas-abonnee's, toch?
Al schijnen er mensen dol op te zijn, maar die moeten wel over exceptioneel gevoelige smaakpappilen beschikken, want de smaak is wel erg subtiel.
De laatste tijd liggen er in verschillende supermarkten en biologische winkels ineens doosjes gemengde paddenstoelen in de schappen. Soms zijn ze zelfs 'pastapaddenstoelen' gedoopt. Laten we daar vooral niet moeilijk over doen, want pasta met paddenstoelen is heerlijk. Maar dan moet er wel een troostrijke, romige, 'boozy' saus bij.
Jawel, Italiaans kun je ook in de winter koken. Jolande Burg gaf in 2010 het fijne kookboek La vita è bella uit, bordevol bijzondere recepten als auberginekroketten, een timbaaltje met groene kool en ricotta, ijs met grappa en peer en deze risotto. Dit volledig vegetarische kookboek is sinds kort als e-book beschikbaar.
Ze zijn er nog: pompoenen. Heerlijk, maar ik vond het altijd een crime om ze te schillen. Totdat ik ergens hoorde dat dat niet per se hoeft. Je kunt de schil meekoken en pureren (voor de soep) of in de oven zacht laten worden zodat hij daarna makkelijk is te verwijderen (voor deze risotto).
Maultaschen zijn het Duitse antwoord op de Italiaanse ravioli, vooral geliefd in het Zuid-Duitse Zwaben: pastadeeg met een hartige vulling, geserveerd in een heldere bouillon. Als tweede gang van het Duitse Kerstmenu serveren we Maultaschen, gevuld met champignons en peterselie, in venkelbouillon. In dit foto-artikel zie je stap voor stap hoe de Maultaschen worden gemaakt.
De sla moet op! In de koelkast ligt een slap half kropje, dat drie dagen terug lekker was geweest in een frisse sla met lekkere citroendressing, beetje mosterd erbij misschien. Maar dat wordt niets meer met dit kropje. Weggooien? Neehee, bakken! Serieus.
Een nieuw kookboek is voor mij altijd aanleiding om een gerecht te maken dat ik nooit eerder zelf heb klaargemaakt. Met alle risico’s van dien natuurlijk. In De complete vegetarische keuken van Rose Elliot viel mijn oog op de recepten voor cannelloni – gevulde pastabuisjes.
Iedereen die wel eens een courgetteplant heeft gehad weet het: zodra de eerste vrucht is verschenen, is er geen houden meer aan. Een dankbare plant dus, zeker in een mooie zomer als deze. Na een paar maanden is er echter wel wat creativiteit nodig om het op tafel nog leuk te houden met al die courgettes.
Als puber at ik in een restaurant eens een complete schaal met Turkse rijst voor drie of vier personen in mijn eentje op. De rijst was zo lekker, met de superromige rijstkorrels en het zoetige van de dille, die er ook in zat, dat ik door at tot ik bijna ontplofte. Het zou nog jaren duren voordat ik er in de Turkse winkel achterkwam dat je Turkse rijst heel goed thuis kunt maken met een speciaal type rijst... baldorijst!
